Hoi Herman,

Jammer dat je weekje kamperen bij Veldre zo weinig heeft opgeleverd. Aan de andere kant heb je Veldre nu wel uitgebreid kunnen observeren en dat is ook wat waard.

Autisme is een zeer complexe stoornis met heel veel gezichten. Daarbij kan een verkeerde start in de jeugd ook op autisme gelijkende gedragskenmerken geven. Denk daarbij aan kinderen die in hun jeugd zijn opgesloten door hun ouders of die om een andere reden geen normaal menselijk contact hebben kunnen maken, je ziet wel eens van die films of documentaires op tv waar dat soort afschuwelijke zaken in voorkomen.
Veldre heeft tot vier jaar waarschijnlijk een normale paardenjeugd gehad, ik neem aan dat ze met haar moeder in een kudde heeft gelopen en niet helemaal alleen. Daarna is ze daar weggerukt (ik moet er niet aan denken hoe ze gevangen is, ze was immers een vrijwel wild paard, of had ze ondanks haar vrijheid wel menselijk contact?), ze is op transport gezet, in een vreemde wereld terechtgekomen, beleerd… en ge(mis)bruikt.
Daarna kwam iemand die haar wel met respect behandelde en haar paard liet zijn, maar ze zal toch haar kudde verschrikkelijk gemist hebben.
Nu heeft ze weer een kudde en trek jij haar, voor haar gevoel te pas en te onpas, uit die kudde vandaan. Ik kan mij heel goed voorstellen dat zij daar heel veel moeite mee heeft.
Daarbij komt dat jij dingen die zij misschien helemaal niet zo kwaad bedoeld als bedreigend ziet. Neem het kopstoten geven. Ik begrijp dat dat niet plezierig is, maar bedoeld Veldre dat wel zo kwaad? Ik heb ook een fjord gehad die het leuk vond je een enorme por in je maag te verkopen met zijn hoofd. Dat was beslist geen boosheid van hem, hij deed dat bij andere paarden ook. Bij ons deed dat zeer, bij een ander paard niet.
Mij valt wel eens op dat fjorden (koudbloeden) behoorlijk lomp naar elkaar kunnen zijn. Doen ze datzelfde naar een ander (warmbloediger) paard, wordt dat niet geaccepteerd. Veldre heeft, gezien haar afkomst, misschien toch ook meer koudbloed-gedrag dan je zo op het oog van haar zou verwachten. En door haar formaat is dat niet handig, zeker niet naar mensen toe, maar heeft ze dat wel anders geleerd?

Verder hebben John en ik tijdens onze twee weken PT veel naar jou en Veldre zitten kijken (dat weet je). En ik denk dat zij, heel subtiel, vaak wel even contact zoekt. Vaak zo kort dat het nauwelijks opvalt. Probeer daar meer op te letten, zodat haar contact zoeken ook beloond wordt. (En denk erom, blijf zelf rustig en geconcentreerd op haar zolang ze bij je is!)
En wat we toen ook al zeiden, zet haar niet alleen, zeker niet tijdens het bekappen, maar zet er een ander vertrouwd paardje (Fantast?) bij. En ga niet te lang door, doe van mijn part iedere keer maar één voet, of twee voeten half (als je begrijpt wat ik bedoel). En als het niet lukt, probeer het de dag erna, of de keer dat je erna bij haar bent, weer.

Veldre en jij hebben nog een lange weg te gaan, maar als ik haar vergelijk met het paard dat ik zag in november is ze onwijs vooruitgegaan. Blijf vooral zelf het positieve zien!

En je weet het nog van de spieren, hé. (Zoals ik het zie, dan.) Aan de warme kant zijn de spieren korter (dat was rechts, meen ik). Daarom buigt ze naar links moeilijk in, dan moet ze immers aan die korte spieren trekken. Rechter galop kan dan moeilijk zijn, omdat ze het rechter voorbeen verder naar voren moet zetten dan het linker. Én dat heeft niets met buigen in de hals te maken! Ze kan misschien haar hals best wel buigen, maar niet haar hele lichaam.

Els.

Peet schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 9:40:

linda lou schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 16:42:

Herman schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 15:27:


Maar ik lees dit niet als autisme, niet als een "afwijking", een aangeboren beperking , dat was wat ik eigenlijk bedoelde met iets "van haar".

Veldre gaat trouwens steeds meer overeenkomsten hebben met mijn merrie, ook opgegroeid in "het wild", 7 jaar lang, 2 veulens gehad en toen ineens op de boot naar Ned gezet en in mensenhanden terecht gekomen.
Uiteindelijk als gevaarlijk bestempeld en ze is hier terecht gekomen omdat ze naar de slacht zou gaan.
Ik herken zoveel van je verhaal, van het dulden tot het de andere kant opkijken na een beloning, van het vaak alleen in de wei staan tot aan plots niet meer accepteren en zoveel meer.

En zij is hier nu 3 jaar en nog altijd is het soms moeilijk kontakt met haar te krijgen. Uiteindelijk ligt dat ook deels aan mij, want wat je wil, krijg je niet......ik hoef maar te denken "gelukkig, daar komt ze" en WEG is weer of te denken "he, er is kontakt" en zij verbreekt het weer
Een geweldig boeddhistische leerschool dat wel, en de momenten die goed zijn, zijn ook ECHT goed, maar ik denk ook regelmatig: wat doen "we" die "wilde" paarden toch aan om ze uit hun kudde, uit hun leven te rukken en er dan ook nog iets van willen...

Karin

linda lou schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 16:45:


Misschien wilde je schrijven dat ze goud heeft?
Ellen Graepel had gelijk: "Es ist alles reiner Politik."
Als er dan iemand de beste was, dan was het de russische schimmel Baladur, een orlov draver van puntje puntje Korlova, zoiets. Hij eindigde op 6. Het was de enige die zijn achterbenen extra gebruikte en daarmee liet zien waar de dressuur oorspronkelijk voor bedoeld is.