Herman schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 15:27:
>>
> Ik denk dat het bij Veldre hoofdzakelijk "iets van haar" is.
> Veldre is zéér op zichzelf. Dit lijkt me niet moeilijk gezien
> (waar ik alleen nog maar de stekels van de bolster gevoeld heb).
> _______
> Herman
> "Art in Nature - Nature is Art"
Maar ik lees dit niet als autisme, niet als een "afwijking", een aangeboren beperking , dat was wat ik eigenlijk bedoelde met iets "van haar".
Veldre gaat trouwens steeds meer overeenkomsten hebben met mijn merrie, ook opgegroeid in "het wild", 7 jaar lang, 2 veulens gehad en toen ineens op de boot naar Ned gezet en in mensenhanden terecht gekomen.
Uiteindelijk als gevaarlijk bestempeld en ze is hier terecht gekomen omdat ze naar de slacht zou gaan.
Ik herken zoveel van je verhaal, van het dulden tot het de andere kant opkijken na een beloning, van het vaak alleen in de wei staan tot aan plots niet meer accepteren en zoveel meer.
En zij is hier nu 3 jaar en nog altijd is het soms moeilijk kontakt met haar te krijgen. Uiteindelijk ligt dat ook deels aan mij, want wat je wil, krijg je niet......ik hoef maar te denken "gelukkig, daar komt ze" en WEG is weer of te denken "he, er is kontakt" en zij verbreekt het weer
Een geweldig boeddhistische leerschool
dat wel, en de momenten die goed zijn, zijn ook ECHT goed, maar ik denk ook regelmatig: wat doen "we" die "wilde" paarden toch aan om ze uit hun kudde, uit hun leven te rukken en er dan ook nog iets van willen...
Karin
------------
