Christel Provaas schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 12:49:

Veldre heeft absoluut geen lichamelijke problemen. Je zou haar moeten zien wanneer ik haar na een bosrit of een trainingssessie even in de bak loslaat. Dan rolt ze zich in het mulle zand zowel op haar linkse als haar rechter zijde. Ze rolt makkelijk door en steekt dan als een struisvogel haar hoofd in het zand.
Dat ze de mens assosieert met "werk", daar kan ik me best wel wat bij voorstellen, gezien haar ervaringen met de praktijken uitde manège.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Herman schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 23:01:


sorry Herman,
je paard lijkt in de verste verte niet op een tarpan,
aangenomen wordt dat de tarpan een schofthoogte had rond de 1,35m
zie Konik, sorraia, Hucul ....

Herman schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 23:08:


Vergis je er niet in, ook paarden met lichamelijke problemen rollen, lichamelijke problemen betekenen niet gelijk een zware handicap zoals niet kúnnen rollen.
Rollen kán ook een signaal zijn van pijn, denk maar bijv aan koliek.
Ik wil je niet bang maken, maar wel even laten weten dat als een paard rolt het geen definitie is van pijnloos.

Kheb ook nog een vraagske:
Puppy's worden dus bij volwassen honden gezet en de onbeleefden die gaan rijden worden op hun plaats gezet.
Wat dan te doen met een hond die bij de 'strengere' volwassen honden op ongeveer een half metertje afstand gaat staan shokkelen (maar die hond wel blijft volgen net op zoveel afstand dat de volwassen hond het negeert) en het blijft doen bij de iets minder strengere honden tot die het dan effe beu worden, maar hij blijft doorbijten en springt er steeds opnieuw op?

stumperd schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 14:52:

Het negeren heb ik ook al uitgeprobeerd maar het doet haar niks.
Het feit dat ik "vriendjes" maak met de andere paarden had tot resultaat dat ze zich nog meer ging afsluiten voor mij.
Tijdens mijn observatieweek op de Poedertoren ben ik 10-tallen keren per dag de wei ingegaan. Ik begroet altijd alle paarden. Het eerste paard dat me tegemoed komt wordt ook eerst begroet, maar ik stap daarna wél bewust op Veldre toe. Dit lijkt te werken.
De laatste dagen begon ze me toch schuchter te volgen wanneer ik nog maar gewoon de wei passeerde.

Veldre heeft in haar voorbije leventje véél te weinig mensen echt gekend, zijnde: de manègehouders en diegene die haar zadelmak heeft gemaakt, Evelien met haar ouders, Eddy en de mensen van de Poedertoren en mezelf met dochter Jolien.
Je kan Veldre's ervaringen met mensen herleiden tot een groepje van amper 10 mensen. Er hebben in totaal ook niet meer dan slechts 5 mensen écht op Veldre gereden.

Aanvankelijk konden we haar niet pakken. Daar hebben we maanden op getraind totdat dat probleem verholpen was. Maar enkele weken geleden begon het verhaaltje van vooraf aan. Nu kunnen we haar weer gewoon benaderen, touwhalster aandoen en Veldre loopt gewoon met ons mee.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"