Frans Veldman schreef op maandag, 8 november 2004, 11:13:


Ik ook.


Ach, religie... zo'n zwaar woord vandaag de dag. Laten we vooral niet fundamentalistisch worden.

Ik heb eerder de idee dat het om een "plaatje" gaat, en daar is de moderne dressuur niet alleen in, want gaat ook op voor klassieke dressuur en western...

Omgekeerd kun je vanuit de totaalactie die ontstaat uit "fietsen" of "focussen" wel degelijk het ontbinden in factoren afleiden: zoals Iloon het zei vind ik wel leuk (daarbij moet je dan als student goed op haar navel letten ) - het is toch vrij logisch te bedenken wat er fysiek allemaal gebeurd als je je navel laar links cq. naar rechts richt? En wat er fysiek gebeurt als je je mee laat nemen (in gelijkgewicht) met de bocht die je paard neemt? "Focus" heeft nmm echt niets met telepathie te maken.


Ik vrees ook dat je paarden er oud mee worden, Frans... dit topic doet me zo terugdenken aan een tijd waarin het "ijslanderrijden" nog zoveel meer "natuurlijk" was... wedstrijden waren nog slechts op zeer hobbyistisch niveau geregeld... ijslanderruiters blonken in het algemeen uit "door NIET te kunnen rijden" (is allemaal na te zoeken in diverse paardenbladen van een jaar of 20, 30 terug). En de ponies werden vooral "robuust" gehouden, iets wat nu "NH" heet maar toen ook al in strijd kwam met wat de opinie en dierenbescherming er van vond. De ponies werden naar mijn indruk probleemloos ouder; op het laatste grote ijslander-pioniersbedrijf, het "Peerdespul" te Havelte, heb ik enkele jaren terug nog een hele rits bejaarde ponies (30+ tot 40+ers) mogen meemaken die nog vrolijk meededen.


Ook groeten, Egon

Florus schreef op maandag, 8 november 2004, 10:43:


Hmmm... ik denk niet dat we kunnen stellen dat de 'levensverwachting' van paarden in het algemeen lager is - ik zou daar, buiten het navolgende, onder gewone omstandigheden geen enkele reden voor kunnen aandragen. Maar... wat we wel (helaas!) zien is dat door de toename van minder goed opgeleidde ruiters, er te vaak en te veel met jonge paarden 'gewerkt' wordt. De personen die met trots vertellen dat hun 4- of 5 jarige al 'in het Z' loopt zijn helaas niet meer te tellen.
Paarden worden te vroeg en te jong veel te zwaar belast, krijgen daardoor allerlei kwalen ( voornamelijk been- en skeletproblemen) op jongere leeftijd. De dieren worden dan 'onbruikbaar' en gaan richting slacht.

Afgezien van de basis-training en opvoeding, ben ik er voorstander van om paarden pas na het bereiken van hun 'volwassenheid' aan toenemende en zwaardere training bloot te stellen. Dan houden ze het héél wat langer uit en hoeven ze niet op 7 à 8 jaar naar de slager omdat ze het ene been niet meer voor het andere kunnen zetten.

Marianne

Florus schreef op maandag, 8 november 2004, 11:34:

Onze Carlos,een grote welsh is 42 jaar. Hij is tot 39 manege paard geweest, de laatste jaren daar wel op de reservebank.
Hij loopt in de wei, heeft een dikke wintervacht, buitengewoon mooie tanden en krijgt de hele dag hooi en gemengd graan als extra. In de wei hangt een liksteen.
Bij mijn weten is hij altijd blootsvoets geweest. Af en toe stapt hij nog met een kind op zijn rug.Tot een half jaar terug draafde en galoppeerde hij dan ook nog. Een zadel krijgt hij niet meer op want de laatste tijd ging hij hoesten als hij zich te veel moet inspannen. Dus we houden het bij stappen zonder een strakke singel rond zijn buik. Toevallig heeft hij zaterdag nog wel onbedoeld gedraafd en bleef het hoesten achterwege. Misschien heeft de singel er dus wel wat mee te maken. Het is ook ver uit het oudste paard wat ooit clickerwise is gemaakt kan ik me zo voorstellen :)
En naar de slager? Nee, ik denk ook niet dat een slager zo'n taaie schoenzool zal willen hebben,maar Carlos blijft hier tot hij omvalt over hopenlijk een jaar of tig.
Ik begrijp trouwens toch niet hoe mensen hun paard aan de vleesverwerkende industrie kunnen verkopen. Doe je dat met je hond of kat ook? Dieren die zo dicht bij je staan dat je ze kan "horen denken", wie kan die laten slachten?
Piet

Frans Veldman schreef op maandag, 8 november 2004, 11:07:


Ik geloof niet dat je zomaar kunt stellen dat een paard wat van de drafbaan afkomt, verkeerde dingen geleerd heeft! Het paard heeft wél andere dingen geleerd dan dat wat voor een gemiddeld rijpaard nodig is. Denk alleen maar aan het feit dat een draver niet de galop in mag schieten, maar in de draf juist harder moet lopen!
Netzomin kun je stellen dat de gewone dressuurmatige training niets bereikt met een draver - ik heb zelf wel dravers 'omgeschoold' naar dressuur en had daar geen problemen mee. Dat het niet meteen Bonfires of Salineros worden heeft nergens anders mee te maken dan de individuele geschiktheid of talent van het paard. En de ruiter nie te vergeten!

Marianne

Beste Piet,
Ik denk dat je Welsh dicht bij een record staat! Zou hij de oudste in het land kunnen zijn?

Ik vond intussen nog dit op het internet:
The oldest pony in the world was reported as being a 66 year old Gaelic pony on a farm on the Gower Peninsula in Wales. There was no sure proof of its age. However, there is proof that a pony stallion was 54 years old when it died in Central France in 1919. The oldest horse was a 53 year old mare from Danville, Missouri. The oldest draft horse was named Monty and died in New South Wales, Australia, at the age of 52 years.

How old is the oldest horse in Ontario? Molly Craig, was a 45 year old Welsh pony living in the Tottenham area until her death three years ago. Molly was an orphan foal but this didn’t seem to hamper her in any way.

Groetjes
Florus

edward larkens schreef op maandag, 8 november 2004, 11:50:


Ja idd het paard waar zij dat mee deden was een zeer dominante ruin :))
mijn oudere denkt ook vaak nog dat ie een hengst is maar hij blijft respect houden voor mij. Maar de jongste is een lieve merrie, en ze wil iets met mij gaan ondernemen maar ik weet alleen nog niet zo goed wat? Het enige wat ik weet is dat ze mij niet op haar rug wilt hebben dan is ze mij kwijt denkt ze en raakt in paniek ze is heel erg aanhankelijk aan mij persoonlijk ...ik moet gewoon een weg zien te vinden. Denk jij dat Parelli dat voor mij is?

groetjes Bianca

Piet schreef op maandag, 8 november 2004, 12:09:


eh... ik heb wel eens gehoord dat de hond/kat die bij de dierenarts achterblijft na euthanasie, ook wel richting destructiebedrijf gaat met het risico om in het 'hondenvoer' terecht te komen...... met paarden is dat ook zo, tenzij je er specifiek om vraagt het dier niet in de voedselketen te laten komen.. een naar onderwerp...

De honden en katten die ( gelukkig!) op hoge leeftijd bij ons het leven lieten, hebben wij bij ons op het land begraven ( mag geloof ik niet eens, maar met hulp van de loonwerker die een diep gat kan graven..) - met paarden is dat wat minder makkelijkelijk. Je kunt echter wel verzoeken om het dier te laten verbranden.

Marianne

Hans, Frans bedoelt natuurlijk verkeerde dingen voor een recreatie ruiter. Dat een paard hard wil, no matter what, lijkt mij voor een draver op de drafbaan geen probleem

Ik ben zelf bij trainingen van dravers geweest en inderdaad, ze moeten heus wel wat kunnen want anders heb je gewoon dikke pech daar op dat karretje. Maar ik heb óók gezien dat ze letterlijk(!) met een paar volwassen mensen bezig waren een draver voor de sulky te spannen omdat dat anders pertinent niet lukte. Ging erg heftig, er werd behoorlijk hardhandig mee omgegaan.

Btw, wilde ik je altijd nog eens vragen/zeggen: het lijkt op deze lijst net alsof de meeste mensen de dravers laten lopen op ijzers (althans, dat begrijp ik uit jouw woorden), maar die man waar ik een aantal keer ben geweest pleit ook voor ijzerloos. Hij zit net iets buiten Buitenpost, Friesland. Ken je ze?

Groeten Ilona

Beste Piet,
Ik las ook nog (ja beetje nare lectuur) dat bij de slager een tiende vd paarden niet onmiddellijk dood is door de inslag vd pin. Lijkt me geen fijne dood. Is weliswaar cijfer ve Amerikaanse website. Misschien zijn slagers hier beter in hun vak.
Groeten,
Florus

Hoi,

Gisteren stonden de 3 pony's hier weer redelijk bij elkaar, en vonden de buren dat het draadje er best tussenuit zou kunnen. Ik twijfel. Hun ene pony is een hengst en ik ben toch bang dat hij op Isabella gaat springen. Met de ruin kan ze wel perfect opschieten en het zou wel leuk zijn om ze af en toe bij elkaar te zetten, maar ik wil geen veulens.
Nu staan ze altijd onder toezicht, dus het zou in theorie mogelijk zijn dat we zouden zien dat de hengst op de merrie springt. Maar ben je dan nog wel op tijd? Hoe snel gaat dit eigenlijk?

Overigens nu denk ik niet dat Isabella die hengst echt op zich laat, tot op heden heeft ze nog steeds een afkeer van hem, maar ja, je kunt niet weten. Hengstje is nu inmiddels bijna 3 jaar. Isabella is dus niet zichtbaar hengstig. Voordeel is dat ze haar staart niet op zij kan doen, dus hengst kan er niet zomaar bij .

Maar toch graag reacties. Wat zouden jullie doen; wel of niet bij elkaar?

Groeten,
Ingrid

Karin schreef op maandag, 8 november 2004, 11:55:

Frans schreef: >> Het is een religie, en voor mij betreft is dat prima, tot het

Hahaha.. (Frans dat grapje over religie mag ik me toch wel permitteren hé!!)

Wat Karin schrijft is, naar mijn mening, terecht: een spetterende viertakt is 'in de basis' aanwezig en kan door training verstrekt worden. Zo ook met de dressuur: ik doe niets anders dan de bewegingen die een paard van nature 'in zich heeft' door training uit te bouwen. Eh ja.. dat is heel wat anders dan een paard in de krul trekken, maar dat gaat stap voor stap en is niet 'tegen-natuurlijk'.
Net zoals je een magere bovenarm kunt versterken en trainen totdat er een 'spierbal' is.

Groet, Marianne

Is er hier iemand die gaat komen, of komen jullie allemaal van te ver...

Florus schreef op maandag, 8 november 2004, 12:27:


vroeger werden paarden met een sloophamer geslacht
hun hoofd werd tegen de grond getrokken met een touw aan de halster
door een oog verankerd in de grond, daarna ....
dan is het pistool met pin een stuk vriendelijker maar toch ...
mijn eerte veulen heb ik moeten laten afmaken na een autongeluk
de veearts steld het slachthuis voor
maar ik hield het op een spuit, en dat werd het ook.

Ik heb een arabisch merrietje van 23, is nooit veel mee gedaan
wel gefokt, ze heeft een klappees en wordt daarom niet meer bereden
mijn tweede gepensioneerde is mijn eerst merrie, een volbloed die ik kocht toen ze drie was, nu is ze achttien
ze liep al een jaar in de galopkoers met alle gevolgen vandien
veel te heethoofdig en nu versleten in haar gewrichten
dus niet meer gebruikt,
op rust tot ze 't niet meer aankan,
daarna de zachte dood
als't van mij afhangt