Sandra Radecke schreef op dinsdag 3 maart 2009, 10:09:


Dat lijkt me dan inderdaad een beter plan. Nou weet ik niet hoeveel jodium of cobalt de paarden teveel binnenkrijgen; ik denk dat er een ruime marge omheen zit. Van teveel jodium ontstaan inderdaad wat vervelende dingen, maar over de gevolgen van een teveel aan cobalt is mij niets bekend.


Het enige mineraal dat eventueel "heftigheid" kan veroorzaken is jodium. Maar ga niet denken dat ieder paard dat "heftig" is waarschijnlijk een overschot aan jodium heeft, want meestal ligt de oorzaak van heftigheid heel ergens anders. Van de meeste mineralen merk je niets tot weinig als je paard er een teveel aan heeft; het geeft alleen maar schade aan weefsels.


Oh. Het zou best kunnen dat er in zeeland sowieso al meer jodium in de grond zit. Heb je een gewas- of grondonderzoek laten doen?


Dat lijkt me wat veel.


Het kan goed zijn dat minipaardjes een afwijkende behoefte hebben. Dat de mineralenbehoefte lineair blijft verlopen met een veranderend lichaamsgewicht is niet zo waarschijnlijk; dat zal vooral goed kloppen bij de middenmoot.

Verder is de natriumbehoefte van paarden zeer individueel verschillend, en afhankelijk van vele factoren die niet in een voedingscalculator te gebruiken zijn (zoals vachtdikte e.d.)

Zolang je paarden het goed doen zou ik me niet al te veel zorgen maken over punten en comma's. Laat wel je hooi / gras controleren om te zien of het geen grote manco's vertoont.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Ik heb een paard dat bij vreemde leiders 100% zeker het gedrag vertoont dat hierboven werd omschreven.
Vanuit het niéts plots omdraaien, op een lopen zetten, etc
Bij mij gebeurt het nog zelden, een keer per jaar is veel, maar wie het hier eens wil uitproberen of zijn methode werkt is welkom

Ik trakteer daarna op spaghetti

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 3 maart 2009, 9:48:


Je voert geen stoffig hooi, zeg je, maar alle hooi bevat wel enig stof en het kan toch een beginnende allergie zijn voor dat stof. Dus ik zou eens proberen wat er gebeurt als je een weekje voordroog geeft.

M niek

Piet schreef op dinsdag 3 maart 2009, 10:51:


Ok, ik heb al deze berichten gelezen en kom zo tot de conclusie dat:

- een niet-gekend paard dat je van A naar B moet leiden in een rechte lijn waarbij anderen voor jou de poorten opendoen, je het touw aan de zijkant vastmaakt

- een gekend paard dat nog manieren moet leren, idem dito.

- een paard dat naast je moet stappen terwijl jij op een ander paard zit, wordt aan de zijkant (naast jou) vastgemaakt.

In deze gevallen hou je zo meer grip op de situatie indien het paard toch een situatie creëert waarin je snel moet kunnen tegendraaien met zo min mogelijk kracht uit te oefenen.

- elk ander paard train je (op de manier die je het liefste hebt) zodat je paard eigenlijk met of zonder touw toch al doet wat je wilt.

- wanneer je al op voorhand weet dat je regematig van kant zal moeten veranderen, knoop je het touw onderaan, zodat dit snel en flexibel zelf zijn werk kan doen.

Ik gebruik touwhalsters, dus maak ze automatisch onderaan vast.
Heb eigenlijk nooit geen problemen meer gehad met een paard dat voor me uit loopt sinds ik mijn eerste stappen NH gezet heb. Als een onbekend paard dat toch al eens zou doen, stuur ik direct de achterhand van me weg en doe hem een cirkeltje draaien rond mij. Indien nodig een paar keer herhalen tot ie op fijnere signalen beter schuin achter me loopt. Ik gebruik ook dan wel altijd een geknoopt touwhalster omdat ik daar heel goeie ervaringen mee heb.

Anne Marie

PS voor Piet: denk je nog aan vrijdag?