Isabel van der Made schreef op donderdag 12 maart 2009, 16:31:


Proberen uit te vinden wat de reden is , en daar rekening mee houden als dat mogelijk is.
Terugkeren naar een plek waar ze geen gillende keukenmeid was.
Hoofd laag vragen.
Proberen het voor te zijn.
Beloningssnelheid even tijdelijk erg hoog houden.
Uit laten razen , als dat kan...

Het ligt aan de reden waarom , waarvoor ik dan zou kiezen.
Als mij ingefluisterd word dat een paard , aan de lange lijn , ligt te rollen , en die bij het opstaan wel eens een jolige boksessie kan gaan uitvoeren , en dat paard heeft nog niet veel respect voor mijn ruimte laten zien , dan zal ik proberen het voor te zijn , met een simpele cue die het paard goed kent , en accuut belonen , afleiden en verder gaan.Dan even tijdelijk veel vragen , dus veel kunnen belonen.
Moet een herkenbaar voorbeeld zijn voor iemand hier hihi!

Mijn eigen Namkje liet ik voor de operatie meestal gewoon even uitrazen , als ze was geschrokken van een auto , en daarna liep ik terug naar een plek waar ze zich veilig voelt , waar ze echt even alle stress van zich af kan laten glijden , en dan draai ik me weer om , en vervolg de weg.
Namkje zal me nooit omver lopen , dus bij haar durf ik dit te doen.

pfff andere voorbeelden schieten mij even niet te binnen...en er zij vats duizend en een andere mogelijkheden om dit soort dingen op te lossen!

Gr Esther

van lennep schreef op donderdag 12 maart 2009, 18:32:


Hoofd laag vragen en beloningssnelheid opvoeren zou mij niet lukken, als paard elk gevoel van redelijkheid kwijt is, dat is nou juist het probleem.

Een dol paard raast ook niet uit, als je niets doet.

Een vrolijke boksessie na het rollen, of een simpele schrikreactie is niet te vergelijken met een paard dat alleen maar in paniek kan gillen om zijn maatjes.

(Ik weet niet of Huppel echt in paniek was, maar ze was onbenaderbaar, als ik het goed begrijp.)

Teruggaan naar de plek waar er nog rust heerste, is een Parelli oplossing.

Inge Teblick schreef op woensdag 11 maart 2009, 11:56:


OK, nu wil ik wel nog eens heel duidelijk vermelden dat ik GEEN parelli-instructeur ben, ik wil het wel nog steeds worden, maar tot nader order is daar minstens drie jaar en drie keer tien weken Amerika voor nodig. Dat wordt je niet zomaar, en L3 is maar het begin van die keten. Nu heeft Pat ons vorige zomer wel verteld dat ze gaan kijken om het iets eenvoudiger te maken, en ook is het zo dat je voor je 'echt' 3 ster (=volledig) instructeur dus die drie jaar nodig hebt, maar een één ster instructeur (trainee) dat wordt je sneller, dan mag je al oefenen in lesgeven, dat wil onderandere zeggen dat je er geen geld voor vraagt. Daar ben ik het helemaal mee eens, ik heb immers alleen nog maar ervaring met mijn eigen paarden (veel) en een tiental andere (weinig). Als eerste voorzichtige stap zou ik dus al wel durven gratis 'les geven' of van gedachten wisselen, of hoe je het wil noemen. Wat ik daar dan die 30 augustus ga presenteren, ik denk, hoe mijn reis doorheen parelli is, hoe ik clicker, en tonen met mijn levende paardebeesten. Verder? We zien wel, ik zal dan immers kakelvers terugkomen van vier weken Parelli in de UK als het goed is.(Ik vraag er geen geld voor, zoals reeds gezegd, maar ik veronderstel dat het wel wat kost om accomodatie te huren en er de wereldvermaarde Inge Teblick bij te hebben!)