Afgelopen zaterdag de omheining klaargemaakt. 's Middags voor het eerst de paarden erin. Wat genoten.. ze, bokken, rennen, rollen, gek doen... wat een plezier.

Daarna in alle rust eten van het hooi...

's Avonds weer binnen, de volgende ochtend er weer in. Zo ook gisteravond nog weer naar binnen. Wilde manlief.

Vanavond blijven ze wat mij betreft buiten......

Beetje vervelende bijkomstigheid. Nancy heeft zo gek gedaan dat ze kreupel is. Ze loopt niet lekker met haar éne voorbeen. Had ze afgelopen winter ook al eens na een buitenritje. Met even rustig aan doen was het net weer klaar. Hoop dat het "enkel" een gevolg is van het gek doen...

Maar ik ben blij... wat mij betreft nooit weer op een paar vierkante meter. Niet dat de paddock nu supergroot is. Dat niet, maar ze kunnen zich nu heerlijk vrij bewegen. Binnenkort wordt de paddock verbonden met de weide. Daarna nog een schuilstal (inloopstal) en ben ik helemaal blij. Hopende dat de paarden er net zo blij mee zijn.

marjolijn schreef op zondag 15 maart 2009, 21:49:


Ik werd gegrepen door het verhaal achter Allegra. Als je als eigenaars zoveel moeite doet om een paard te redden wil ik graag helpen.
Maar het is ook een heel stuk eigenbelang. Een paard met zo'n achtergrond drukt je met je neus op de feiten. Zo heeft ze me er al weer op gewezen dat je niets als vanzelfsprekend aan kunt nemen. Want het blijkt dat ze vroeger wel gewoon vast kon staan en ik heb in combinatie met geen voeten willen geven, het niet meer bekapt zijn, flink duistere vermoedens waarom dat nu niet meer is/was.
Als het me allemaal lukt dan is er een handelbaarder paard onstaan en ben ik weer een stukje beter geworden. Iedereen blij toch?

Aafke schreef op maandag 16 maart 2009, 8:50:


Gefeliciteerd Aafke!
Een flinke stap op de weg naar het einddoel he?

Bedankt. Dat is wat ik nu ook aan het doen ben, en ik merk toch wel dat ik zijn vertrouwen stilletjesaan aan het winnen ben. Inderdaad, een heel leuk gevoel:)
Sinds zaterdag staat er nu ook een ander paard bij. Een grote pony (ruin). Die is al zadelmak. Ik hoop dat dat ook een beetje gaat helpen. En dat ze goed overeenkomen! De pony (Sancho) liet wel al onmiddellijk merken dat hij de baas was, vooral als ik in de wei ben denk ik. Ik hoop dat dat na een tijdje overgaat en ze elkaar even veel kansen geven.

AMA schreef op zaterdag 14 maart 2009, 20:49:

Piet schreef op maandag 16 maart 2009, 8:59:


Dank je, het is idd een flinke stap. Maar geniet van de weg ernaar toe. Het is goed dat het niet te snel gaat.

Dit zomer kunnen we al een paar paarden een plaats aanbieden. In ieder geval voor 2 a 3. Ook dat willen we rustig aan doen. Niet teveel in één keer.

Anja Seijn schreef op zondag 15 maart 2009, 20:44:


Meer in de trant van prioriteiten stellen...en eerst zien , dan geloven

Gr Esther

Gisteren gingen we weer es mennen (bit en ijzerloos ). Bij de sluis waar we meteen overheen moeten zag ik in de verte 2 paarden waarvan er 1 niet makkelijk over de sluis ging. Ze waren aan het oefenen met dat paardje. Toen ik dichterbij kwam zag ik tot mijn grote vreugde dat beide paarden ijzerloos en bitloos werden bereden. 1 ervan met halsring We wonen aan een ruiterroute waar normaal iedereen 4kant beslagen en met bitten voorbij komt. Ik was erg blij dit te zien. We begroetten elkaar met "hé, gaaf, bitloos".
Ze gingen achter ons aan de sluis over en toen we omkeken zagen we ze verder oefenen bij de sluis.

Deed me deugd

Martina schreef op maandag 16 maart 2009, 10:00:


Ik kan me perfect voorstellen hoe je je dan voelt, gewoon super content dat er weer een paar mensen verder denken dan hun neus lang is. Hoe meer voorbeelden hoe meer dat het ingeburgerd zal geraken (toch bij een deel van de bevolking hopelijk he)
Groetjes
Sibyl