van lennep schreef op maandag 23 maart 2009, 8:56:


Een join up is iets wat afgedwongen kan worden , Monty Robberts gebruikt het vaak.
Je zet het paard op de longeercirkel zonder touw , en je zorgt dmv lichaamstaal en je leadrope dat het paard die richting uitloopt die jij wilt , in het tempo wat jij wilt , liefst een stapje harder dan het paard prettig vind. Reageerd het paard ergens niet op , dan laat je hem nog harder lopen , of zo snel mogelijk keren. Je stopt pas , als het paard meerdere tekens van ''overgave'' heeft gegeven
Als je dan stopt op een gegeven moment ,en je draait je weg van het paard komt het paard in overgave naar je toe lopen , al smakkend met lage hals en zegt als het ware , dat jij de leider bent , zegt M.R.
Komt hij tot halverwege of blijft op de cirkel stilstaan , dan word hij weer op de cirkel gedwongen met de leadrope en je lichaamstaal , en laat hem maar weer rennen.
Tot het paard tijdens het rennen weer tekenen van ''overgave'' geeft , bv smakken met de mond , en in de hals zakken. Je draait je weer van hem weg , en het paard zal uit zichzelf naar je toe komen lopen , bij je gaan staan , en als jij je nu beweegt , dan loopt het met je mee , zonder halster of touw , heel magisch!
Op deze manier is het een zwaar psychisch spelletje , en dat moet je dus ook niet dagelijks doen met je paard , zegt M.R.

Er zijn hier op het forum meerdere discussies over geweest , en aan de hand daarvan heb ik besloten om het nooit meer te doen op deze manier.
En nou had ik je graag de link gegeven waarom niet , maar die kan ik weer niet vinden....

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 23 maart 2009, 9:12:


Kijk hier maar eens naar... http://www.youtube.com/watch?v=9Dx91mH2voo

Gr Esther

van lennep schreef :


Precies. En het is dat magische moment dat paardeneigenaars/socalled trainers dan telkens weer willen beleven en dus moet het paard keer na keer gejoinupped worden waarbij voorbij gegaan wordt aan alle andere voorafgaande tekenen van onderwerping (zoals Esther er al een paar hierboven omschrijft).

Als het al nodig mocht zijn om een paard te joinuppen totdat-ie zich overgeeft dan moet dat onder deskundige begeleiding en binnen één sessie geregeld zijn en niet steeds weer voor de fun van de paardeneigenaar om e i n d e l i j k eens een braaf onderworpen en meewerkend paard te ervaren. Want het is inderdaad magisch om je paard zo dichtbij je te voelen; veel mensen ervaren dat maar zelden.
Echter als je er een join up voor nodig hebt om je paard zover te krijgen (dwingen) is er toch iets niet helemaal in de haak in de communicatie tussen die mens en dat paard.

Het ziet er allemaal heel vertederend uit wanneer dat grote machtige paard jou uit 'vrije wil' líjkt te volgen maar in feite heb je hem in een hoek gedouwd waarbij hij niks anders kan dan jou volgen om uit die hoek te mogen komen.

Groet, Pien

Anja Seijn schreef op maandag 23 maart 2009, 7:58:


Een joint up, is een gewricht vanboven ! !

Spirithorses schreef op maandag 23 maart 2009, 10:00:


Niet helemaal mee akkoord ! Dat een join up "soms" noodzakelijk kan zijn om een initiele vertrouwensband te creeren en dat dit beperkt moet blijven tot een "once in alife time" gebeuren is eignelijk altijd de intentie geweest van Mr Roberts.Dat er sprake zou zijn van een overgave en in een hoekje gedwongen totdat het paard er uit komt naar de persoon des onheils toe .Is verkeerd .Een paard gaat nooit naar een persoon ,dier ,voorwerp toestappen als het hier bang van is .Tijdens de vrije sessies met Aram ,Ilias en Lucero gebruik ik dikwijls de roundpen om lead changes te vragen door de cirkel van hand te veranderen enz . Ik stuur ze dan ook initieel van me weg om ze erna terug te vragen .Bij Lucero ,die soms gewoon op zijn plek blijft staan en zo zegt "MAKE ME GO AWAY" gebruik ik dan ook effe het zwieptouw . Bij Aram en "The big White" gewoon een hand die wijst en het lichaam in de juiste richting gedraaid . Zo kan je bv de techniek van de join up gebruiken om vrijheidsdressuur te oefenen alhoewel er dan van samekken en hoofd laag geen sprake is .Ik zie het weglopen van een een paard of het niet willen terugkomen naar die persoon als een vorm van gebrekkige communicatie maar soms ook van arrogantie van het paard !! En hierin kan het werk in de roundpen a la Mr Roberts een hulp zijn .Zo nu terug in de stormwind weides slepen . Daarna mijne witte conditietraining, bergjes lopen .

eddy DRUPPEL schreef op maandag 23 maart 2009, 11:10:

hm, sAmekken is natuurlijk smekken

van lennep schreef op maandag 23 maart 2009, 9:19:


Ik krijg hier een goudviskom-associatie bij. Dit is waarom anderen een vierkante picadero eerlijker vinden.
Monty zegt: in de kudde stuurt de leidmerrie een ander paard de kudde uit wanneer het zich misdraagt. Hier zitten 2 denkfouten in:
Is Monty een leidmerrie? Denkt hij dat het paard denkt dat hij een paard is?
Zelfde wat je op maneges hoort: ik mag best meppen, paarden meppen elkaar ook.
Tweede fout is, Monty stuurt paard weg de 'kudde' uit, straft het dus, maar misdroeg het paard zich op dat moment?
Paard raakt hier erg van in de war, hoor.
Vrij grondwerk kan wel, maar met een andere intentie. Die van samen opgaan, reageren op elkaar, wie leid wie, ritme en candans vinden. Dan wordt het samen dansen, zonder regels als; geeft het paard zich over, hij móet naar mij toekomen als ik me omdraai. Het grondwerk krijgt dan een hele andere kwaliteit, doel is contact maken.
wou k nog ff kwijt..

clarissa ruijgrok schreef op maandag 23 maart 2009, 11:13:


Fijn dat een nog meer ervaren persoon dan Roberts effe "zijn" fouten komt uitleggen !

eddy DRUPPEL schreef op maandag 23 maart 2009, 11:41:


Ik denk dat Clarissa het verschil tussen Robers en Hempfling uitlegt. Niet dat het gedrag van een paard niet als "overgave" op de constante druk die uitgeoefend gezien kan worden, maar bij de uitleg van het hele kuddeverhaal van Roberts stel ik ook een hoop vragen. Ik vrees dat zijn verhaaltje gewoon een goed gevonden marketing manier van achteraf uitleggen is omdat in feite dezelfde methode wordt toegepast bij het trailerlanden.