Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 11 november 2004, 12:05:
>
> Ik ben aan het draven en wil terug naar stap.
> Ik geef het stapcommando. Isabella neemt wat gas terug, maar
> de oren en verder niets, hou ik mij weer aanbevolen.
>
> Groeten maar weer,
> Ingrid
Ik heb het allemaal gelezen, en Ingrid, je staat niet alleen hoor met dit 'dilemma'...
Als ik met mijn paard (grote koudbloed, 600 kilo) en kar buiten ga rijden, door het dorp, of hoe dan ook een straat overstekend, dan MOET je af en toe ingrijpen op je paard, en omdat je met een kar geen OSR kan maken (kar kan dan namelijk scharen/omkiepen als het paard helemaal plotseling omdraait, niet DAT een paard bij ORS moet omdraaien maar het KAN gebeuren), zoek je naar andere 'communicatiemiddelen', want ik zie het bit dus als een communicatiemiddel.
Het grote nadeel van met de KAR is dat je niet BIJ e apar dbent, maar een paar meter erachter!
Als je op je paard zit en je paard schrikt, kan je, doordat je OP je paard zit en BIJ je paard bent, een gerusttellende aai geven en met een zoutzakken-zithouding duidelijk maken dat je paard er niet tussenuit hoeft te naaien, maar er rustig langs kan lopen. Met de kar mis je deze communicatie!
Ik gebruik een bit om duidelijker te zijn in mijn bedoelingen qua richting (want ik heb geen zithouding en benen die ik kan gebruiken en geen focus!) en, met de weg oversteken: HO is HO!
Als je OP je paard zit en je wacht om een weg over te steken, kan je je paard makkelijker rustig houden (lichaamstaal, een aai), of eventueel een stukje terug het pad oplopen, net zolang tot de weg vrij is om over te steken. Dit is met een kar niet mogelijk! Wil mijn paard met de kar TOCH gaan lopen, dan moet ik haar even duidelijk dwarszitten dat dit niet de bedoeling is. Met de rem van de kar en MET bit.
Cindy
------------
