Piet schreef op donderdag 16 juli 2009, 8:57:
> Natuurlijk kan een paard een poos samen met jou een
> tijdje willen rennen, maar gaat op enig moment veel
> liever grazen.
> In tegenstelling tot wat je schrijft vind ik dat mijn
> paard naar MIJ moet luisteren als ik van punt a naar b
> moet.
Jaa ook naar MIJ luisteren, mee eens dus, het paard vraagt - ik beslis. aansluiten bij je paard zijn wensen betekend niet de beslissingen aan hem overlaten, wel voorvoelen en oprekken en zelf beslissen. De balans zoeken dus waarop je paard het best in zijn hoofd is en blijft.
> Als hij het niet doet ga ik in de training nog een
> enorm stuk meer manipuleren want dan maak ik de vraag
> kleiner en begin desnoods te belonen voor elk stapje.
> Tótdat hij denkt: "ok! Dit doe ik, hier krijg ik een goed
> gevoel bij" en zodra je zover bent kan de innerlijke
> beloning van het doen gaan meespelen. Maar in mijn ogen
> helaas niet andersom, zoals je schrijft, omdat wij het
> zijn die iets willen van een paard.
Als manipuleren leid tot een goed gevoel krijgen is er niets mis mee
Dat goede gevoel zal wel volledig centraal moeten staan, vanaf het allereerste begin, bij alles. Voor mij is dat het belangrijkste. Een ander voorbeeld, over een kindje van een 6 maanden of ouder vast voedsel aanbieden. Eva hoever ben jij hiermee? Het mooiste is als je hierbij aansluit bij de behoeftes en de natuur van kind. Dwz. doe het een grote slabber om en geef het hele stukken vers fruit en groente. De stukken zijn zo groot dat het kind het makkelijk vast kan houden. Het kindje zal volop genieten van alles en zichzelf en zijn omgeving er mee onder smeren. Dat is leren eten met plezier waarbij alle zintuigen mee doen. Het uiteindelijk doel van de ouders is ook dat plezier in eten cultiveren, waarbij netjes eten wat later mag komen. Ouders weten dat een kindje graag alles zelf doet, wel dit is de reden, en als je daarbij aansluit dan verloopt zijn ontwikkeling optimaal. Zo ook met paarden vind je dit in alles terug.
Groet, Michiel
------------
