Hallo

Wie heeft er ervaring met paarden die hun eigen drollen opeten?.
Wij hebben een nieuw paard op stal, die op zaagsel staat want ze stond op stro maar at haar hele stal leeg. Nu op zaagsel en eet ze de drollen er tussenuit.
Verder gaat ze s'morgens 8.30 uur naar buiten en rond 17 uur weer naar binnen, 2 plakken hooi s'morgens buiten, 2 plakken binnen sávonds,2x per dag 1 hele schep cavalor brok, halve schep cavalor muesli. Buiten eet ze haar drollen niet, maar ze kan niet 24 uur buiten blijven staan omdat alle paarden naar binnen gaan, omdat het land te nat is en ze kan echt niet alleen zijn.Ongeveer Maart/April gaan ze weer allemaal 24 uur naar buiten als het niet te veel regend, want anders lopen ze heel het land stuk.

mvg Carla

Nick Altena schreef op dinsdag, 11 januari 2005, 22:45:

Nu kan ik toch niet laten om te reageren hoor

NH en natuurlijk houden van paarden zijn ook 2 aparte dingen.

Je kunt best volgens NH met je paard omgaan als hij met een deken op in stal staat en af en toe wat brokjes krijgt.

Het natuurlijk houden van het paard (buiten, zonder deken, zonder ijzers, zonder brokken) hoeft weer niet te betekenen dat je NH met je paard rijdt cq dat je altijd zonder bit gaat rijden.

Ik denk dat het boek voor de traditionele paardenman wel al heel veel informatie geeft, maar dat het boek voor de echte natuurlijke paardenhouder een fikse misser is.

Overigens ik ken het boek dus niet.

Groeten,
Ingrid

C Klapwijk Hoffmann schreef op woensdag, 12 januari 2005, 10:07:


Veulens doen het ook wel om de darmflora op gang te helpen. Drollen eten kan ook op een tekort aan mineralen wijzen. Heeft ze een goede liksteen?
Het kan idd ook nog dat ze het uit verveling doet, omdat ze het buiten niet doet, maar binnen dus wel.

groeten Esther

Trudy schreef op woensdag, 12 januari 2005, 0:01:

Ik zou willen toevoegen, volg je gevoel.

Ik heb in de 7 jaar dat ik Isabella heb al heel vaak een "naar" gevoel gehad bij een behandeling, een idee ergens in mijn achterhoofd dat ik het fout deed, maar liet het toch gebeuren omdat ik toen nog vertrouwde op de zgn. experts de dierenartsen.

Door de loop der jaren ben ik wijzer geworden en heb geleerd op dit gevoel te gaan vertrouwen. En logisch blijven nadenken .

Groeten,
Ingrid

Ons oude paardje dat hier nu toch al zo een week of 7 is maakt geen contact met de rest van de paarden. Met eten hooi staat ze er wel bij, maar voor de rest gaat ze altijd wat apart staan grazen. We hebben haar nog nooit eens zien kroelen met een ander paard. Naar mensen toe vind ze alles ok, en als je haar kriebelt en poetst of haar behandelt vindt ze de aanrakingen wel heerlijk. In haar oude groepje was ze met zijn tweetjes, en dat andere paard overheerste nogal, en was niet echt aardig, dus wie weet durft ons ouwtje gewoon geen contact te maken, bang voor een oplawaai?
Toch vraag ik me af of we haar kunnen helpen om contact te maken met de andere paarden, ik vind dit niet om aan te zien zo contact-arm. Na een aantal weken hier had ik verwacht dat het wel zou komen, maar nog steeds niet.
Met haar gezondheid gaat het al wat beter, eerdaags krijgt ze weer injecties. Ze staat in ieder geval steviger, en mag eten zoveel ze wil. Af en toe als de groep gaat rennen dan gaat ze er wel in haar tempo achteraan, dus echt alleen zijn wil ze ook niet. Maar het is vreselijk jammer dat ze toch eenzaam is in de groep. Ik vraag me af hoe we haar verder kunnen helpen. Jeuk zal ze toch ook wel hebben door haar eczeem. Dus kroelen is geen overbodige luxe voor haar.

Groeten Esther

Esther schreef op woensdag, 12 januari 2005, 10:13:


Een van mijn paarden deed dat ook, ik heb het opgelost met een zeewierkuur, binnen een paar dagen was het toen over!

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Spirithorses schreef op woensdag, 12 januari 2005, 10:24:

Waar haal jij dat zeewier vandaan als ik mag vragen.

Ik ken alleen de paardendrogist voor zoiets, maar daar kieperen ze standaard wat knoflook bij en dan lust mijn pony het niet meer.
Bij de mensen reform zaak verkopen ze geen zeewier meer.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Even vervolg op mijn vorige verhaal en tevens onderaan een vraag.

Isabella stond dus proppen in haar wangzak te maken en die bleven daar leek het wel "hangen". Ze had er niet echt super last van, maar het irriteerde haar wel dat ze niet lekker door kon eten.

Tandarts is geweest en zoals ik al vermoedde, ze had wat tussen haar kiezen zitten. Stevige spriet stro die er op wonderbaarlijke wijze tussen was gekomen, want ze had een goed gebit waar eigenlijk niets tussen kan.
Verder nog een klein haakje op haar eerste kiezen boven, en dat is ook maar gelijk weggehaald (vijl).

Nu vertelde ik dit van de week aan een man die zijn leven lang al paarden houdt en hij keek me wat raar aan: een "paardentandarts"? Wat was dat voor nieuwerwetse onzin. Als een van zijn paarden slecht at, dan legde hij de hoefvijl dwars in de paardenmond en liet het dier gewoon daar een tijdje op knabbelen. Probleem altijd over.

Tja nu klapperde ik met mijn oren. Iemand vaker zoiets gehoord?
Dat kan toch haast niet goed zijn of wel?

Groeten,
Ingrid

Esther schreef op woensdag, 12 januari 2005, 10:23:


Wie zegt dat ze echt eenzaam is in de groep? Hoe zie je dat? Of denk je dat het komt omdat wij mensen vinden dat een kuddedier als een paard nooit zonder direct fysiek paardencontact kan? Misschien is het samen hooi eten wel voldoende voor haar.

Holly van ons doet precies hetzelfde. Zij is 15 en drachtig.
Ze is erg op haar rust gesteld, als de hele groep bij elkaar is zien we dat het haar te druk is en dan zondert ze zich echt af, gaat alleen in een andere wei staan. Is ze in een kleine rustige groep zoekt ze wat meer gezelschap. Kroelen is er voor haar ook niet bij, wel samen hooi eten, maar ze geeft duidelijk aan dat ze niet van drukte en de dominantie van Cherokee houdt. Dat lijkt haar onzeker en gestressed te maken.

Het heeft, gek genoeg, ook zijn voordelen : We kunnen gerust een hele dag met alle andere paarden weg blijven, soms lijkt het zelfs net alsof ze opgelucht is om even van die druktemakers verlost te zijn en gaat ze heerlijk languit in het zand liggen. Er wordt overigens wel uitbundig over en weer gehinnikt als de andere paarden terugkomen, dus ze is blij hun te zien.

Wat wij nu doen is haar altijd in een rustige groep houden, bij de koudbloeden, daar komt ze veel meer tot haar recht en is ze wat meer aanwezig. In een volle groep maakt ze zich haast onzichtbaar, zo lijkt het.

Naar ons toe maakt ze veel meer contact, ze is erg op mensen gesteld, zij het dat ze heel schuchter blijft.
Een verklaring ligt volgens ons in het feit dat ze bij haar vorige eigenaars altijd op stal heeft gestaan en met wedstrijden van hot naar her is gesleept, en misschien niet heeft kunnen aarden en erg op mensen aangewezen was.

Wij laten het zo, we forceren het niet. Toch lijkt heel gelukkig, het is gewoon een heel stil en dromerig paard dat toch haar trauma's heeft..

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....