Esther schreef op woensdag, 12 januari 2005, 10:13:


Een van mijn paarden deed dat ook, ik heb het opgelost met een zeewierkuur, binnen een paar dagen was het toen over!

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Spirithorses schreef op woensdag, 12 januari 2005, 10:24:

Waar haal jij dat zeewier vandaan als ik mag vragen.

Ik ken alleen de paardendrogist voor zoiets, maar daar kieperen ze standaard wat knoflook bij en dan lust mijn pony het niet meer.
Bij de mensen reform zaak verkopen ze geen zeewier meer.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Even vervolg op mijn vorige verhaal en tevens onderaan een vraag.

Isabella stond dus proppen in haar wangzak te maken en die bleven daar leek het wel "hangen". Ze had er niet echt super last van, maar het irriteerde haar wel dat ze niet lekker door kon eten.

Tandarts is geweest en zoals ik al vermoedde, ze had wat tussen haar kiezen zitten. Stevige spriet stro die er op wonderbaarlijke wijze tussen was gekomen, want ze had een goed gebit waar eigenlijk niets tussen kan.
Verder nog een klein haakje op haar eerste kiezen boven, en dat is ook maar gelijk weggehaald (vijl).

Nu vertelde ik dit van de week aan een man die zijn leven lang al paarden houdt en hij keek me wat raar aan: een "paardentandarts"? Wat was dat voor nieuwerwetse onzin. Als een van zijn paarden slecht at, dan legde hij de hoefvijl dwars in de paardenmond en liet het dier gewoon daar een tijdje op knabbelen. Probleem altijd over.

Tja nu klapperde ik met mijn oren. Iemand vaker zoiets gehoord?
Dat kan toch haast niet goed zijn of wel?

Groeten,
Ingrid

Esther schreef op woensdag, 12 januari 2005, 10:23:


Wie zegt dat ze echt eenzaam is in de groep? Hoe zie je dat? Of denk je dat het komt omdat wij mensen vinden dat een kuddedier als een paard nooit zonder direct fysiek paardencontact kan? Misschien is het samen hooi eten wel voldoende voor haar.

Holly van ons doet precies hetzelfde. Zij is 15 en drachtig.
Ze is erg op haar rust gesteld, als de hele groep bij elkaar is zien we dat het haar te druk is en dan zondert ze zich echt af, gaat alleen in een andere wei staan. Is ze in een kleine rustige groep zoekt ze wat meer gezelschap. Kroelen is er voor haar ook niet bij, wel samen hooi eten, maar ze geeft duidelijk aan dat ze niet van drukte en de dominantie van Cherokee houdt. Dat lijkt haar onzeker en gestressed te maken.

Het heeft, gek genoeg, ook zijn voordelen : We kunnen gerust een hele dag met alle andere paarden weg blijven, soms lijkt het zelfs net alsof ze opgelucht is om even van die druktemakers verlost te zijn en gaat ze heerlijk languit in het zand liggen. Er wordt overigens wel uitbundig over en weer gehinnikt als de andere paarden terugkomen, dus ze is blij hun te zien.

Wat wij nu doen is haar altijd in een rustige groep houden, bij de koudbloeden, daar komt ze veel meer tot haar recht en is ze wat meer aanwezig. In een volle groep maakt ze zich haast onzichtbaar, zo lijkt het.

Naar ons toe maakt ze veel meer contact, ze is erg op mensen gesteld, zij het dat ze heel schuchter blijft.
Een verklaring ligt volgens ons in het feit dat ze bij haar vorige eigenaars altijd op stal heeft gestaan en met wedstrijden van hot naar her is gesleept, en misschien niet heeft kunnen aarden en erg op mensen aangewezen was.

Wij laten het zo, we forceren het niet. Toch lijkt heel gelukkig, het is gewoon een heel stil en dromerig paard dat toch haar trauma's heeft..

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....