Spirithorses schreef op woensdag, 12 januari 2005, 10:40:

Ze ziet er gewoon somber uit, en natuurlijk kan het best zijn dat ik een 2 bener ben en zij niet, maar ze ziet er gewoon niet gelukkig uit. Ook een enorm verschil met de rest, sinds zondag staat er hier ook een veulen bij, die past ook helemaal, ze is gelijk onder de hoede van Falka gekomen, die heeft zich als moeder opgeworpen, iedereen is leuk voor haar. Brella speelt met haar, en Björk vind het ook super. Alleen ons ouwtje hoort nergens bij.


Hoe ziet Holly er uit? Somber? Of geniet ze dan van de rust?

Alleen wil Ör idd niet zijn, als iedereen wordt gehaald wil ze toch wel mee. Ik denk wel dat ze alleen kan zijn en zich er onmiddelijk bij neerlegt.


Forceren zal ik ook niet doen, maar ik heb dit gedrag nog nooit gezien, daarom maak ik me toch wel wat zorgen, en ach wie weet als ze echt weer gezond is het dan wel komt?

Oeps als Ör mijn spiegel was, dan was het niet best met me. Gelukkig is de rest wel vrolijk, dus ik hoop maar dat dat mijn spiegel is, en dat Or ook gaat spiegelen.

groeten Esther

Esther schreef :

Pien schreef:

Holly blijft moeilijk te peilen. Ze is lichamelijk zeer getraumatiseerd door het harde werken bij haar vorige eigenaars. Ze heeft veel pijn gehad vanwege een botsplinter in het kootbeen die inmiddels operatief verwijderd is, en goed uiziet op de rontgen. Als gevolg van een halfslachtige revalidatie is ze stijf en gespannen.

Wij zijn nu in de paar maanden dat we haar hebben al een heel eind met haar, inmiddels loopt ze soepeler en begint ze wat meer 'los te laten' en worden haar spieren minder gespannen. Maar ze blijft weglopen als je met een halster aankomt. Ze blijft je van een afstand gadeslaan en vaak sta ik te kijken en dan denk ik : Wat gaat er in jouw hoofd om.... En als ik niets van haar vraag komt ze juist naar me toe....

Ik weet zeker dat er een wereld voor haar is opengegaan : Bij ons hoeft ze bijna niks, staat ze dag en nacht op de wei met vriendjes en we zijn heel aardig en zacht met haar. Het is zo'n lieverd! Ze kan er zelfs niet goed tegen als ik op haar gezeten les ben aan het geven, heeft een hekel aan hard gepraat enz.

Toch is ze bijzonder werkwillig en ik zie hoe ze geniet als we buiten gaan wandelen of rijden. Je voelt dan haast haar dankbaarheid.
Dit is dus een bomproof paard dat ik zo vertrouw dat ik haar op alleen een touwhalstertje door het drukke verkeer rijd!

Het gekke is wel dat zij graag in de inloopstal staat, de omslotenheid lijkt haar veiligheid te geven, iets wat ik nooit gedacht had. (Gewoonte?)
En ja : Ze staat dan soezelig te genieten van haar rust. Ik kan haar geen groter plezier doen dat haar de hele dag alleen in de stal te laten staan, maar dat wil ik natuurlijk niet, dat snap je wel.

Over het algemeen is ze wat stilletjes ja, maar ik vind het niet somber, eerder beschouwend en afwachtend. Als ze boos of geirriteerd is laat ze dat duidelijk merken hoor, ze is niet 'blanco' in haar emoties.


Hier ook : Als de hele groep loopt te dollen op de wei sjokt zij er in haar eigen tempo achteraan. Komt BD haar dan uitdagen en opjutten om te spelen levert dat BD een vuile blik op met een hoop staartgezwiep....

....Knip... Es schreef:

Tja, het duurt wel een jaar voordat een paard gewend aan een nieuwe omgeving, en wie weet hoe het inderdaad is als ze gezond is.
Het zal ook best een karaktertrek zijn. Als je maar niet het gevoel hebt dat ze diep ongelukkig is.

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....----> Nou , de vraatlust van Steffie zouden ook niet mijn spiegel moeten zijn, of de dominantie van Cherokee, het hyperige van BD, het drukke kletserige gehinnik van Winner, het afzonderige van Holly. Alleen Izzy, die komt er nog het beste vanaf : Ik zou best zo gezellig en open als haar willen zijn.........

Ons nieuwe paard, Winner is nogal, hoe zal ik het zeggen : Vocaal ingesteld. Hij kletst als een Siamese kat, ik vind het prachtig om te zien. Eindelijk heeft BD, die ook een beetje zo is, een kletspartner.
Het lijken welhaast hele verhalen.

Om jullie een idee te geven :
Winner liep op de wei naast de bak, de rest van de paarden stonden in de bak. Wij liepen naar het hek en hij volgde ons, nieuwsgierig als ie is.
Plots hoorden wij BD heel schril hinniken, beledigd haast, zo van :
"Juhuh gaat toch niet weg zonder mij....."
Winner, die met zijn aandacht bij ons was draaide zich op zijn hakken om, riep iets van : "Neeheej schatje, ik ga niet weg zonder jou" en galloppeerde met opgeheven staart naar haar toe.

Van de achterburen hoorde ik dat ze zondagnacht in de pyama met de zaklamp bij onze paarden zijn gaan kijken omdat Winner hen wakker hield met zijn gehinnik (Gelukkig hebben ze zelf ook 3 paarden....)
Bleek niks aan de hand te zijn er vonden alleen hele conversaties plaats tussen BD en Winner, in het holst van de nacht....

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 12 januari 2005, 10:08:


Sorry Ingrid, maar ik begrijp nu je verhaaltje even niet.
De titel van het boek heet Natuurlijk Paard Houden, de praktijk van Natural Horsmanship.
Toen ik dit boek zag liggen dacht ik, net als met de eerste kennis making van deze site, hee er zijn toch meer mensen die denken zoals ik .
Inderdaad...zonder dekens, ijzers en bepaalde andere zaken....
De inhoud van het boek heeft echter totaal niks te maken met mijn gedachte over het op een zo natuurlijk mogelijke manier houden van paarden.

Jo Bird is dus niet het enigste boek dat tegen valt, zo zal er in elk boek wat staan waar men het niet mee eens is.
In dit boek echter kom ik zoveel dingen tegen die tegen alles in gaan wat ook hier besproken is dat er erg weinig nuttige info over blijft.

Even voor de goede orde...dit is een boek wat volgens de eerste pagina is uit gegeven in het jaar 2002....een jaar dus waarin men kan weten via oa. deze media, dat vroegere kennis over diverse zaken toch aardig wat fouten heeft, die inmiddels al lang achterhaald zijn....

De stal als voorbeeld wordt als normaal gevonden. Met deken op in de stal ook.
zijn dit dingen die onder natuurlijk paardhouden vallen?

Een 3 a 4 jarige kan je best een buitenritje van een uur op maken,3 keer in de week.....er staat een heel schema in hoe dat te doen...dan heb ik het nog maar neit over de zondag waarop dit paardje volgens schema wel 2 uur op een pacours op een springwedstrijd of 2 rubrieken op en keuring achter elkaar kan doen??
Dit heeft niet met natuurlijk paardhouden te maken maar met de omgang met je paard....in mijn ogen een groot gebrek aan kennis over het wezen paard...

IJzers onder je paard is ook gewoon...dat kan nodig zijn, zegt men...
Ook dit valt toch weer onder natuurlijk paardhouden...en als we nou ergens weten dat een ijzer niet hoeft is het hier wel..

Een citaat uit het boek...

Of een paard al dan niet hoefijzers nodig heeft , is afhankelijk van:

Zijn bouw en hoefstruktuur..
Of het in het verleden beslagen is geweest...
Het soort werk dat hij doet...
Of hij zich zonder ijzers prettig voelt (of kan voelen)

Nou als dat de redenen zijn om een ijzer onder te gooien???

Bij het herachement, bitten en snufjes...staan vele foto´s van allerlei soorten hoofdstellen...met bit en een plaatje van een hackmore...maar wel een met een enorme hefboom. Men heeft het dan wel, gek genoeg weer over het onnodig zijn van een neusriem die voor het bit langs loopt...
Tja, dit valt niet onder het houden van ....maar weer bij de omgang.

Zo zie je, nou ja ik dus, vele zaken die niet kloppen in mijn beeld van Natuurlijk Paardhouden in dit boek voorbijglijden....die dus de titel van dit boek niet waardig zijn...in mijn ogen....zeker niet voor iemand die net kennis maakt met een geheel andere manier van denken over paardrijden en houden...
Deze mensen zouden nmm. een volkomen verkeerde indruk krijgen over hoe men een paard zo natuurlijk mogelijk (voor het paard) houd.
Maar nogmaals...das mijn mening he..
Ben benieuwd wat Piet er van vind.

Gr, Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer