Caatje schreef op donderdag, 13 januari 2005, 10:56:


Je moet je foto eerst ergens op internet zetten, dan daar de URL van. Dat is het webadres. Dus het webadres en dan de naam van de foto.
Er moeten wel sites zijn waar je gratis je foto neer kan zetten, iets van photobucket ofzo heb ik wel eens langs zien komen.

Groeten Esther

Ingrid den Ouden schreef :


Ja, er zit een enorme kloof die in veel gevallen slechts met moeite of helemaal niet lijkt te overbruggen.En als je een gedreven persoon bent , overtuigd van het goede als datgene waarmee jij bezig bent is het vaak moeilijk te verteren dat die ander nog niet "zo ver" is.

Ik loop daar dagelijks tegenaan.

Ook ik heb gisteren met Nick en Egon mee gediscussieerd op onze chat en ik ben het volledig eens met wat Nick zegt, ook al ken ik het boek niet en ben ik geenszins van plan het te lezen.

Ik ken en waardeer de enorme gedrevenheid van Nick. Zulke mensen hebben we hard nodig bij het inzicht geven in- en verspreiden van de kennis over NH , teneinde niet te verzanden in een "afgeleide vorm van" het oorspronkelijk bedoelde.

En dan kun je mixen wat je wilt, en middenwegen zoeken zoveel je wilt, het blijft een feit dat dat toch niet helemaal de NH gedachte is zoals die oorspronkelijk bedoeld was door een aantal pioniers. Vergeet niet dat NH ontstaan is vanuit de gedachte dat er wat in paardenland diende te veranderen omdat het zo op de traditionele manier niet langer verantwoord bleek.

In ons discussie-chatgroepje ontstaat regelmatig de discussie over wat NH is en hoe dit te bereiken. Een aantal van ons vinden dat dit snel en effectief dient te gebeuren, NH methode Strasser en anderen, waaronder ik, kiezen voor de weg der geleidelijkheid, NH methode geleidelijk Natuurlijk.

Ik geef bijvoorbeeld ook nog les aan mensen die wel met bit rijden of hun paard met deken op ijzers lekker etend van hun biksjes op stal hebben staan. Bij een aantal van hen kom ik er slechts met moeite doorheen, of zal het me toch niet lukken.

Sommigen vragen me dan waarom ik niet opstap. Ik kap daar niet mee omdat ik toch iets wens bij te dragen voor het welzijn van dat paard, al is het dan maar alleen in rijden. Op zo'n moment is het rijden wel enigszins NH maar de rest absoluut niet. Een afgeleide vorm van NH dus.
Zo doe je toch wat, ook al is dat nog niet helemaal als ik zelf zou wensen.
Er niet aan meedoen is een verkeken kans voor dat paard.

Nu wij hopelijk binnenkort een grotere manege gaan overnemen sta ik weer voor de keuze : Wat te doen aan het traditionele? Gekozen wordt dus voor een overgangsfase van een jaar waarin de klanten zelf mee kunnen groeien in onze filosofie. Dat betekent dat we allemaal in het begin concessies zullen moeten doen, teneinde bij ons doel te geraken. En bij dat doel kom ik, zeker weten! Er zullen echter altijd mensen zijn die afhaken omdat het niet bij hun past.

Maar als ik mij nu hard en fanatiek opstel lopen alle klanten van mij weg en zit ik daar mooi zielig bij met mijn groeallen met uitloop. (Ook al zeggen sommigen op ons chatklupje dat ik geen groeallen moet maken, maar helemaal geen vaste stallen, alleen schuilstallen....)
Is er weer een kans verkeken.

Ik denk dus dat alle beetjes helpen bij het uiteindelijk komen tot een NH evenwicht. Het gaat echter om de weg ernaar toe.

Ik ben er zelf nog niet eens helemaal uit of ik wel zo helemaal NH ben.
Ik roep dat wel heel hard maar ik heb niet altijd zin om me er 100 % aan te confirmeren wanneer mij dat niet goed uitkomt.

Ik kan wel 10 ha weide hebben met mijn paarden er dag en nacht op maar als de klanten geen kilometer willen lopen om hun paard te vangen lopen ze net zo goed weg! Ik hoop dus die klanten 'op te kunnen voeden'.
Ik denk ook niet dat het dogmatisch moet gaan worden, voor je het weet, ben je een fanatische sekte en schrijven ze over je.

Wat ik wel zie is de tendens daar naartoe.En dat maakt me deels bezorgd omdat je zo het risico loopt mensen tegen je in het harnas te jagen. Maar feit is ook dat het nodig is een beetje 'uit' te slaan teneinde een evenwicht te creeren.

Of het verhaal van een goede vriendin van mij die me trots komt vertellen dat ze haar paard nu eindelijk platter heeft gezet..... op haar ijzers.......
Tja, het blijft een moeilijk item.

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 13 januari 2005, 10:49:


... niets is ooit voor niets... en de aanhouder wint! Er zal allicht iets van je woorden zijn blijven hangen en wellicht komt er een moment dat iemand er toch aan terugdenkt en zijn/haar conclusies trekt.
Wie zwijgt verandert niks.. en alles komt terecht op het juiste moment.

Zoals je zegt: er is een kloof tussen de natuurlijke en de traditionele paardenhouder. Ik denk dan terug aan een van de laatste berichten die Bandida hier schreef: het is zaak om de kloof tussen verschillende meningen ( het ging toen over homeopathie) te overbruggen, in plaats van de tegenstellingen door allerlei meningen te vergroten. Meningen worden meestal gevormd door ervaringen, en als jij niet ervaren zou hebben dat een paard beter zonder ijzers kan .... stel nu: Isabella had prima hoefjes, werd traditioneel beslagen en er is geen vuiltje aan de lucht, ze loopt als een zonnetje.... zou jij je meteen door iemand laten overtuigen die tegen je zou zeggen dat die ijzers eraf moeten? Want jouw ervaring ( in het hypothetische voorbeeld) is toch dat ze prima loopt mét die ijzers?

Soms malen de molenstenen langzaam en heb je tijd, én argumenten nodig om mensen van andere zaken te overtuigen.

Marianne