Bertine schreef op Fri, 14 Jan 2005 00:26:41:


bedankt voor de waarschuwing
jacqueline

Ha, net weer lekkere wandeling gehad. Mooi weer ook hier.

Isabella eens los in het bos achter me aan laten lopen (wel halster om en touw om haar hals gelegd). Het was een pad zonder veel eetmogelijkheden en ze liep keurig achter me aan over het pad. Ook in draf volgde ze en als ik stopte stopte zij ook. Op een gegeven moment lag er een denneboom over het pad heen en ik dacht dat het eens een mooie gelegenheid was voor "vrij springen". Ik ga vast over die boom heen zodat ik haar kon "opvangen" als ze te hard verder zou willen gaan na de sprong. Nou de sprong bleef mooi uit, want terwijl ik me omdraai om haar te roepen, was madame al door de struiken aan het wandelen, liep keurig om het uiteinde van de boom heen (het was een lange dus een eindje bij mij vandaan) en kwam weer netjes tussen de bomen door teruggekuierd.
Ik moest er erg om lachen en zij keek me net aan van "wat nou? Ik had geen zin om te springen hoor!" .

Afijn we kuieren samen verder en ik zie midden op het pad een baksteen liggen, rechtop nog wel. Wat een toeval ... (heb haar al clickerend geleerd bakstenen om te duwen). Dus ik zeg "push". Ze stopt en kijkt me even stom aan, wat nou "push"? Maar ze ging toch zoeken en zag ineens die steen. Aha, duw en bons en gelukkig had ik een stukje appel bij me. Zo lag de steen een stuk veiliger voor bosgebruikers en heeft het baksteenomduwen dus toch ook zin

Groeten,
Ingrid

jan seykens schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 11:48:


Nee, geen wondjes: onze hengst is geen wilde minnaar. Onze meiden pikken geen gebijt, geen gespartel en geen ongecontroleerd geleun.
Gaat echt rustig, subtiel en met héél veel geneuzel.

Een aantal fotos staat in het recente topic over..... fotos.

Huertecilla schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 15:00:

Mooie foto's overigens, maar jullie hebben wel een beetje meer ruimte dan wij hier in Nederland.

Ikzelf mag niet klagen, maar voor velen van jullie PN-ers is het hier een miezerig klein stukje waar ik mijn paardje op hou. Veel van mijn vrienden/kennissen zijn echter weer jaloers op het stukje grond waar ik haar hou.

Daarbij heb ik vorig jaar een keer de mogelijkheid gekregen om haar naar een groter perceel te brengen, met een minipaardje erbij ook nog eens. Wel even overwogen, maar het feit dat ik haar dan maar eens per week zou kunnen zien (te ver weg) ... dat woog voor mij niet op tegen de ietwat meer vrijheid die ze zou hebben. Daarbij zoals ik mijn paardje ken, zou ze het zelf ook niet leuk vinden; ze gaat veel liever met die gekke, niet altijd te begrijpen 2 beners mee

Maar ik krijg de laatste tijd toch weer een beetje het gevoel dat ik helemaal niet natuurlijk genoeg ben eigenlijk, om hier mee te kunnen discussieren over dat soort onderwerpen. Neem bijv. Trudy en Nick, ik begrijp jullie wel, maar ik heb af en toe het idee dat jullie "ons soort mensen" niet (meer) begrijpen. Gelijk gaan roepen dat je niet goed voor je paard bent, er niet van houdt en zo (in misschien wat andere termen; hou me ten goede) als je even net niet zo doet zoals het hoort in de ogen van een natuurlijk houder, ... daar kan ik verdomd slecht tegen. Al is het geeneens tegen mij bedoel geweest, ik leef dan zo mee met de mensen tegen wie je het wel zegt. Net als ik in mijn ogen alle doe om het mijn paardje zo aangenaam mogelijk te maken, doen zij dat misschien ook op hun manier.
Zo weet ik dat de mijne vrij veel heeft moeten inleveren toen ze bij mij kwam (aan ruimte en kudde-gevoel), maar ze heeft er volgens mij oh zo veel voor teruggekregen. Sommige mensen zouden daar ook eens wat meer rekening mee moeten houden, voordat je wat gaat lopen verkondigen over zo en zo is het het beste voor je paard en vooral, al het andere is slecht.

Ik heb de mijne niet alleen om naar te kijken overigens. Maar ook om mee te gaan rijden (en ja in mijn geval met bit en tuig, en zweep en kar) en om te kroelen en de knuffelen en te spelen als met een hond of knuffelbeer. Zolang die pony ervan geniet, wat is er dan mis mee?

Pfff hoop niet dat ik iemand nu op zijn tenen trap, is niet mijn bedoeling, maar ik moest dit even kwijt (en ik zat me wat te vervelen; maar gelukkig mag ik nu weer naar mijn paardje toe ).

Groeten,
Ingrid

mijn paard eet regelmatig van zijn eigen mest, iemand hier al vaker van gehoord en wat betekent dit? komt hij misschien bepaalde voedingsstoffen tekort? graag reacties!

Hoi Coralie,

Mijn computer was gecrashed, dus vandaar ik je nu pas terugmail.
Wat een goede berichten zijn dat van de hoeven van je haflinger!

Bij mij is alles weer anders, want ik ben van stal verhuisd vorige maand.
Hij heeft toen eerst 1,5 week in de wei gestaan en nu staat hij dag en nacht
met een pony in de bak. Dus hij staat niet meer op een harde ondergrond.
Verder ben ik 3 weken ziek geweest en heb dus niet veel gereden en ik ben
pas afgelopen zondag weer met hem over de weg geweest. dat ging goed.

Wat me verder opvalt is dat zijn hoeven niet snel groeien en ik heb ook niet
zoals jij, zijn hoeven wekelijks bijgehouden. Nu ik dit hoor, ga ik dat
zeker doen want het werkt dus! Fantastisch!

Wel ben ik heel blij met mijn nieuwe plek wnat het is goedkoper en ik sta
weer bij mijn oude paardenvriedin door wie ik in de wereld van NH ben
beland. We kunnen alles met de boer bespreken. De klant is koning zegt hij,
perfect dus. Ze staan nu lekker dag en nacht buiten en het gaat prima met
hem.

Nu nog de hoeven.

Ik hou je op de hoogte, jij mij ook?

Gr Anna

Huertecilla schreef :

Hoi Peter, prachtige foto's !
Hoe gaat het trouwens met je merrie vanwie vorig jaar het veulen dood gegaan is? (Sorry, ik ben haar naam kwijt).
Is ze weer drachtig?

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 15:55:


Dank je Ingrid...

Gr. Nick

met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 15:55:


Ik denk dat meer ruimte (en minder druilerig holland weer ) wel helpt, maar dat het daar niet in hoofdzaak om gaat. Nmm gaat het om wat er tussen je oren zit, en hoe je je wereldje inricht.
Daarom vervang ik ook aldoor "natuurlijk" door "welzijn".
Meer welzijn kán komen door een meer natuurlijke situatie te zoeken of te maken, maar kan ook op uiterst diverse manieren anders nmm... het gaat erom datgene wat gebrek aan welzijn oplevert te leren zien en te veranderen.
Ook Frans zegt aldoor toch dat "natuurlijk" een inspiratiebron is, maar geen doelstelling?

Huertacilla bracht de duitse term "artgerecht" in. Als er iets is in de dierenwelzijn discussies waar ik allergisch voor ben is het dat woord wel, op de manier waarop het bezien en gebruikt wordt (voor je het weet zit je dan wél midden tussen de fundamentalistisch veganistische ARA's). Puristen dus inderdaad.
Ze hebben zo erg ongelijk nmm, omdat er uitgegaan wordt van een uiterst conservatief model van "terug naar de natuur" dat ongeveer in de jaren 70 vooral onder stadse mensen met een nogal irreële kijk op organisch dieren- en buitenleven ontstond.
Je kunt het ook progressief bekijken, accepteren dat de wereld verandert en daarbinnen proberen zoveel mogelijk levensgeluk te maken, ook voor (je) dieren. Beetje hedonistisch misschien, maar spreekt me veel meer aan.


Wat mij betreft dus wel. Zie boven.


Maar Ingrid:
-je pony opsluiten en/of vastbinden in een lullig rothokkie
-rotzooi voeren
-in eenzaamheid laten verpieteren omdat je 1000 andere dingen te doen hebt
-beslaan
-als SM-slaafje te behandelen (ik heb nog NOOIT van een pony zelfs maar gehoord die SM leuk vindt!)
Dit soort dingen ZIJN toch ook slecht?

Dat hoef JIJ je toch niet aan te trekken?
Of misschien weet je er nog wel iets uit te vissen wat je je aantrekt - probeer dat dan te veranderen zo goed en kwaad als dat gaat!
Dit hele rijtje nmm slechte dingen is nmm oplosbaar. Kwestie van cultuurontwikkeling. De meeste mensen bedoelen het denk ik echt niet zo rot. Als ze eerst maar eens bewust worden van wat ze doen.

Groeten, Egon

Oke, ik ook maar dan.
Ik ben begonnen met rijden en omgaan met paarden op een manege. Daar reed ik 1 keer in de week 2 jaar lang. Ik had eigenlijk nergens problemen mee daar. Behalve dan dat er veel met sporen, zweep en scherpe bitjes gereden werd.
Ik moest vaak ook met zweep rijden, maar sloeg dan "te zacht" volgens de instructeur.
na deze 2 jaar waarin mijn moeder ook al een jaar reed kregen we ons eerste eigen paardje. Een haflinger die na dat hij gewend was iedereen van zijn rug af gooide, over je heen liep en je aanviel met longeren.
Een grote ramp dus. Hij moest op rust en ondertussen zijn we verhuisd.
We hebben toen wel eens te horen gekregen dat hij "weg gebracht" moest worden. Maar hij kwam over de kreupelheid heen en wilde graag aandacht hebben. Rijden en vooral longeren was nog altijd een ramp.
We vonden dat het zo niet door kon gaan en zijn zijn bezig gegaan met PNH.
Dat beviel niet helemaal, dus zijn we van allerlij methode dingen gaan gebruiken. Ik ging ook veel met halster rijden, dat ging namelijk net zo makkelijk (of moeilijk) als met bit.
Later ben ik wel weer af en toe met bit gaan rijden omdat ik bang was dat ik veel commentaar zou krijgen.
Uiteindelijk na zeker 2 jaar werken ging het beter. We gingen langzaam voor uit, maar uiteindelijk konden we zelfs onze eerste trektocht rijden. Met ijzers, want volgens veel mensen kon je op de veluwe echt niet zonder als je paard het daar niet gewend was (door kiezels).
Toen de ijzers er onder uit gingen aan het eind van het seizoen wist ik dat ik een fout had gemaakt. De hoeven gingen brokkelen en scheuren, niet normaal meer!
Veel mensen vertelden me toen dat hij slechte hoeven had en ijzers moest hebben. Mooi niet dus!
Ik begon steeds meer te lezen en las ook over natuurlijk bekappen. Dat was interessant! We hebben het er wel eens met onze hoefsmid over gehad (een vriend van ons). Ook hij vond het interessant. Hij is toen de cursus gaan volgen en nu leer ik het van hem.
De overstap naar helemaal bitloos....ik weet niet of ik die met dit paard ga maken. Hij heeft er namelijk helemaal geen probleem mee. Hij staad helemaal klaar voor het bit en begint te flehmen zodra het in de buurt is.
Bij mijn jaarling ga ik straks in ieder geval wel bitloos beginnen, of het ook zo blijft? ik denk het wel.

Spirithorses schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 18:01:
Nee, dit jaar hebben we overgeslagen met alle dames.
Komend seizoen hopen we op Arabella (die was het) en Luna (de moeder van Zomer).
Zomer is nog te jong en Sancha heeft nog nooit een veulen gehad en we vinden 15 jaar wat oud om er nog mee te beginnen als je twee wel jonge
paarden hebt.

O ja, de manier van stallen is dus ook verandert. Van een box (3bij3m) naar een weiland met meerdere paarden zomers en een erf met andere paarden overdag en s'nachts een box (van 3 bij 5) s'winters.