Zat mijn vorige post nog eens over te lezen tesamen met die op hoefnatuurlijk en bedacht me toen dat ik ook waarschijnlijk als een van de weinigen hier tussen de 2 totaal verschillende paardenwerelden leef.

Wie maakt dit nog meer mee en hoe ga je daarmee om?

Gaan jullie "schreeuwen" naar die andere mensen dat het anders moet, knijp je je ogen dicht en doe je net of je het niet ziet, of ga je zoals ik, met deze 2 verschillende werelden ook verschillend om, ook een soort van knop om?

Ik weet van mijn schoonzus dat zij bijv. niet kan wat ik doe. Zij komt heel bewust niet meer op maneges, wil er zelfs niets over horen ook .

Ik haal iedere maandagmiddag een huifbedpony uit de stal, doe hem zijn deken af, de stang in zijn mond, oogkleppen op. Geen gezellig praatje met die paarden of een hoop getut, want de eerste "patient" die staat al klaar om op het bed getild te worden. Ik zet een knop om denk ik.

Maar toch merk ik dat ik niet met de pony's omga alsof het gebruiksvoorwerpen zijn, iets wat de rest wel doet overigens (op een enkeling na). En dan ondertussen worden er beslagen paarden tussen 2 kettingen vastgemaakt (van de manege) en worden ze "gedouched" en "geshampood" en komen ze onder het solarium te staan. Hihi, je maakt het mee, en dat iedere week.

Vandaar mijn titel ... tussen 2 werelden, met de inhoud: hoe ga je daarmee om.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 14:04:


Ik heb hem nog niet binnen.

Wacht met smart

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 15:25:


Ik begrijp wat je bedoelt en heb die situatie ook. In de circuswereld waar ik zo af en toe werk wordt ook niet geheel natuurlijk met de paarden omgegaan, maar ook weer heel anders als op een manege ofzo.

De dieren moeten brood op de plank brengen dus zijn een aantal dingen noodzakelijk (bv een show met pony's in dikke wintervacht zullen niet veel mensen mooi vinden). Dekens zijn dus niet vreemd evenals wassen en paarden niet laten spelen, zodat de dieren schoon en heel blijven. Dat hoort er voor mij dan gewoon bij en daar kan ik wel mee leven.

Wel is het zo dat de omgang met de dieren een stuk beter is dat je bij de meest mensen ziet en dat maakt voor mij weer een hoop goed. Hengsten zijn allemaal super opgevoed, nooit problemen met trailerladen gezien, geen overbezorgdheid, geen volproppen met krachtvoer. Paarden hebben normaal contact met elkaar en komen als de situatie het toelaat elke dag buiten.

Natuurlijk is het niet altijd optimaal en dat laat het reizende bestaan ook niet altijd toe, maar de manier van omgaan met de dieren maakt voor mij heel veel goed. De dieren worden behandeld als dieren die belangrijk zijn en niet als machines die maar moeten doen wat wij vragen. Dat vind ik belangrijker dan wel of geen deken bv.

Groetjes Viola