Michiel schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 22:27:


Hallo, daar in zweefland.... dus als ik het goed begrijp hadden en hebben de concentratie kampen en al wat er meer aan ellende bestaat ook hun eigen schoonheid en charme en harmonie? Slaap lekker verder, man.

Marten Toonder laat het Pee Pastinakel, een van zijn verhalenkaraktertjes bijzonder bondig zeggen: "Wat goed is voor leven is goed. De rest is ongoed".

Groeten, Egon

Zo extreem als jij het stelt, heb ik het tot nu toe niet meegemaakt, bevind me toch meer tussen de recreatieve paardrijders, dus het probleem van zeg ik al of niet wat is voor mij minder groot.

Dat ik af en toe een beetje meewarig bekeken wordt, omdat ik mijn best wel eigengerijde paard per se op mijn manier wil aanpakken, het met spelen wil oplossen ipv meteen te slaan, inmiddels ook natural laat bekappen en in het bos ga rijden zonder bit, nee daar heb ik geen last meer van. Als hij in een weiland vol opgewonden paarden (nieuw paard) rustig naar me toe komt en mijn gezelschap zoekt, en zonder touw met me meeloopt, dan weet ik: dit is wat IK wil, en wat anderen met hun paard willen moeten ze dan maar zelf weten. Als ik ze dan met een touw en halster achter hun paard zie aanrennen (dat niet wil komen), dan moe'k echt weleens lachen hoor .

Op een manege zou ik niet kunnen aarden. Ik heb er geen probleem mee dat paarden een aantal uren per dag moeten "werken", onder een huifbed of in een cirkus, of zelfs in een manege, maar dan moeten de rest van de omstandigheden wel zo zijn dat het paard zich happy voelt. Dat is natuurlijk best mogelijk. Maar ik denk dat het vaak niet zo IS. Als een paard als gebruiksvoorwerp beschouwd wordt, dat het ergens pijn krijgt, of dat het genegeerd wordt terwijl het iets probeert aan te geven (vin'k echt ERG), dan zou ik daar waarschijnlijk niet tegen kunnen, uiteindelijk m'n mond niet kunnen houden en ergens commentaar op geven.

Van mij hoeft niet iedereen aan de natural horsemanship, zolang ze hun paard maar goed behandelen. Dan voel ik me ook niet zo geroepen om er iets van te zeggen. Ik geef weleens een tip, ... maar kan niet zeggen dat de belangstelling daarvoor nou zo groot is ). En ik hoor vaak "Oh, ik zou ook graag willen met mijn paard wat jij met hem "kunt" ... maar ik zie ook vaak dat niemand dan eigenlijk bereid is ook net zoveel uren tijd daarin te steken.

Dus ik heb al snel iets van "laat maar".

Frouk

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 15:25:

viola schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 22:07:


Fijn, bedankt voor je antwoord. Ik was er van overtuigd dat het zo was. Dat dat de negatieve kijk op de training onterecht is.
Natuurlijk kan je praten over zaken die vanuit onze ogen te verbeteren zijn in het paardenleven. Maar als we accepteren dat mensen hun brood met de dieren moeten verdienen en het dus werkpaarden zijn, ben ik het met je eens dat ik enorm veel liever een circuspaard zou zijn met een actief leven, dan het duurste "luxe" rijpaard wat opgesloten is in een paardenpakhuis.

Trudy schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 23:35:


Ze krijgt ijzerinjecties met nog allerlei B vitamines erbij. En ze krijgt een supplement nog.

groeten Esther

HannahFroukje schreef op zondag, 16 januari 2005, 7:17:


Kan helaas nog extremer. Andere manege waar ik nog wel eens kom en waar ik nog ooit eens de "euvele" moed had te denken dat ik er nog wat kon betekenen voor de paarden daar. Het leek erop dat ik ietsiepietsie bereikt had, oke werd met de nek aangekeken, maar toch.
Mager paardje ging op rust de wei in, er kwam wat stro in de stands, en er werd wat meer hooi gevoerd en de stallen werden vaker opgestrooid of schoongemaakt, evenals dat er nieuwe dekens onder de zadels kwamen.

Wat schetst mijn verbazing begin dit jaar ... de FNRS is afgezegd en het gaat direct bergafwaarts ... geen stro meer in de stands, magere pony is weer terug met volop proppen in zijn bak (dus slecht gebit), stallen worden nog maar 1x in de week uitgemest ivm bezuinigingen, slechte dekjes zijn weer terug en de dekens zijn nu al weer smerig en kapot zelfs.

Daar heb je dan op jouw manier je best voor gedaan. Dat is die muur waar je soms tegenaan loopt.

Op die "huifbed" manege staan de paarden er tenminste nog allemaal stuk voor stuk goed verzorgd uit. Oke ze staan op ijzers, maar wel op schoon stro, ze hebben een dek om, maar ze kijken goed vriendelijk uit hun ogen (op een enkeling na dan), maar ook daar zijn muren, en soms ook heel hoog. Je kunt teruglopen, je kunt ook erover heen springen. Ik probeer echter een gaatje te vinden om doorheen te kunnen kruipen en tja dat gaat nu eenmaal wat moeizamer en ook minder snel, maar misschien is het wel op den duur effectiever, want door dat gaatje kunnen meerdere mensen kruipen, terwijl er minder zo ineens over de muur kunnen springen.

Jeetje hoe cryptisch op de vroege ochtend haha.

Groeten,
Ingrid

Hoi hoi

Op school (ik volg paard&management) ben ik ook "de rare".

We hadden een keer les, vorige winter, en toen sneeuwde het. In de pauze merkte ik terloops op he dan kan ik niet gaan rijden. (Fen stond toen nog op ijzers). Word ik raar aangekeken. "Je hebt toch een binnenbak?" Uh, nee. "Ja maar je paard moet zijn box toch wel uit." Goh, wat leuk opgemerkt, hij staat op het land met vriendjes. "In dit weer?" Ja in dit weer, vind ie lekker!
Dit jaar zijn we naar duitsland op excursie geweest. Naar de stallen van de "KNHS" daar zeg maar. Op het bedrijf staan 60 hengsten die gereden worden. Op het hele bedrijf, tussen alle rijpistes (met sierhekjes dus drie keer raden daar komt geen paard zonder ruiter in) siertuinen, stallen complexen heb ik met veel moeite 2 losgooi paddockjes van hooguit 10 bij 15 kunnen vinden.
Toen op het tentame gevraagd werd of daar welzijnsaantasting plaatsvond heb ik dus maar hardgrondig ja opgeschreven, ben wel benieuwd hoeveel punten die vraag mij op heeft geleverd....
Toch moet ik zeggen, die hengsten waren allemaal heel hanteerbaar, geen vreemd gedrag, in de boxen ook geen stalondeugden gezien enz. Maar toch, staan ze 22 uur per dag in een box, ook al worden van die box elke week de tegels aan de wand schoongemaakt...... Het is maar waar je prioriteiten liggen he.....

Groetjes Karin (die nu hopelijk een foto erbij heeft, als ie het doet!)

Hm, de kleine naast de post doet het niet, maar als je op foto vergroten drukt krijg je hem wel te zien......

Groetjes Karin

e m kraak schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 23:49:


Je heb het niet goed begrepen Egon.
Wil het best verder uitleggen als je wilt.

Groet, Michiel

Esther schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 21:26:


Ja bij mijn weten kan dat. Het lymfestelsel is de 'stofzuiger' van je lichaam. Als je voeding met met veel rotzooi in het lijf stopt, kunnen de gifstoffen op een gegeven moment geen kant meer op. Het zal er uit weten te persen door het grootste orgaan wat een levend wezen heeft, n.l. de huid. Dus krijg het eczeem.

Mijn vraag aan jou is: "werken haar darmen wel goed?" Of eigenlijk, "haar spijsverterings stelsel?" Bloedarmoede kan n.l. ook ontstaan, doordat de darmen niet goed werken. En dan is het dus niet alleen de knoflook geweest. Als het spijsverteringsgestel niet goed functioneerd, worden vergiften opnieuw opgenomen in het gestel. En komen ze in het bloed terecht. En moet die het karweitje opknappen. Als de gifstoffen niet goed afgevoerd kunnen worden, dan krijg je een opeenstapeling, wat uiteindelijk verhard.

Ik heb kort geleden Djahleena laten doormeten door een Holistische dierenarts. Ik kan je aanraden om dat te doen. Bij Djahleena werd geconstateerd, dat haar dikke darm niet goed funcioneerde. Dit uitte zich in mok. De oorzaak van dit probleem was de paardenkuil die ik voerde. Ook dat kon ze meten. Een holistische dierenarts kan net even verder 'kijken', dan een reguliere da. Hij/ zij kan de storingen van de organen meten en zo het probleem opsporen.

Maar dan is er ook nog het onderdeel, paard als spiegel. In het boek van Christiane Beerlandt - De sleutel tot zelf-bevrijding, wordt er verband gelegd tussen ziektes en je manier van denken. Dit is confronterend doch zeer boeiend. Ik probeer mijn weg in beide werelden te vinden.

Groetjes Collane

Michiel schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 22:27:


Mooi gezegd Michiel. Ik kan wel achter je woorden staan. Dingen zijn, en als je ze heel erg veroordeeld, is dat meestal vanuit je eigen pijn. Je ziet als mens de dingen zoals je ze wilt zien. Ieder mens heeft de keuze om te doen wat hij wil. Maar vaak veroordeeld onze omgeving ons en moeten we in het gelid mee. Je kan kiezen of je voor jezelf gaat of voor wat je gewoon was om te doen. Om te transformeren naar de mens die je wilt zijn, niet de mens die je van je omgeving moet zijn. En vooral er mogen zijn, met al je tekortkomingen. Transpersoonlijke therapie is een hele mooie therapie, om jezelf weer te leren kennen. Dat is waar ik mee bezig ben, ik volg er een opleiding in. Maar ik ga ook zeker op de site kijken die jij vermeldt. Wij mensen kunnen elkaar goed gebruiken als het om zelfheling gaat. Dat komt ook ten goede aan onze paarden.

Groetjes Collane

Trudy schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 23:35:


Helemaal met je eens Trudy. Mijn Paard is ook eens op hol geslagen door een hele grote tractor. Het droeg toen een bit. Dus dat je met bit een betere controle over je paard hebt gaat er bij mij niet meer in. Het is net als bij een mens, als de paniek groot is, voel je niets. Dus dat bit wordt ook niet gevoeld. Volgens mij komt het op goed communiceren en vertrouwen aan. Hiermee bedoel ik ook vertrouwen op jezelf. En ja Trudy, ik voel me erg begiftigd, met al mijn dieren.
Daarom voel ik ook zo met Marianne mee. En eigenlijk met iedereen die een ziek dier heeft. Ze zijn zo'n deel van jezelf.

Groetjes Collane

Collane schreef op zondag, 16 januari 2005, 11:13:


Hoi Collane

Juist wij paardemensen weten als geen ander, hoe vriendelijkheid en begrip uitwerkt op ons paard. We kunnen denk ik bijna allemaal (en bijna altijd) zonder veroordeling zijn, wat ons paard ook doet. En vanuit die innerlijke harmonie aansturen op verbeteringen. Ook al bijt het, ook al slaat het op hol, kan het soms niet doen wat wij van vragen, ook al vecht het met andere paarden ... in kalmte en waardering voor het dier, vinden de grootste transformaties plaats. En niet alleen dat, het voelt gewoon ten alle tijde het beste om uit te gaan van onschuld en vriendschappelijkheid. We weten het, en we doen het zo. Mijn ervaring en pleidooi is, met mensen kan het precies eender zijn. Wat mooi dat we dit samen met ons paard kunnen leren.

Michiel

en toe jullie moed en vooral doorzettingsvermogen waar het gaat om
"andersdenkenden" te overtuigen, maar zelf persoonlijk (mijn mening dus)
vind ik het wel eens een beetje te ver doorslaan.
laatste postings, maar ik weet uit het verleden toen wel van mezelf, dat
mensen het zich wel erger kunnen aantrekken dan jullie denken als je zo'n
soort uitspraak doet.
met een bit in reed, toen "steigerde" ik echt wel ja. Het komt erg hard aan
bij mensen die net als ikzelf "goed nadenkend" met een bit in rijden (of hoe
moet ik dit in goed begrijpend Nederlands zeggen).
die het bit zien als stuur, rem, als trekding om je dier in toom te houden
in ieder geval. Zo wordt het vaak gebruikt, maar mensen die het bit zo niet
gebruiken, maar juist anders omdat ze van hun paard houden, denken ook niet
meer zo snel aan dat ruk en plukwerk op de manege en voelen zich wat
"aangevallen" als dan zoiets over het bit lezen.
ijzers onder de pootjes geslagen. Dat is natuurlijk echt heel slecht, maar
dat zal iedereen hier ook wel vinden.
bedoelingen goed op papier zetten, dus zullen we het hier dan maar bij laten
hihi ?

Hai Ingrid, ik snap wel wat je bedoelt. Toch kun je jezelf afvragen waarom
je je dan aangevallen voelt. Het is iemand z'n mening en zo kun je het dus
ook zien. Meer is het niet, een mening van iemand zegt niets over jou.
Wanneer je echter getriggerd word, zoals nu, zeggen jouw gevoel en gedachten
bij die mening wel iets over jou en daar kun je iets mee. En dat is ook zo
leerzaam.

groetjes, Petra
www.jovarna.tk