Ik kan het ook niet. Oefen wel regelmatig, maar helaas.
Ik stijg als volgt op. Ik leg mijn achterste hand (dus als ik vanaf rechts opstijg de linkerhand) op de kniewrong aan de andere kant van het zadel. In de andere hand neem ik de teugels en grijp ik een pluk manen mee. Voet in de stijgbeugel, hupsen, goed afzetten en daarbij dus met mijn hand op de kniewrong druk geven om het zadel recht te houden. Ik spring recht naar voren, eerst op het zwaartepunt komen en daarna pas been over het zadel.

Op mijn goede dagen, gaat dit heel erg soepel en blijft het zadel goed recht (wel redelijk aangesingeld, ik singel later nog na indien nodig). Zonder zadel kom ik er echter niet op. Niet omdat ik het strikt gezien niet kan, maar omdat ik dan meestal bij voorbaat al de slappe lach heb Tja rijden doe je voor je lol he haha.

Groetjes Karin

Probeer een paar schaapjes over het land te laten gaan als het weer wat aan gegroeid is nadat de paarden er op zijn geweest. De schapen eten dan namelijk de punten van het gras op waar de wormeneieren op zitten. deze kunnen bij de schapen geen kwaad. Ook eten schapen de stukken gras tussen de mest op.
Je hoeft niet bang te zijn dat ze alles op eten, want schapen grazen het gras op een hoogte van 4 cm af terwijl paarden tot 1 cm gaan.
Kruiden kun je alleen maar op je land houden als deze uit kunnne zaaien. Ze verbreden namelijk niet zoals gras dat kan zonder zaad.
hierdoor moet je dus wachten tot de kruiden uitgebloeid zijn om de paarden er op te zetten. In verband met het vrij kleine land is dit niet aan te raden.
Bij de meeste bedrijven waar je graszaad kan kopen is ook een mengsel speciaal voor paarden te krijgen. dit is vaak gras dat een sterke grasmat vormt, wat paarden lekker vinden, makkelijk opnieuw groeid en bovendien zit er timothee in, dit is een gras soort die smakelijk is en goed tegen vorst kan.
Als het erg gevroren heeft zul je op sommige plekken bij moeten zaaien. Anders gaat daar straat gras groeien, dit is een gras soort die erg weinig voeding bevat, en dus niet zo geschikt is als je toch al niet zo veel gras hebt.

Malenka schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 21:55:


Een tranend oog is altijd een alarmbel... laat het alsjeblieft nakijken en hou het goed in de gaten. Maanblindheid kan, zoals in Pauli's geval, zeer accuut optreden, maar er is ook een variant waar de ziekte heel lang sluimert, de uvea in het oog telkens een 'beetje' geirriteerd raakt, en zolang het afweersystem ( immuniteit) van het paard goed werkt lost het zich weer op. Maar telkens blijven er kleine schadeplekjes in het oog achter, waardoor het paard uiteindelijk steeds slechter gaat zien.
En helaas komt er dan onverhoopt die dag dat het immunsysteem het niet meer redt en de boel fataal omslaat, zoals dat nu bij Pauli van de ene op de andere dag gebeurt is.
Pauli had nooit enige vorm van uitvloeiing of tranen, en dan nu dit..

Oogzalf, daar redt je het niet mee en bovendien kan dat behoorlijk vervuild raken, waarmee je ontstekingen in het oog ( en dat hoeft gelukkig lang niet altijd maanblindheid te zijn hoor) alleen maar verergert.
Als je paard wat vuil in het oog heeft ( stof oid) is het beste om gewoon met gekookt (en afgekoeld!) water en een steriel gaas het oog proberen te druppelen en te spoelen. Wordt het niet beter, dan je DA erbij roepen.

Zaken om op te letten: heftig rood verkleurd bindvlies ( de binnenste oogleden), blauwige waas in de ogen, als je je hand rondom het oog legt en het voelt (te) warm aan, altijd je DA erbij!

Vanmiddag weer totale crisis met Pauli gehad: opnieuw een hele heftige aanval ( iedereen vindt dat gezien de medicijnen die ze nu dag en nacht krijgt totaal onbegrijpelijk) - ze is dus gedeeltelijk verdoofd en heeft injecties rechtstreeks in het oog gekregen..
Maandagmorgen gaat ze op de vrachtwagen naar Duitsland - de prognose is op dit moment niet goed - door het telkens herhalende infectiebeeld, zou hier wel eens sprake kunnen zijn van een auto-immuunziekte. Tja.. en wat dan..

Ik probeer de moed er maar in te houden.

Marianne

e m kraak schreef op donderdag, 20 januari 2005, 18:03:


Ik heb geen idee of het er in staad, maar ik heb hier een engels talig boek liggen. daarin hebben ze het hele paaard stukje voor stukje uit lelkaar gehaald. het is heel duidelijk weer gegeven in natuuur getrouwe tekeningen van 2 pagina's groot.
De tekst is alleen wel heel erg lastig omdat het echte vaktaal is.
Ik zal kijken of ook de zenuwen aangegeven zijn. botten, spieren en pezen staan er zeker in...

e m kraak schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 18:28:


Beste Egon,

Het opstapkrukje is NIET bedoeld voor stijve ruiters, maar om het PAARD te ontlasten. Zoals ik al zei, in Engeland, Duitsland, Amerika en waarschijnlijk nog wel meer landen de gewoonste zaak van de wereld.
Waarom er in Nederland zo neerbuigend over gedaan wordt? Je gaat toch uit van wat GOED voor je paard is?

nynke

nynke van der veen schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 23:16:


Gelijk heb je Nynke, stijfheid heeft er niks mee te maken.
Maar Egon, je mag het gerust eens op een van de 1.75m en hoger paarden hier komen proberen hoor! Ik hou dan een krukje op de achtergrond gereed, ter ontlasting van het paard en om jou rode wangetjes te besparen!

Groet, Marianne :)

Marianne schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 0:00:


Ik doe helemaal nergens neerbuigend over!

Nee, vriendelijk aangeboden maar toch bedankt Marianne.
Ik voel me te oud en suf en stijf worden voor bergbeklimmen, en hou het liever bij ijscoos waar je met een bokkesprongetje makkelijk op komt, of andere wat ik normaal-formaat paarden vindt zoals bijvoorbeeld die van Frans en Iloon.

Ik heb nooit de behoefte gehad om om die langpootmuggen van 1.75m en hoger te klimmen. Nemen jullie maar een keukentrapje overal mee naar toe - ik zie dat niet zitten en doe 't wel met paarden die beter overeenstemmen met mijn kunnen

Groeten, Egon

Michiel schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 21:33:


Hoi, omdat er varen groeit neem ik aan dat de grond onder de weide veen is. Zuur zand zou ook kunnen, maar lijkt me wat minder waarschijnlijk omdat het moerassig is. Aannemende dat de bodem bestaat uit veen is het nmm niet juist om er klei of een andere zware grondsoort op te brengen. Klei houdt enorm veel vocht vast en zal het dus zeker niet beter beloopbaar maken, zal bovendien in de loop van de tijd gewoon wegzakken. Veel beter is om dan te werken met grof zoet zand.
Maar het blijft een steeds terugkerend iets, want uiteindelijk zal de ondergrond altijd weer het natuurlijk voorkomen willen aannemen.
De enige afdoende remedie is ontwatering en als dat gaat , want ik weet niet hoe hoog het grondwater staat, is het idee om de beek uit te graven het beste idee. Ik weet niet hoeveel gewone wei je overhoudt zonder dat je deze maatregelen neemt, maar anders liet ik het zoals het was. Ik geloof niet dat dit slecht is voor de hoeven. Eventueel een stuk verharden is natuurlijk een prima idee.
Piet

Frans Veldman schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 21:47:


Het is tragisch als een paard overlijd, inderdaad Frans, zeker zo'n jong dier. Pien weet ook hoe ik daarover denk. We hebben allemaal machteloos meegeleefd. We weten pas echt hoe erg dat is als we zoiets van heel nabij meemaken. Laten we daar weer eens even bij stil staan.
Het ziet er naar uit , als ik naar boven kijk, dat het een redelijke dag wordt. Vandaag maar eens met extra veel motivatie met mijn paarden in de weer gaan. Het kan elk moment over zijn.
Misschien is vandaag ook wel een uitstekende dag om een positieve beslissing te nemen en om maatregelen die onze paarden een beter leven geven niet langer voor ons uit te schuiven.
Het zou mooi zijn als het sterven van dat arme dier nut heeft gehad. Veel plezier vandaag !

hey,
ik wil geen discussie bericht schrijven maar gewoon een berichtje schrijven.
Mijn pony wilfried een haflinger die wou eerst niet in de trailler.
dus toen ben ik maar aan de slag gegaan en heb toen geoefend met een trailler en aangezien ik volgende week zaterdag voor het eerst een wedstrijd heb dan zou het ook wel eens tijd worden dat ik er mee bezig ging.
Gelukkig gaat hij nu de trailer weer in en daar ben ik heel blij mee.
Ik ben ook best wel zenuw wachtig voor de wedstrijd.

maar heeft iemand noch wat tips voor de wedstrijd?
ik hoor graag jullie reacties groetjes rianne en hoefjes wilfried

Piet schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 8:20:


Ja, Fenja heeft een super leventje gehad, met haar familie in de groep, zeer liefhebbende eigenaars, enorm veel vijheid en tot deze week wist ze niet wat een stal was, maar toen heeft ze zich eraan overgegeven omdat ze leek te weten dat het nu noodzaak voor haar was.

Wat het met mij doet is dat het mij enorm doet relativeren.
Ja, Piet, het kan echt elk moment afgelopen zijn.We hebben het gezien, Frank en Jacqueline hadden nog zoveel plannen voor haar....


Ja, heel mooi vind ik het wat je nu zegt. En ik denk dat het waar is.

Ons stelt het in elk geval gerust dat we weten dat wij alles voor haar gedaan hebben, juist omdat ze zo'n goed leven gehad heeft geeft dit een enorm stuk troost.
Ik hoop dat Jacqueline er ook zo over denkt want het is haar veulen.

Niet langer twijfelen, maar doen....zodat je jezelf nooit hoeft te verwijten : Had ik nu maar dit.. of dat.... Pien

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Michiel schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 21:33:


en vooral zorgen dat je voor alles een bouwvergunning krijgt .....
wie is de eikel die jou verteld heeft dat je met klei droge weides krijgt
Klei heeft de eigenschap veel water te kunnen vasthouden
water dat er van bovenop valt dringt dus heel traag dieper door
en bovenop krijg je alleen maar smurrie
kom maar kijken !
(hier is alles een kombinatie van klei en zand-leem
lekker doorspekt met massas bommen granaten en obussen
en hier en daar een jack een bill een heinz of een fritz )
peter

Malenka schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 21:55:


maanblind en nachtblind zijn twee verschillende dingen
maanblind is een terugkerende infektie
nachtblind is een erfelijke afwijking
veel voorkomend bij vooral homozygote appaloosas

O, wat vreselijk om op zo'n manier een veulen te moeten verliezen!!
Jacqueline, Frank en Lieveke ik wens jullie heel veel sterkte om dit verlies
te verwerken.
Connie