Frans Veldman schreef op zondag, 23 januari 2005, 12:16:


Of zorg ervoor dat je de aarde van het schrikdraadapparaat op de aarde van het stopcontact aansluit, dit is de beste aarde !!!!!!

Groetjes, Angela

Hoi

Er zijn vele varianten mogelijk om met grazen op een goede manier om te gaan.

Afstappen om een graaspauze te nemen zoals Joke zegt is er een van.

Alleen grazen tijdens doorlopen, dat lijkt me niet zo handig, je paard blijft dan voortdurend mikken op eten en daar is de aandacht dan ook.

Helmaal nooit grazen, dat zou ik alleen doen, bij een paard die zonder volledig verbod nooit tevreden kan zijn. Of bij een paard die sowieso weinig behoefte aan eten heeft onderweg. De karakters van paarden verschillen hierin. Er zijn paarden die zonder grazen buitenritten nooit echt leuk vinden. Grazen gebruikt een paard ook om kalm te worden. En bij sociaal contact, na een neus aan neus kennismaking, met andere paarden is het nabije grazen een toestemming om aangeraakt te worden door de ander.

Alleen grazen met toestemming. Dat leer ik mijn paarden. Mijn que is "gamaga" oftewel "ga maar grazen" tezamen met het zakken van de teugels of het leidtouw. En "op" bij het weer omhoog komen uit het gras. Belangrijk bij deze techniek is het vlot weer omhoog komen. Dat oefen ik door als beloning nogmaals laten grazen. Daardoor denkt mijn paard niet dat dit zijn laatste hapje hapjes ooit is. Wat de oorzaak is van vasthoudend door blijven eten. Hij weet immers niet, of hij direct weer mag toehappen. Dus als hij het eenmaal weet, komt hij snel omhoog. Eventueel lopen we een paar pasjes, en dan mag hij weer grazen. Soms is dus het grazen na 1 maal afgelopen, soms na 2 of drie keer. Deze onregelmatigheid is het geheim van vlot omhoog komen uit het gras. Mocht hij zich verzetten, en ik loop er naast, dan trek ik eerst iets fermer, en dan met de punt van mijn schoen een zacht tikje tegen zijn mond ... wel zacht natuurlijk ... of ik loop door zijn eetplek heen als daar ruimte voor is. Kortom elk paard kan op deze manier vlot omhoog uit het gras komen. En leren alleen te grazen met toestemming.

Groetjes, Michiel

Hoi Iedereen,

Ik heb een vraagje. Allereerst de voorgeschiedenis.

Toen ik laatst onze pony Orlanda aan het bekappen was (voorbeen) viel ze ineens naar voren, uit het niets. Ze stond daarna direct weer op en keel om zich heen van "wat was dat nou"? Ze stond gewoon stabiel en ze leunde ook niet met haar voorbeen in mijn handen ofzo, ze zakte echt "gewoon" door.

Een paar dagen later (we waren een beetje aan het grondwerken maar hielden even pauze omdat er iemand langs kwam om een praatje te maken) zakt ze ineens door haar achterbenen heen, weer uit het niets. Het was zeker niet zo dat ze even wilde rollen ofzo, dan doet ze altijd heel anders. Ook na het doorzakken van de achterbenen stond ze direct weer op en weer zo "wat was dat nou"?

Ik maak me zorgen, iets er iets aan de hand?

Orlanda is een d-pony van 23 jaar en dus niet de jongste, maar naar mijn mening ook nog niet echt oud. Voordat Orlanda aan het einde van afgelopen zomer bij ons kwam heeft ze altijd op een manege meegelopen. Ik heb iemand op de manege gevraagd of ze dit vaker heeft gedaan, maar dat was niet het geval.

Kan iemand mij vertellen wat er aan de hand zou kunnen zijn?

Tijdens het rijden heb ik trouwens nog nooit problemen gehad, zelf niet als we in een galopje strak door de bocht gaan.

Orlanda staat trouwens dag en nacht met onze KWPN-er Witte in een loopstal en kan dus dag en nacht lekker bewegen.

Alvast bedankt voor jullie reacties!

groetjes, Angela

Marianne schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 13:17:


= aan "volgende parelli-fase", hoe je dat ook inkleed.


Is dat anders dan je venijnige tikje met zweep op kont?


Zoals het hier op mij overkomt is het eufemisme.


Ik wil er best diepgaander over met je in discussie, maar ben hier en nu een beetje bang Sannie hopeloos in de war te maken. Op zich is het niet resultaatloos wat je zegt, maar wel een kwestie van voorkeuze; dit is de keus van "roofdier" spelen. Ik vind psycholoog spelen leuker.

Sannie: er spelen hier nmm 2 dingen.
Allereerst de reeds ontstane "slechte" gewoonte van ongecontroleerd stofzuigeren. Het is natuurlijk heel onpraktisch je paard onder het rijden toe te staan een beetje te lopen grazen want dat schiet niet op... maar (consequent!) wat "soms" niet mag, mag NOOIT (paardenlogica is veel consequenter dan mensenbedenksels die algauw een veel groter "politiek" gehalte hebben) !!!

Ik zou (en dat is vast heel on-hippisch, on-rijkunstig, of hoe je dat zeggen wil) toch eerst mijn paard de betekenis van het woord "nee" aanleren. Denk er eerst, voor je iets doet, zelf maar eens heel goed over na waar dat woord "Nee" dan precies voor staat. Pas als die betekenis als concept goed begrepen is, maar alsnog in de wind geslagen, volgt mijn "fase 100"
Je kunt natuurlijk ook hele ritsen andere verbale aanwijzingen aanleren, maar het bijzondere van "nee" is dat, als het maar goed begrepen is, dit woord een heleboel p+ kan voorkomen.

Groeten, Egon

Hallo hallo

Vanmorgen hebben we een ritje gemaakt, de grond was nog bevroren. Fengur kwam op sommige plaatsen maar moeilijk vooruit over die oneffen harde grond. Vooral plekken waar veel sporen van de aanspanningen waren vond ie moeilijk.

Mijn vraag aan jullie is, wat doen jullie met dit weer? Ik vind op zich dat het op een ochtend als vanmorgen best nog kan, maar merkte aan Fengur dat ie het moeilijk vond. Hij was niet zozeer "gevoelig", eerder heel erg voorzichtig en moeizaam.
Ik kan ook op de asfaltweg gaan rijden, maar dat vinden we beiden niet je van het. Bovendien was hij erg stijvig vandaag en op de weg kwam er alleen maar lateraal gedoe uit.

Nou ik ben benieuwd. Ben geloof ik een beetje een stadskindje hierin, maar ach... Het was wel onwijs lekker vanmorgen, zonnetje erbij

Groetjes Karin