Michiel schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 17:17:


Uitstekend, prima, prachtig voorbeeld van hoe je ALLES kan bekrachtigen en zo doende onder communicatie brengen. Dank voor het opzoeken (heb het videotje meteen bewaard ).
Er zitten nmm, voor wie geinteresseerd is, HEEL DUIDELIJKE aspecten in dit filmpje:
- het initiatief ligt steeds bij het ruitertje
- de communicatie is wederzijds begrepen

Dat is principieel anders wanneer je paard zelf initiatief neemt, en hierin zou ik graag jouw stellingname m.b.t. "going with horse" nader uitgelegd hebben.

Voor Sannie ligt dacht ik de situatie praktisch zo, dat haar paard het initiatief tot grazen (in dit geval) zelf neemt.
Zoals jij het naar voren brengt, zou je dus voor ieder mogelijke handeling waar je paard het initiatief toe neemt een communicatie geoefend moeten hebben... sja, zover ben ik nog niet (zelfs niet in mijn communicatie met andere mensen).
Daarom is nmm het bekrachtigen van conceptcommunicatie (concept in de zin dat een signaal overal voor geldig is) in dit soort gevallen handiger; een "nee" betekent "stoppen met waar je NU je mentale focus op hebt". Wel een kwestie van timing, want als je te laat bent en je paard alweer aan het grazen is helpt het niet - dáarvoor kun je beter wel/niet grazen onder communicatie brengen (voor niet-grazen heb je wel-grazen als antagonist nodig).

Volgens mij hier geen tegenstellingen dus, maar gewoon andere dingen.

Groeten, Egon

Moniek schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 11:29:


Hypotex lijkt op viltsnippers.
Je koopt het in grote balen die je kunt vermengen met gewassen maaszand.
Het is een ideaal opvulmiddel voor modderige plekken en je kunt het tot
- 20 graden gebruiken, en is voor zowel buiten als binnen.
1 baal weegt 225 kilo, en is goed voor 10 m2.
De prijs ligt rond de 60 euro ex btw, daarvoor moet je het zelf gaan afhalen.
Voor een hele bak van 20 x 40 meter heb je ongeveer 55 balen nodig
(€ 3000,- !)

Groet, Pien

Karin schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 14:22:


Was heerlijk he? J a c k en ik hebben met 2 paarden een sneeuwwandeling gemaakt, alleen touwtje om de hals (en op het laatst nog even extra een rondje door het dorp gemaakt om de aldaar heersende zweep en sporen trek en rukpaardenbezitters te shoqueren).

Het was glad, de paarden liepen behoedzaam maar zijn niet een keer uitgegleden. Ze lopen wel allemaal uiterst voorzichtig over de bevroren en besneeuwde modder maar eenmaal van huis zagen we de andere achtergebleven paarden als gekken razen over de bevroren en besneeuwde wei. En er is er niet een omgevallen.... Ze zullen onderhand wel weten hoe hard ze door een besneeuwde bocht kunnen gaan....

Groet, Pien

Helaas doet het filmpje het niet....
heb wel even de tekst doorgelezen en vind de uitdrukking "The Carpet of Motivation" ontzettend goed. Ik ervaar dat ook zo!

Sjobrend was altijd heel moeilijk met achteruitgaan. Sinds ik netjes en flink doorstappend achteruit gaan heb beloond met paar minuutjes gras eten gaat dit nou geweldig! Zelfs ff 'achteruit denken'' in het zadel resulteert al in een bijna draf naar achteren. Lang leve gras :). Hetzelfde geldt voor het springen van (natuurlijke) hindernissen. Hij vond springen niks aan, maar nu gaat ie meteen en zonder aarzelen over een sprong (zelfs als ik er niet om vraag ) alleen omdat ik springen een hele lang tijd (en nu ook nog af en toe bij een mooie sprong) heb beloond met even gras laten eten. Gras velden zijn idd een carpet of motivation :).

Maar om even terug te komen op het topic. Dat touwgezwiep van parelli werkt ook goed. Maar dan moet ie eerst in de bak fijnloos reageren op je energy up (en dan vervolgens beenhulpen). Sneller door de fases heen gaan totdat ie wegdraaft op je voorwaarts hulp. Begin ook eerder met corrigeren, lang voordat ie ene pluk te pakken heeft.

Wat je ook zou kunnen doen (als je langs de berm met verlokkelijk gras wandeld ) Om zijn aandacht weer op jouw te richten. Als je ziet dat ie met zijn hoofd richting gras gaat. Vraag dan zijn aandacht weer naar jouw door zijn naam te roepen of zijn kont van je weg te drijven zodat ie weer naar je kijkt en hem dan te belonen met iets (brokjes ofzo).

Groetjes Maaike

Frans Veldman schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 16:34:


Ik begrijp dat als de bliksem inslaat op je schrikdraad, deze de weg naar aarde zoekt en dus via je huisinstallatie in je huis komt. Dat kan brand en schade aan allerlei elektrische apparatuur veroorzaken.

Moniek

Ik heb het vandaag ff opgezocht.

Het boek is geschreven door: Ingolf Bender
Titel: Praxishandbuch Pferdehaltung
Haltungsanlagen optimal geplant
Auslauf-, Stall- und weidepraxis

ISBN 3-440-07560-5

Wat vooral ook leuk is aan dit boek is dat er hele plannen in staan om je eiegn schuilstal te bouwen. Heel handig!

Groetjes maaike

Karin schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 16:39:


Over oneffen hard bevroren stukken, zo met van die scherpe kanten erin en diepe groeven zou ik niet rijden als ik het kan vermijden. In de wei zijn sommige stukken nu ook zo en een van beide galoppeerde daar vanavond vrolijk overheen. Ik kneep dus de tenen bij elkaar, maar hij leek er niet de minste moeite mee te hebben. Ik vind dat eigenlijk vreemder dan een paard dat daar moeite mee heeft. Maar zoals gezegd, ik heb nog weinig ervaring met blootsvoets. Dus waarschijnlijk hebben anderen er meer kijk op.

Moniek

Michiel schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 17:17:


Mijn beveiliging laat het filmpje niet toe.
Ik doe met Falka altijd, als ik het hek open maak om naar landgoed te gaan staat er erg lekker gras, op dat moment zeg ik jaaaaaaaaa, dan mag ze even grazen. Klaar is ga je mee? Voor de rest liever niet, onderweg staat er ook een rhodondendron die ze wil proeven, en dat wil ik niet. Ze weet nu heel goed wat jaaaaaa betekent. Met wandelen doe ik dat ook wel, er is ergens een bankje en bij dat bankje is het ook jaaaaa. Neeeee hoef ik eigenlijk niet te zeggen met grazen. Falk weet wanneer ze het mag, en bij dat hek open maken heb ik gebruik gemaakt van de situatie, kan namelijk niet 2 dingen tegelijk -:) Alhoewel jaaaa zeggen en hek openmaken zijn 2 dingen.

groeten Esther

Groeten Esther

Spirithorses schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 19:00:



Bedankt Pien.
Duur spulletje. En is er geen risico dat paarden het opknabbelen? Of als je het weer wilt verwijderen, dat lijkt me geen doen.

Moniek

Tja, of paarden het niet gaan opknabbelen durf ik nu al niet meer te zeggen na de dood van Fenja door het eten van plastic, wat eigenlijk nooit voorkomt.
Ik vind het ook duur en dat is de reden dat ik het niet heb, maar je kunt het ook goedkoper maken door meer zand en minder hypotex te mengen. Of geleidelijk aan per baal toe te voegen.
De vochtabsorberende werking wordt dan wel minder.
Het schijnt overigens tig jaren mee te gaan, maarja, mag ook wel voor die prijs he, daarvoor moet je het niet na een jaar al willen verwijderen

Pien

Spirithorses schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 20:46:


Nee, het lijkt me geen goed idee om de modder met hippotex te lijf te gaan.

Moniek

Marianne schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 17:02:


Daar gaat het ook niet zozeer om.


Welk gereedschap er handiger is zal ook wel liggen waar je aan gewend bent.
Wat ik probeerde te zeggen is dat jouw zweepje en Paralli's touw varianten van hetzelfde zijn = p+.


Met dien verstande dat IEDER gezweep/gedrijf/gezwaai/etc. een "straf" (p+!) is.
Zelfs goeie ouwe Xenophon was er al voorzichtig mee, en raadde aan het straffen door iemand anders te laten doen. Dat had hij nmm nog zo onslim niet bekenen.

De gelijktijdigheid van jouw hulp en extra bestraffing is NIET correct; als je wilt zwepen heeft dat onmiddelijk NA de initiele hulp effect (zie ook de 4 fasen van Pareli... zoveel verschilt dat allemaal niet met meer klassieke dressuur ideeen).


Door het begrip "nee" als concept al te kennen. Een concept leer je niet zomaar even aan. Daar gaat categorisering aan vooraf.
Toch zijn er legio kleine omgangsdingetjes waarmee je "nee" erin kan slijpen.

Als ik nu "nee" zeg tegen een van mijn (ervaren!) hengsten die net op een merrie wil springen zal hij er (wellicht gefrustreerd, maar toch) vanaf zien. Dit durf ik niet alleen te beweren maar desnoods ook te demonstreren.


Je kunt "been geven" véél makkelijker aanleren d.m.v. een simpele "body-target".
(r+ "beloning" i.p.v. p+ "straf" - zie de klikkeraars).


Dat hangt natuurlijk enorm van het paard af (ontvanger is bepalend, weet je nog? ). Toch is aan het touwtje trekken zo ongeveer de minst effectieve handeling - eerder zou ik een stamp op de grond geven als blijk van ongenoegen, of een vingerknip om de attentie te vangen. Waarna beloning volgt. Legio mogelijkheden eigenlijk, behalve aan touwtje trekken (wat je dan weer niet verwarren moet met dat het paard aan het touwtje kan trekken...).


Of dat HARD moet hangt van het paard af, maar grofweg bedoel ik dit


Dat kán dus wel, maar is Sannie duidelijk niet aan toe!
Slechts een begrepen communicatie kan inconsequent gedrag vervangen.

Groeten, Egon

Even een verhaaltje wat ik vanavond schreef op een ander forum, omdat het hier over gras eten ging ook hier even gezet. Het slaat nergens op want de situatie is heel anders, maar het was zeker interessant.
Vanmiddag was het schitterend weer. Zonnetje, bijna geen wind en hier en daar wat wegdooiende sneeuw.Een dag die vroeg om een aardige wandeling. Nu doen we dat regelmatig, al was het maar omdat Shiny en ik altijd wel wat leren onderweg. Dus lekker met m'n paard aan het touwtje achter me op stap.
Eerst het rustige asfaltweggetje van een paar kilometer, goed voor de hoefjes. Dan komen we bij oude polderdijken. De grens van het oude Belgische achterland met het later ontstane Zeeland.
Langs deze dijken lopen altijd karresporen onstaan door de wielen van de boeren die naar hun percelen moeten kunnen komen.
De dijk en de zijkanten die we volgden ken ik,we zijn er meer geweest. Ik weet dat hij aan het eind is afgesloten door gaas waarachter schapen grazen. We liepen langs de sporen en ik kon het niet laten. LOS!! Weg met het touw, laten we zien wat er gebeurt. Wat KAN er gebeuren? Dat hij de benen neemt? Waarom zou ie?
Zachtjes ben ik door gelopen, Shiny was aan het eten. Gras! Dat van hemzelf is al een hele tijd schoon op, dus genieten. En zachtjes bleef ik doorlopen, weigerend achterom te kijken. 20... 25 meter vooruit. Ja! gebonk van hoeven langs me in draf. 10 meter vooruit, staan, eten!!
Hij is niet verder dan 50 meter bij me vandaan gegaan en die 50 meter haalde hij in galop weer in. Voor me gekomen vol in de remmen en weer eten. We zijn meer dan 2 uur weggeweest,langs een kilometers lange dijk. ik vraag me af wie er meer genoten heeft, mijn paard of ik.
Over grondoefeningen gesproken!
Piet