Even een verhaaltje wat ik vanavond schreef op een ander forum, omdat het hier over gras eten ging ook hier even gezet. Het slaat nergens op want de situatie is heel anders, maar het was zeker interessant.
Vanmiddag was het schitterend weer. Zonnetje, bijna geen wind en hier en daar wat wegdooiende sneeuw.Een dag die vroeg om een aardige wandeling. Nu doen we dat regelmatig, al was het maar omdat Shiny en ik altijd wel wat leren onderweg. Dus lekker met m'n paard aan het touwtje achter me op stap.
Eerst het rustige asfaltweggetje van een paar kilometer, goed voor de hoefjes. Dan komen we bij oude polderdijken. De grens van het oude Belgische achterland met het later ontstane Zeeland.
Langs deze dijken lopen altijd karresporen onstaan door de wielen van de boeren die naar hun percelen moeten kunnen komen.
De dijk en de zijkanten die we volgden ken ik,we zijn er meer geweest. Ik weet dat hij aan het eind is afgesloten door gaas waarachter schapen grazen. We liepen langs de sporen en ik kon het niet laten. LOS!! Weg met het touw, laten we zien wat er gebeurt. Wat KAN er gebeuren? Dat hij de benen neemt? Waarom zou ie?
Zachtjes ben ik door gelopen, Shiny was aan het eten. Gras! Dat van hemzelf is al een hele tijd schoon op, dus genieten. En zachtjes bleef ik doorlopen, weigerend achterom te kijken. 20... 25 meter vooruit. Ja! gebonk van hoeven langs me in draf. 10 meter vooruit, staan, eten!!
Hij is niet verder dan 50 meter bij me vandaan gegaan en die 50 meter haalde hij in galop weer in. Voor me gekomen vol in de remmen en weer eten. We zijn meer dan 2 uur weggeweest,langs een kilometers lange dijk. ik vraag me af wie er meer genoten heeft, mijn paard of ik.
Over grondoefeningen gesproken!
Piet