Diestelmans Liesbet schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 21:18:


ja hoor een paard kan goed zien in het donker anders waren ze wel een heel makkelijke prooi in het donker. het zal wel minder zijn als overdag.

Jacqueline
geduld is een schone zaak

Inge Teblick schreef op woensdag, 9 februari 2005, 15:29:


Nick schreef eerder al en dat ben ik met hem eens:

--------Ook het bijwonen van een demo is voor mensen die nog niks weten
van deze manier een aanrader. Zien in de praktijk is altijd
beter dan lezend leren bij de meeste.
Een vorm van les via internet lijkt me leuk en zal ik ook zeker
volgen maar ik vind dat hier eigenlijk niet passen.
Daarnaast denk ik dat eigen creativiteit erg belangrijk is, net
als het tempo waarin men werkt, aangepast moet worden op het
paard.
Voorbeeld, een paard met ernstige wervel problemen moet je
natuurlijk niet ff al klikkerend een mooie buiging laten doen.
Paarden met been problemen ook niet !---------

Ik heb een en ander geschreven om zo goed mogelijk aan te geven dat er verschil is tussen snoep voeren en clikkeren en als je dat dan doet hoe je als een van de eerste handelingen beleefdheid inbouwt.
Door de prive reacties die ik krijg ben ik geschrokken van de lichtzinnigheid waarmee mensen deze uitdaging voor mens en dier benaderen.
Soms zelfs zo dat mensen boos worden als ik zeg dat hun paard zal veranderen en dat ze de spelregels in acht moeten nemen en niet een leermethode met zulk krachtig gereedschap maar een beetje op hun gevoel moeten gaan invullen.

Daarom ben ik het natuurlijk met je eens en is van mij geen online les te verwachten. Per slot van rekening ben ik ook een aantal keer komen kijken he :)
Piet

jacqueline postmes schreef op woensdag, 9 februari 2005, 15:51:


Tja...zoals ik al eerder schreef niet echt makkelijk te bewijzen...ook al gezien de beperkte aantallen meldingen na een probleem.
Toch zijn er wel aanwijzingen te vinden hoor....het gegeven dat er bijvoorbeeld al 6 mensen zijn ontslagen die deze chip inbrengen moet toch ook duiden op problemen met die chip?
Als er na het verlaten van het erf door de opgeleide chipper een naald met half daarin nog een chip in de nek van het paard hengt zal je toch ook niet raar opkijken dat door dit soort onzorgvuldige handelingen ook problemen uit voort komen?
Of zie ik dat nou zo verkeerd?
Wanneer een paard overleden is , ook al in mijn omgeving mee gemaakt, wordt meestal niet de opdracht gegeven om te onderzoeken waaraan het paard is overleden...tenzij het om een besmettelijke of ernstige ziekte gaat.
Het paard waar ik nu over spreek was echter kern gezond maar lag de dag na inbreng van de chip wel dood.
Onderzoek is niet gedaan door betreffende eigenaar helaas....daar schiet ik niks meer mee op was de uitspraak. Zo zullen er vele zijn die het geld voor onderzoek er niet voor over hebben.

Gr. Nick
met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

ik zou graag informatie hebben over de soortgenoten en de vijanden van een paard bedankt en wacht op antwoordenh

Tycho schreef op woensdag, 9 februari 2005, 12:49:


Alle training, ook het snelwerk doe ik zonder opzet. En je hebt gelijk dat een paard wat zijn hoofd kan laten zakken makkelijker in galop aanspringt. Of dat nu is door vermoeidheid aan het eind van de race of aan het begin achter de vleugel van de startauto. Met een galopperend paard voor de sulky maak je eerder brokken, vooral tijdens de hectiek van de start. Het opzet moet inderdaad zo zijn afgesteld dat als hij er wat in gaat liggen(zo noemen we dat) het frame optimaal is om makkelijk te kunnen draven.


Ik zelf ga voor enerzijds respectvol en anderzijds voor het paard zoveel mogelijk paard laten zijn. Daarmee bedoel ik oa indien mogelijk altijd buiten, samen met andere paarden, geen ijzers, niet door de industrie veredeld voer, wel onbeperkt hooi, haver en mineralen, geen geknuffel, geen gepoets, sporadisch wassen bv na de race en s'zomers na een zware training, geen oren uitscheren en dat soort cosmetische ingrepen.
Groet
Hans

Spirithorses schreef op woensdag, 9 februari 2005, 15:27:
***********************
oh, nou ja, wist ik niet . Ik voer het trouwens ook als aanvullend bijvoer, dat was hopelijk wel overgekomen? je had er toch hoop ik niet uit opgemaakt, dat mijn paarden de hele dag alleen maar bietenpulp krijgen?

**********************
Dat zei ik ook niet, ik zei letterlijk "om de hoeveelheid EXTRA hooi die ze nodig heeft wat te beperken, voeren we haar nu 2x per dag ook bij met een emmertje bietenpulp".

**********************
Dan heb ik erg traag etende paarden, want over een half emmertje bietenpulp staan ze allebei - Torop en Neleke - toch wel een kwartier te mumzen.
Voor mij is het meer een voordeel dat het sneller gaat dan hooi, omdat ik Neleke wat meer vezelrijk voer wil geven wat niet te eiwitrijk is, wat niet te geconcentreerd is maar wat ze wel redelijk snel op kan eten.


**********************
Nou, ..... bijvoorbeeld omdat ik die nergens kwijt kan . Een zak bietenpulp kan ik nog in de schuur zetten maar waar moet ik die bieten laten? (krijg al visioenen van een stapel bieten in m´n voortuintje). Ik heb m´n paard niet aan huis staan he...

**********************
Afvalproduct klinkt erg negatief. Het is inderdaad een overblijfsel, maar daar hoeft niets mis mee te zijn toch? Uit de info die ik erover gelezen heb, kwam het naar voren als een eiwitarm, redelijk calciumrijk en vezelrijk voeder, wat voor een DEEL hooi kan vervangen en voor een DEEL het krachtvoer kan vervangen.

*********************
Als ik verse bieten zou kunnen voeren, zou ik wellicht daarvoor kiezen. Maar ik weet niet zeker of het wel helemaal vergelijkbaar is (wie weet dat WEL?).

hoi dorien, ik begrijp dat het gevoellig licht maar ik wil geen gegevens ik wil alleen maar weten wat er precies mis kan gaan met het chippen, en gewoon voorbeelden dus.

Hallo Hans,

Ik heb een vraag aan jou. Ik heb zelf een draver gehad (helaas overleden) en daarom heb ik mij destijds verdiept in de draver en wat de sport inhoudt etc.

Wat mij opviel was dat ze aan de ene kant een vrij goed leven hebben: ze worden vaak in groepen gehouden, vaak op het land etc. (in tegenstelling tot andere dure sportpaarden zoals springpaarden die angstvallig op stal gehouden worden)

Aan de andere kant vind ik die wedstrijden 1 grote stressituatie! En ik heb mij ook vaak afgevraagd of die paarden dat nou echt leuk vinden. Als ik naar ze keek zag ik dat niet. Bovendien vind ik dat er in die grote drafstallen ook veel met tijdsdruk gewerkt wordt. Alles moet snel en de paarden moeten niet lastig zijn of zeuren. (mijn paard was bijvoorbeeld enorm kopschuw, er was in zijn jonge jaren iets niet goed gegaan of met hoofdstel of aan zijn oren gepakt).

Voor mijn gevoel past NH niet echt bij de drafsport, of zie ik dat verkeerd?

Groeten van Anna

DIANA HAERENS schreef op woensdag, 9 februari 2005, 17:45:


Hoi Diana,

Wij hebben ondertussen tientallen meldingen van niet werkende chips. Dit kan als gevolg hebben dat er zonder pardon een nieuwe ingejast wordt (met wederom het risico op ontstekingen e.d.) Een van de meldingen betreft een paard met 4 (!!!) chips omdat de eerste 3 in de loop van de tijd stuk gingen.
We hebben enkele meldingen van chips die op diverse plaatsen teruggevonden zijn (bijvoorbeeld bij rechteroor, in de boeg en in een achterkogel).
Wij hebben een paard in ons bestand dat sinds het inbrengen van de chip (nu 1,5 jaar geleden) op die plek een open wondje heeft waaruit tot de dag van vandaag een pus-achtige substantie loopt. Ditzelfde paard wil ook niet meer naar links inbuigen.
We hebben een paard dat vanaf het moment dat hij gechipt is niet meer nageeflijk en ontspannen te rijden is (tot aan verzet en staken toe).
En zo kan ik nog even doorgaan.

Weet je, het gros van de problemen worden veroorzaakt door de handeling, niet door de chip zelf. Chippers die niet steriel werken, die grof te werk gaan of andere stomme fouten maken.
En vergeet ook niet dat het vaak heel erg moeilijk is om vast te stellen of een probleem echt door de chip veroorzaakt wordt. Een dierenarts of chipper zal niet of nooit toegeven dat hij/zij de oorzaak is van het probleem omdat hem/haar dat een enorme schadeclaim kan opleveren.
De Virbac zal ook nooit toegeven dat hun chips redelijk gemakkelijk kapot kunnen gaan, je bevuilt je eigen nest toch niet?

Veerman stelt dat er officieel 16 meldingen van problemen zijn, 14 paarden leven nog, 2 niet. Deze 16 kennen wij niet, wij weten niet wie dit zijn en wat de problemen zijn (geweest).

Met vriendelijke groeten,
Dorien Nannings
www.invisio.nl/antichip

Bedankt, Sabrina, voor je reactie. Ik denk zelf dat het (nog) niet iets is om me zorgen om te maken, maar ik denk dat ik voor de zekerheid wel een bloedonderzoek laat verrichten.
Hij is namelijk ontwormt, staat met diverse vriendjes overdag in de wei en wordt dagelijks +/- 1 uur getraind dus daar zal het waarschijnlijk niet aan liggen.

manon greniers schreef op woensdag, 9 februari 2005, 17:24:


Interessante vraag Manon.

In het wild hebben paarden gevaarlijke vijanden, wolven en beren enz.
Als paarden gedomesticeerd zijn, dat wil zeggen dat ze een samenwerking hebben met mensen, anders overleven ze niet meer, ze zijn afhankelijk dat de vijanden ook weer anders worden. De vijand is nu meer het geld en de leefomstandigheden, dan de jacht. Vroeger waren mensen ook vijanden omdat ze jaagden op paarden, voor het vlees, desnoods jaagden ze een hele kudde het ravijn in, dat was wreed en een enorme verspilling.
Soortgenoten zijn dieren die dezelfde soort zijn, (denk aan zebraas, en alle andere paardachtigen) alle andere zoogdieren zijn een andere soort. Heel vroeger waren paarden zo groot als een hond, en nisschien nog wel weer kleiner. Kom ik weer op mij stokpaardje ik persoonlijk denk dus dat een mens geen roofdier meer is voor een paard, maar de meningen verschillen er nog steeds over.

Groeten Esther

Nick Altena schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 21:42:


Hallo Nick,

Ik reageerde op de zin: wees gewaarschuwd.. je krijgt misschien een heel ander paard dan je gewend bent. Maar die zin is weggevallen in mijn reactie.

Groet,

Ineke

anna schreef op woensdag, 9 februari 2005, 18:20:


Anna, het is een hele wereld die je aanraakt met je vragen en konstateringen. Ik zal proberen daar een beknopt antwoord op te geven.

Naar mijn mening vindt geen enkel paard het leuk om er op uit te gaan onder het zadel of voor de kar. Anders dan een hond wiens aard het is om het schitterend te vinden mee op "jacht" te gaan is een paard gesteld op zijn rust. De site PaardNatuurlijk hanteert dit uitgangspunt om het paard van alles te leren.
Maar is het verkeerd om het paard te laten doen wat wij leuk vinden? Zolang het paard daar geen schade van ondervindt heb ik er geen probleem mee.
Hard lopen is vluchten voor een paard . Een aangeboren zeer belangrijke eigenschap, noodzakelijk om te overleven. Natuurlijker dan bv springen of dressuur. En bij vluchten hoort adrenaline. Dat brengt het paard in een stress-situatie om een maximale inspanning te kunnen leveren.
Een kudde kan plotseling in blinde paniek vluchten omdat er gevaar dreigt. Ook de paarden die geen gevaar zien vluchten blindelings mee. Het lijf vol adrenaline. Zo zit hun natuur in elkaar. Paardenraces maken van deze vluchteigenschap gebruik.
Anders wordt het als een paard door het trainen of racen schade oploopt. Lichamelijk en/of geestelijk. Dat kan gebeuren door een ongeluk maar vaker door onkunde, tijdsdruk of het moeten presteren onder druk van de eigenaar die zijn dure investering terugverdiend wil zien. Gebrek aan deskundig personeel is vaak de oorzaak dat er paarden afvallen of onvoldoende voorbereid op de baan komen. Dat komt relatief vaker voor bij drafstallen die beroepsmatig trainen voor derden dan bij prive personen die een of twee paarden trainen voor de hobby. Zogenaamde "moeilijke" paarden komen op grote stallen al gauw in een hoekje te staan. Er is geen tijd om met geduld een paard op zijn koerscarriere voor te bereiden. Als het niet snel genoeg gaat of als ze te weinig talent hebben worden ze verkocht voor de recreatie of erger, gaan ze naar het slachthuis. Als ze geluk hebben komen ze bij een eigenaar/ trainer die er meer tijd in kan en wil steken.
Een goed getraind paard is meestal na een of enkele koersen gewend aan de stresssituatie van de race en ondervindt daar geen nadelige gevolgen van.
U Like at na zijn race van j.l maandag en een thuisreis van ruim anderhalf uur als een hongerig paard zijn bak leeg. En liep de volgende dag alweer met zijn staart omhoog in het land.
In september 2004 toen hij net 2 jaar was, ben ik met hem 850 km naar München gereisd, waar hij de dag er na een grote race moest lopen. Geen enkele nadelige gevolgen van de inspanning gezien.
Maar als hem vooraf gevraagd hadof hij naar München wilde, had hij er vast en zeker voor gekozen om thuis te blijven.
Groet
Hans