DIANA HAERENS schreef op woensdag, 9 februari 2005, 17:45:


Hoi Diana,

Wij hebben ondertussen tientallen meldingen van niet werkende chips. Dit kan als gevolg hebben dat er zonder pardon een nieuwe ingejast wordt (met wederom het risico op ontstekingen e.d.) Een van de meldingen betreft een paard met 4 (!!!) chips omdat de eerste 3 in de loop van de tijd stuk gingen.
We hebben enkele meldingen van chips die op diverse plaatsen teruggevonden zijn (bijvoorbeeld bij rechteroor, in de boeg en in een achterkogel).
Wij hebben een paard in ons bestand dat sinds het inbrengen van de chip (nu 1,5 jaar geleden) op die plek een open wondje heeft waaruit tot de dag van vandaag een pus-achtige substantie loopt. Ditzelfde paard wil ook niet meer naar links inbuigen.
We hebben een paard dat vanaf het moment dat hij gechipt is niet meer nageeflijk en ontspannen te rijden is (tot aan verzet en staken toe).
En zo kan ik nog even doorgaan.

Weet je, het gros van de problemen worden veroorzaakt door de handeling, niet door de chip zelf. Chippers die niet steriel werken, die grof te werk gaan of andere stomme fouten maken.
En vergeet ook niet dat het vaak heel erg moeilijk is om vast te stellen of een probleem echt door de chip veroorzaakt wordt. Een dierenarts of chipper zal niet of nooit toegeven dat hij/zij de oorzaak is van het probleem omdat hem/haar dat een enorme schadeclaim kan opleveren.
De Virbac zal ook nooit toegeven dat hun chips redelijk gemakkelijk kapot kunnen gaan, je bevuilt je eigen nest toch niet?

Veerman stelt dat er officieel 16 meldingen van problemen zijn, 14 paarden leven nog, 2 niet. Deze 16 kennen wij niet, wij weten niet wie dit zijn en wat de problemen zijn (geweest).

Met vriendelijke groeten,
Dorien Nannings
www.invisio.nl/antichip

Bedankt, Sabrina, voor je reactie. Ik denk zelf dat het (nog) niet iets is om me zorgen om te maken, maar ik denk dat ik voor de zekerheid wel een bloedonderzoek laat verrichten.
Hij is namelijk ontwormt, staat met diverse vriendjes overdag in de wei en wordt dagelijks +/- 1 uur getraind dus daar zal het waarschijnlijk niet aan liggen.

manon greniers schreef op woensdag, 9 februari 2005, 17:24:


Interessante vraag Manon.

In het wild hebben paarden gevaarlijke vijanden, wolven en beren enz.
Als paarden gedomesticeerd zijn, dat wil zeggen dat ze een samenwerking hebben met mensen, anders overleven ze niet meer, ze zijn afhankelijk dat de vijanden ook weer anders worden. De vijand is nu meer het geld en de leefomstandigheden, dan de jacht. Vroeger waren mensen ook vijanden omdat ze jaagden op paarden, voor het vlees, desnoods jaagden ze een hele kudde het ravijn in, dat was wreed en een enorme verspilling.
Soortgenoten zijn dieren die dezelfde soort zijn, (denk aan zebraas, en alle andere paardachtigen) alle andere zoogdieren zijn een andere soort. Heel vroeger waren paarden zo groot als een hond, en nisschien nog wel weer kleiner. Kom ik weer op mij stokpaardje ik persoonlijk denk dus dat een mens geen roofdier meer is voor een paard, maar de meningen verschillen er nog steeds over.

Groeten Esther

Nick Altena schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 21:42:


Hallo Nick,

Ik reageerde op de zin: wees gewaarschuwd.. je krijgt misschien een heel ander paard dan je gewend bent. Maar die zin is weggevallen in mijn reactie.

Groet,

Ineke

anna schreef op woensdag, 9 februari 2005, 18:20:


Anna, het is een hele wereld die je aanraakt met je vragen en konstateringen. Ik zal proberen daar een beknopt antwoord op te geven.

Naar mijn mening vindt geen enkel paard het leuk om er op uit te gaan onder het zadel of voor de kar. Anders dan een hond wiens aard het is om het schitterend te vinden mee op "jacht" te gaan is een paard gesteld op zijn rust. De site PaardNatuurlijk hanteert dit uitgangspunt om het paard van alles te leren.
Maar is het verkeerd om het paard te laten doen wat wij leuk vinden? Zolang het paard daar geen schade van ondervindt heb ik er geen probleem mee.
Hard lopen is vluchten voor een paard . Een aangeboren zeer belangrijke eigenschap, noodzakelijk om te overleven. Natuurlijker dan bv springen of dressuur. En bij vluchten hoort adrenaline. Dat brengt het paard in een stress-situatie om een maximale inspanning te kunnen leveren.
Een kudde kan plotseling in blinde paniek vluchten omdat er gevaar dreigt. Ook de paarden die geen gevaar zien vluchten blindelings mee. Het lijf vol adrenaline. Zo zit hun natuur in elkaar. Paardenraces maken van deze vluchteigenschap gebruik.
Anders wordt het als een paard door het trainen of racen schade oploopt. Lichamelijk en/of geestelijk. Dat kan gebeuren door een ongeluk maar vaker door onkunde, tijdsdruk of het moeten presteren onder druk van de eigenaar die zijn dure investering terugverdiend wil zien. Gebrek aan deskundig personeel is vaak de oorzaak dat er paarden afvallen of onvoldoende voorbereid op de baan komen. Dat komt relatief vaker voor bij drafstallen die beroepsmatig trainen voor derden dan bij prive personen die een of twee paarden trainen voor de hobby. Zogenaamde "moeilijke" paarden komen op grote stallen al gauw in een hoekje te staan. Er is geen tijd om met geduld een paard op zijn koerscarriere voor te bereiden. Als het niet snel genoeg gaat of als ze te weinig talent hebben worden ze verkocht voor de recreatie of erger, gaan ze naar het slachthuis. Als ze geluk hebben komen ze bij een eigenaar/ trainer die er meer tijd in kan en wil steken.
Een goed getraind paard is meestal na een of enkele koersen gewend aan de stresssituatie van de race en ondervindt daar geen nadelige gevolgen van.
U Like at na zijn race van j.l maandag en een thuisreis van ruim anderhalf uur als een hongerig paard zijn bak leeg. En liep de volgende dag alweer met zijn staart omhoog in het land.
In september 2004 toen hij net 2 jaar was, ben ik met hem 850 km naar München gereisd, waar hij de dag er na een grote race moest lopen. Geen enkele nadelige gevolgen van de inspanning gezien.
Maar als hem vooraf gevraagd hadof hij naar München wilde, had hij er vast en zeker voor gekozen om thuis te blijven.
Groet
Hans