Marieke mennes schreef op maandag, 14 februari 2005, 20:46:


onweer is ook weer. Ik ben zelf bang voor onweer, en met onweer of weer is het net zoals met geluk en met ongeluk. Je hebt dat niet in de hand, of is dat onhandig? Niets aan doen aan het weer, laat de paarden maar of ze nu binnen of buiten staan, je hebt het echt niet in de hand.

Groeten Esther, door weer en wind

Piet schreef op maandag, 14 februari 2005, 21:09:

dankewel piet
ik zal het aan de vriendin van mij voorstellen. trouwens ik had niet gezegd dat deze fantastische pony minder was dan de paard. daarom zoekten wij een fatsoenelijk antwoord.

Spirithorses schreef op maandag, 14 februari 2005, 18:21:

mijn man die kennis van chemische dingen heeft, zegd dat rubber banden in de wei zetten is ook geen goede idee want de rubber geeft af schadelijke stoffen zeker als ze beginnen te verouderen.

Spirithorses schreef op dinsdag, 15 februari 2005, 19:25:


Als mijn paarden buiten komen,
dan sjokt de helft op zn gemak naar buiten
de ander helft spurt door de vliegende modder naar de waterbak
om even flink te zuipen, (die heb ik speciaal ver gezet.)
Daarna spurten ze weer vliegensvlug naar de kleine roundpen
om te staan wachten tot ze weer binnen kunnen.
De enige beweging die ze zelf nemen wordt veroorzaakt
door de rivaliserende 'mudgangs',
en wat hengstengedrag van de ruinen onderling.
Voor de rest staan ze echt niet van frustratie te wippen in hun stal.
Het is wel een luchtige open stal,
waar elk paard minstens naast 1 vriendje staat
waar hij aan kan snuffelen knabbelen en mee babbelen
de rust is gegarandeerd, géén voederagressie
allemaal winterhaar, géén dekens, géén voederbakken
géén drankautomaat en géén tv.
Om te rijden gaan ze lekker
maar niet voor bange beginners
ze eten hooi, hooi, hooi, stro, beetje pulp en minimaal granenmix
Ze gaan allemaal buiten zonder halster
en zo komen ze ook meestal weer binnen....
allemaal netjes in hun eigen gezellig kamertjes (gnagna)

PS : mijn paarden zijn engels en arabisch volbloed
en hun afgeleiden, géén roze knuffels met barbiehaar

Peter

Spirithorses schreef op dinsdag, 15 februari 2005, 19:25:


Als mijn paarden buiten komen,
dan sjokt de helft op zn gemak naar buiten
de ander helft spurt door de vliegende modder naar de waterbak
om even flink te zuipen, (die heb ik speciaal ver gezet.)
Daarna spurten ze weer vliegensvlug naar de kleine roundpen
om te staan wachten tot ze weer binnen kunnen.
De enige beweging die ze zelf nemen wordt veroorzaakt
door de rivaliserende 'mudgangs',
en wat hengstengedrag van de ruinen onderling.
Voor de rest staan ze echt niet van frustratie te wippen in hun stal.
Het is wel een luchtige open stal,
waar elk paard minstens naast 1 vriendje staat
waar hij aan kan snuffelen knabbelen en mee babbelen
de rust is gegarandeerd, géén voederagressie
allemaal winterhaar, géén dekens, géén voederbakken
géén drankautomaat en géén tv.
Om te rijden gaan ze lekker
maar niet voor bange beginners
ze eten hooi, hooi, hooi, stro, beetje pulp en minimaal granenmix
Ze gaan allemaal buiten zonder halster
en zo komen ze ook meestal weer binnen....
allemaal netjes in hun eigen gezellig kamertjes (gnagna)

PS : mijn paarden zijn engels en arabisch volbloed
en hun afgeleiden, géén roze knuffels met barbiehaar

Peter

Eerst Pien, en toen Hannah-Froukje schreven: schreven:



Nee, ze zijn meestal zo. Zelfs op de wei hoor....Ik denk omdat de 2 leidmerries van de drukke zijn, die gaan gewoon de hele boel opjutten, zo van "rennen jullie".
Het ziet er allemaal heel erg blij uit hoor. Alleen Holly is er niet altijd van gediend, die gaat gewoon haar eigen weg. De Haflinger en de Fjord doen er ook wel aan mee, maar die hebben na een rondje al zoiets van : "Ja dahaag, we kunnen beter gaan eten, dat levert meer op"....

Overigens als het vriest en de grond is ongelijk laten ze dat geren echt wel uit hun hoofd.
Bij modder kunnen ze niet lekker rennen in de paddock, dus zodra ze de bak in gaan is het feest....De Arabier heeft gewoon van die momenten dat ze moet rennen....Die kun je ook niet in een stal opsluiten.
Groet, Pien