Anne-lauren schreef op woensdag, 16 februari 2005, 21:22:


hoi anne

heeft hij de zwelling de dag na de castratie gekregen , want dat is
vrij normaal maar als er een week tussen zit dan heb je kans dat er toch een infectie in zit.dus de dierenarts laten komen is zeker op z'n plaats. op de wei is veel beter daar blijft het paard in beweging en is de hoeveelheid bacterien veel minder als op stal. ik hoop dat het allemaal meevalt succes ermee

Jacqueline
geduld is een schone zaak

Hoi Inge,

Met al het heen en weer geschrijf hier over clickeren, werd mijn interesse opgewekt. Ik ben dan eens een kijkje gaan nemen op je webstek en ik vond het stukje waarin je met Punkie aan de slag gaat, ongelofelijk plezierig om lezen. Het werkte zo aanstekelijk dat ik het eens met mijn Donna wou proberen. Ze leek me de geschikte kandidate. Een 12-jarige haflinger merrie Donna, waarvan de grootste hobby en fascinatie, je raad het al 'fretten' is.
Ik gewapend met mijn doos paardensnoepjes van de boerenbond ... ha, ha. Haar favoriet de stal binnen. Wijken voor druk, en beleefd zijn kent ze al. Ik heb het op stal gedaan omdat we daar effe niet gestoord werden. Ze zag me natuurlijk graag komen met de doos. Die hebik met opzet meegenomen, omdat ze dan zeker wist dat er wat te bikken viel en ik haar dan goed kon leren dat aan de doos niet gefriemeld wordt, omdat dat toch niets opleverd. Staldeurtje open, Ponky deed een beleefd stapje achteruit en dan die blik .... 2 Bruine kraalogen die vaonder een dikke bles je vol nieuwsgierigheid aankijken. Op 5 minuten had ze dik in de snuit wat er van haar verlangd werd en hoe ze een lekker snoepje kon verdienen. Het moment waarop ze het snapte was heel grappig. Ze had al verscheidene malen ondervonden dat mijn hand aanraken een lekker snoepje opleverde. Maar toch wou ze nog wat in de doos snollen. Niet dus. Doos achter de rug. Niet juist dus. Ik hield mij.
Toen stond ze daar te kijken met zo'n blik in der ogen van .... wat ga ik nu nog eens proberen.
Doos terug van achter de rug, en mijn andere arm en hand zijwaarts gestrekt zodat ze zich duidelijk moest verplaatsen om mijn hand te kunnen aanraken. Ze stond daar voor mij, die blik was goud waard. 'Wat zal ik doen, de doos, neje, dan maar effe naar het hand kijken, maar niet aanraken'. Nog een duidelijke blik nar de doos ... en dan ..... Tada !!!!!!! Zwiept ze haar hoofd naar mijn hand en tikt met haar neus mijn hand aan. Ze brengt haar hoofd terug naar de midden. Ze werd onmiddellijk beloond of course ! Bingo. Snappie, snappie. Tik die hand maar, huuuuh nog een snoepje. hand boven het hoofd, Huuhuuh dat dan ik ook, tik de hand maar aan en joepieeeee ! Ze vond het superleuk. Niks meer in de doos neuzen, die hand dat is belangrijk. Helemaal niet opdringerig of onbeleefd (maar dat kende ze al). Ze wist niet van ophouden.
Met mijn ander paard een halfbloedarabiertje, duurde het wat langer. Ze is nogal de shy type zeker in haar stal. Ze staat beleefd voor je te wachten tot ze iets krijgt, lust wel doodgraag die snoepjes, maar is niet zo op eten gefixeerd. Met een heel verlegen blikje in de ogen pakte ze de snoepjes aan. Ze wou even aan de doos friemelen, maar als ik zeg nee en haar de clou naar mijn hand geef, klapt ze dicht. Dan heeft ze zoiets van, dan wacht ik wel, zeg jij het maar. Maar ze zal nooit zomaar de de hand aanraken. Met haar ga ik het buiten proberen, daar is ze meer op haar gemak. Donna stond tijdterwijl heel het gebeuren gade te slaan over haar muurtje. EN bleef maar knorren alsof ze wilde zeggen : "Kom maar hier, laat die dommerd maar, ik ben slimmer, ik weet het wel". Ik ga hier wel wat verder op ingaan, want het was eigenlijk best leuk. Zeker als je dan zo'n paard heeft die er zo'n schattige kop op heeft staan. Lachen ....... Dat wel. Je kunt echt lol maken met je paard, en zeker met Donna.
Wou ik gewoon effe melden.
Zijn er eigenlijk in het kort nog clinics die je geeft in België ?
Groetjes,

Sabrina

Sorry maar hier moet ik heeeeeeeel hard om lachen. Alsof elke castratie met een halfverdoofd paard gebeurd om hem eens even lekker pijn te gaan doen.
Ik heb er nu al aardig wat meegemaakt en altijd als de verdoving onvoldoende bleek te zijn werd het dier wat bijgespoten. Plaatselijke verdoving, dan voelde hij er niets van hoor.
Principieel ertegen zijn prima, kan ik me echt wel wat bij voorstellen, maar vanwege een slechte castratie met te weinig verdoving. Kom zeg, zo gebeurt het echt niet altijd....


Helemaal niets en dát bezwaar kan ik me ook helemaal in vinden.

Groetjes Karin

Bij te weinig beweging wil de zwelling best lang aanblijven. Maar idd, na een week zou ik ook nog even de dierenart laten kijken, de lege balzakken zijn best kwetsbaar voor infectie. Het kan ook zijn dat een kleine nabloeding voor bloedklonters in de lege balzakken heeft gevormd en dat moet dan even leeggehaald worden. De dierenarts kan het beste zien wat er aan de hand is.
En beweging is het best dus lekker op de wei en als hij daar nog erg weinig beweegt een wandelingetje. Heel rustig en geen kilometers, maar gewoon even wat lopen.

Succes ermee

Groetjes Karin

Beste Egon,

Het feit dat ik iemand raad geef over het behandelen van een wond zegt helemaal NIETS over hoe ik denk over de oorzaak van die wond.
Natuurlijk kan ik altijd gaan preken over die oorzaak, maar help ik daar het paard mee? Nee, want iemand zal dan veel eerder mijn email overslaan omdat hij/zij niet op een preek zit te wachten en daarmee is het paard in ieder geval niet gebaat.
Daarbij zou het best wel eens kunnen dat ik in tijdnood zit, in ieder geval het paard in kwestie nu even wil helpen en later terug wil komen om het hoe en waarom van deze wond.

M.a.w. JIJ bedenkt hier ter plekke wat mijn mening is over castratie en daar baal IK enorm van.

Dorien

jan seykens schreef op woensdag, 16 februari 2005, 6:49:

hartelijkdank voor de mooi fotos, jan. dit lijkt mij een goede oplossing. waar heb je de ijzer gedeeltes gehaald?
groetjes, sue.

Na het lezen van het commentaar van Egon op de opgezwollen koker van het paard van Anne, vraag ik me af...

Hoe doen jullie dat? Hengsten en merries bij elkaar? of hebben jullie alleen maar hengsten of alleen maar merries? als je niet wilt dat de merries gedekt worden door de hengsten, is het dan niet beter om de hengst te ruinen? of is vinden jullie het dan paard-natuurlijker om de merrie een medicijn te geven waardoor ze niet hengstig wordt?

Verder vraag ik me af tot welke leeftijd een paard gedekt mag worden, of bestaat er voor een paard ook zoiets als "de overgang", waardoor ze na een bepaalde leeftijd niet meer zwanger kan worden?

Groeten, Angela

mirjam7 schreef op maandag, 14 februari 2005, 23:58:


Hallo Mirjam,

Cavaletti's lopen en heuveltjes op en af lopen - beide in (actieve) stap - zijn goede oefeningen voor de buikspieren van het paard.

Laat je ons nog even weten wat de bevindingen en adviezen waren van de ostheopaat?

groetjes, Petra
www.jovarna.tk

Angela88 schreef op donderdag, 17 februari 2005, 12:17:


blijkbaar begint het "geslachtelijk aparaat" bij merries vanaf 12 jaar
redelijk snel te degenereren, hoewel veel merries ook op hoge leeftijd
vruchtbaar blijven zelfs over de 20.
Dit wil niet zeggen dat de merrie niet meer hengstig wordt
en niet gedekt wil worden maar wel dat de innesteling van het embryo
in de baarmoederwand niet vlot meer gebeurd (bv door cystevorming, littekenweefsel, vergroeiing ...), waardoor de jonge vrucht
spontaan aborteert.

Het kan handig zijn om een jonge hengst bij oudere merries te laten
waarvan je weet dat ze eigenlijk niet meer vruchtbaar zijn.
Hij leert de knepen van het vak, wordt op zn plaats gezet door de merries
wat goed is voor zijn karaktervorming en je wordt niet overstelpt
met ongewenste veulens. Of je daarmee een volledig handelbare hengst
produceert durf ik me niet uit te spreken, de meningen zijn verdeeld,
vraag maar aan Egon... (zie de koker-story)
Als je hengsten en merries samenlaat dan heb je vroeg of laat hommeles.
De omvang van die hommeles hangt af van de beschikbare ruimte die de paarden krijgen, dat wil zeggen : hoeveel hektaren heb je nodig om de ruzies
op een natuurlijke wijze te laten bekoelen ? Meestal te weinig...

Peter