Sabrina Adams schreef op donderdag, 3 maart 2005, 8:35:
> HannahFroukje schreef op woensdag, 2 maart 2005, 20:22:
>
>> Sabrina Adams schreef op woensdag, 2 maart 2005, 15:47:
> Bijgevolg voelen wij ons ook niet schuldig als ze de stal in
> gaan, want het is dan zoals jij zegt de keuze van het paard. En
> dat veranderd de zaak, t'is van de willen bij ons, en niet van
> de moet.
Ik vind, Sabrina, dat je dit goed onder woorden gebracht hebt.
Dit is een enorm verschil tussen een stalpaard en een vrij paard.
Wij zien 's morgens aan de hopen mest dat al onze paarden nu uit zichzelf binnen gaan staan in de inloopstallen, lekker droog, vaste grond onder de voeten (beton) en even uit die snijdende wind.
Het maakt mij rustig te weten dat ze hun weg naar de stalletjes nu gevonden hebben, ik ben er in elk geval blij mee, zeker met drachtige Holly. Voel me er ook absoluut niet schuldig om als mijn paarden er zelf voor kiezen overdekt te gaan staan.
Ik hoef er echter niet aan te denken de opening te barricaderen (er zitten geen deuren in) want dat zou een hoop stress teweeg brengen.
Voor mijzelf ook vind ik het wel een uitkomst, die stal, om eens droog op te kunnen zadelen, en niet weg te glijden in de bagger.
En om mijn materiaal droog op te slaan.
Maar ook niet meer dan dat....
Groet, Pien
------------
