Zeer interessante discussie mensen,
ik wil me er niet in mengen, in elke gedachtengang vind ik iets wat me aanspreekt, ideaal voor een grote grazers en een Nederlands - terug naar de oertijd- forum.
Want waar praten we over?
Over een paard wat na jaren doodgaat aan een ziekte of aan het feit dat het niet sterk genoeg meer is geweest om nog eten te vinden, maar wat zijn hele leven vrij is geweest?
Nooit in een, met een beetje geluk 3 bij 3 stalletje met 2 keer junkfood op een dag en met mazzel 1 keer per dag een uur beweging heeft moeten staan.
Of wat veel te jong afgemaakt wordt omdat het kapot gereden is door onwetende of eerzuchtige" ik ben de baas" onbenullen en die dan nog support vinden bij organisaties die daar ook nog hun brood mee willen verdienen.

Hoe fel moeten we zijn, waar en wanneer?
Piet

Piet schreef op zondag, 13 maart 2005, 14:49:


Dat zijn twee heel verschillende discussies Piet. Natuurlijk heeft een paard in het wild het beter als een junkfoodpaard, maar dan moeten het ook de juiste omstandigheden zijn, en als er gehongerd wordt omdat de mensen niet zien waar ze mee bezig zijn, dan heb je toch wel degelijk een verantwoordelijkheid te nemen. Bijvoeren dus, er is in dat gebied een tekort aan voeding, aan mineralen enz. En hoezo natuurlijk als het ook nog eens een wandelgebied is waar mensen rondlopen fietsen enz. en dan ook nog eens de rust verstoren? Een natuurgebied ten koste van is niet mijn idee van dieren in het wild.

Groeten Esther

Frans Veldman schreef op zondag, 13 maart 2005, 11:26:


Spijt me Frans, en wil je niet op tenen trappen, maar ik vind dit toch niet zo een heel moeilijk vraagstuk. We kunnen het veel groter gaan zien, van IJsland waar de winter inderdaad altijd de ware selector onder paarden is geweest en waar nmm juist daardoor zulke interessante "goede" paarden wonen, tot Afrika waar de gameparks nauwelijks nog meer "wildpark" zijn dan die maffe Oostvaardersplassen. Bijna alle leeuwen en zebra's zjin vandaag de dag "eigendom" en "gehouden dieren"! Maar laten we ons voor de overzichtelijkheid even beperken met het "probleem Oostvaardersplassen" als voorbeeld, OK?

Ik vind er eigenlijk helemaal geen probleem in dat dieren (dus ook mensen want zijn dieren!) dood gaan. Zonder dood geen leven. Het leven is gegarandeerd dodelijker dan roken!

Het Oostv.pl.-probleem zit volgens mij op iets heel anders vast:
Ik heb diezelfde Oostv.pl. nog als "echte" natuur meegemaakt, voordat het een ambtelijk speeltje voor bureaubiologen, commissies, sub-commissies en commissies ad-hoc werd. Het geheel viel toen nog onder de "Rijksdienst IJsselmeerpolders" en diezelfde Oostv.pl. waren een totaal ongewenst verschijnsel omdat dat stuk (die verrekte natuur ook!) maar niet droog te krijgen was. De gehele zomer 1976 heb ik er als illegaal-holbewoner in doorgebracht, en de lepelaars e.a. moois letterlijk zowat vanuit mijn schuiltjes kunnen aaien, en slechte fotoos gemaakt omdat mijn lens vol water was gelopen hahaha
Toen kwam de volgende fase, nl. dat wat de Rijksdienst met pompen niet voor elkaar kreeg was voor natuurlijke successie geen probleem - de boel ging "verlanden", en (ondertussen was de inzet naar een nationaal natuurpark al gemaakt) daardoor veranderen, en ook dat was ondertussen alweer ongewenst. Geen mens kan verder weten hoe het geworden zou zijn, want er ging driftig beheerd worden en daarmee was de Oostv.pl. nmm natuur-af! Althans in de beperkte zin die er in de regel aan het woord natuur wordt gegeven.
Hoe ik over dat natuurboeren denk, heb ik in voorgaande mails hier al aangegeven, maar wil er aan toevoegen dat ik het niets te maken vind hebben met "echte" natuur en des te meer met faunavervalsing wanneer het de volksverneukende noemer natuur krijgt.


Oja, fijn, nog zo'n bureaubiologen idee: wolven terug in NL. Vraag mijn russische vrienden liever even hoe leuk dat is. Of moeten de hekken rond de Oostv.pl. worden verdubbeld en nog hoger, en onder hoogspanning?


Uitgezette gedomesticeerde dieren worden in nog geen eeuwen "natuurbeesten". Dat is a.d.h.v. divers island-escapes onderzoek glashard aangetoond.
Ook de Oostv.pl. is, juist door het beleid dat "beheer" in werking zette, nmm ontdaan van de gouden kans een stukje echte natuur in NL te kunnen hebben.

Groeten, Egon

Esther schreef op zondag, 13 maart 2005, 15:14:


Ook tegen jullie 2 kan ik alleen maar toevoegen dat we het niet over "wilde paarden" en "natuur" hebben... ook die malle Heckrunderen zijn allesbehalve Oerossen - ze lijken er uiterlijk op zijn hoogst een beetje op.

Wie het "natuurbeleid" OK vindt, geeft nmm consequent bezien een ethisch fiat aan eenieder die zijn dieren laat verhongeren of op andere wijze verwaarloost.
Niet zo lang geleden is er nog een veestapel in het Groningse "in beslag genomen" oftewel officieel gestolen en doorverkocht, omdat de LID vond dat de eigenaar-mevrouw er niet goed genoeg voor zorgde... dat terwijl de AID die eerder langs was geweest vond van wel. Roept u maar

Groeten, Egon

e m kraak schreef op zondag, 13 maart 2005, 15:24:

In dit leven? Ik heb in het verleden een hoop beheersplannen van Natuurmonumenten uitgetypt, en eentje is mij vooral bijgebleven: ging over het terugbrengen van hoogveen (ergens in de kop van Overijssel, meen ik). Lijvig en goed onderbouwd rapport vol met aanwijzingen hoe dat het beste in gang gezet kon worden. Het eindigde met een zinnetje in de trant van "en dan doe je vervolgens twee honderd jaar helemaal niets"!!
Vanmorgen buitenrit gemaakt in de Loenermark - daar zijn inmiddels bordjes verschenen waarop staat dat je de Hooglanders niet mag aaien...
Ik denk dat het in zo'n klein landje als dit weinig zin heeft om te wachten op de spontane terugkeer van de oeros.
groeten,
j.

Jaydot schreef op zondag, 13 maart 2005, 15:46:


Juist, doe helemaal niets!!!
Als dat helemaal niets nu eens van meet af aan was volgehouden, zouden we (op het kunstmatig indijken na) over de hele lijn (dus ook nu en in dit leven) een volledig natuurlijke successie hebben gehad.


De oeros bestaat ook al heel lang niet meer. Uitgestorven noemen we dat, net als die dodo en wilde paarden.

Groeten, Egon.