Evelyn Steenvoorden schreef op woensdag 1 februari 2006, 16:56:


Ok, ze kunnen koliek krijgen van alles waar 'te' voor staat.


De vraag is wat je hier uit kan afleiden. Als ik thee krijg drink ik ook meer dan wanneer ik alleen maar koud kraanwater moet drinken. Dat laatste doe ik overigens graag als ik echt dorst heb.
Ik denk dat paarden die dorst hebben prima koud water kunnen drinken (in de natuur krijgen ze ook niks anders), maar ik geloof best dat wanneer je ze warm water geeft ze meer drinken, omdat ze het lekker vinden of zo. De vraag is alleen of dat laatste ook echt nodig is.


Ik geloof niet dat iemand dat voorstelde. 's Nachts geen water is wat anders dan 1x per dag water...
Ik drink 's nachts ook geen water, maar ik drink wel vaker dan 1 keer per dag...


Als je er appelsap in doet drinken ze misschien nog wel meer... Het blijft alleen de vraag of dat nodig is. Er staat me iets van bij dat ik ergens eens gelezen heb dat warm water slecht is voor paarden, maar weet het fijne er niet meer van. Iemand?

Hoe dan ook, paarden zullen in de natuur ook niet voortdurend binnen handbereik van water staan. Ik heb ergens gelezen dat paarden gemiddeld 17 kilometer moeten lopen om van een graasgebied naar een waterpoel te gaan. Waar wij bij de wilde paarden hebben gekeken in Nevada was ook nauwelijks water te vinden... Woestijngebied... Het gaat er bij mij dus vooralsnog gewoon niet in dat paarden niet een paar uur zonder water kunnen.

Groeten,
Frans

Bedankt voor de link Egon; ik werd er per email op geattendeerd gelukkig. Ik heb nog geen tijd gehad alles te lezen, laat staan het te bezinken, laat staan het een plek te geven. ¡¡Beslist de moeite om voldoende aandacht aan te geven!!

Ben bij het zo 'wetenschappelijk verantwoord' mogelijk testen en resultaten kwantificeren van een paar zadel-en-pad combinaties volkomen toevallig op een onverwachte wending gestuit waaruit wederom blijkt hoe belangrijk de 'beperkingspercéptie' tussen de oren van het paard is. Zo zie je maar weer: 'je weet niet wat je niet weet'
Ook voor het paard is de perceptie de werkelijkheid en juist het punt van die 'open deur', het weg kúnnen, is voor ons een lastig te vatten werkelijkheid. Voor het paard ligt dat vergelijkbaar met wat wij begrijpen als de volledig onredelijke maar wel degelijk concrete angst voor de angst.

Haal daarom ook de virtuele omheining rond de virtuele wei weg; het gaat om het gevoél, de perceptie, van beperking bij het paard, niet of het daadwerkelijk tegengehouden kán worden, niet of het daarwerkelijk beperkt wordt.
Dát is wat bijvoorbeeld ik heb tegen alle touwhalsters, ook jouw Libra; het bewust zijn van het paard van de potentiële het dunne touw op zich.
Ook een niet-mechanisch potentiële dwangmogelijkheid is in de perceptie van het paard een hek om de wei. Het is daabij nier de crux óf je die scherpte gebruikt maar dat je het zoú kúnnen gebruiken.

Let wel; ik schrijf níet dat je geen 'geweld' mag gebruiken. Ook in de wei krijgt een paard weg eens en knauw of een knal van de leidmerrie of haremhengst doch wel op maat van de situatie en het betreffende paard kan dan alle kanten uit, is vrij om te 'kiezen', dat is de 'open deur' welke bij een bosal (om een ander voorbeeld dan touw te geven) ontbreekt.

Er is zelfs al een merkbaar verschil tussen in de wijde wereld rondhobbelen op een halsring met of zonder stalhalster/touwhalster (met verder niets er aan vast) om de snoet.
Ik heb zoals ik hierboven schreef toevallig een nieuwe ervaring op dit gebied die helemaal in lijn is met de weg die ik al op was. De info van jouw link is welkom denkvoer daarbij.
In 'ruil': http://jap.physiology.org/cgi/content/full/90/6/2231

HC