Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 12:20:


Misschien is het het eerlijkst voor het paard om dit paard te verkopen en een wat ouder, betrouwbaar, rustig en koelbloedig paard te kopen die buiten heel ervaren is.

Je zegt zelf dat je angstig bent. Deze angst breng je onherroepelijk over op je paard. Ik vind het dan niet eerlijk voor het paard om dan toch te proberen en ermee aan de gang te gaan. Hoe goed je het ongetwijfeld bedoelt. Je kunt een paard ook op deze manier angst aan leren en 'verprutsen'.
De kans dat dit bij een rustige en ervaren eigenaar gebeurd lijkt me veel kleiner, waardoor het paard een betere kans krijgt om in alle rust en zonder angst allerlei nieuwe dingen te leren.

Tycho schreef op maandag 13 februari 2006, 9:04:


Kan zijn dat die zijde nog te verstopt zit om te lopen.

Fenegriekpoeder helpt overigens heel goed bij verkoudheid.

(Tzal hier wel weer in de kategorie ' peperkoek' vallen, dus voordat een ander ermee komt, zeg ik het zelf maar.

Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 12:20:


.... Dan weet je nu al dat je al helamaal geen veulen had moeten aanschaffen... Bedoel ik niet rot, maar voor het opvoeden van een veulen moet je nóg sterker in je schoenen staan, het is bijna net zo moeilijk als het opvoeden van een kind, alleen weegt dat kind straks 400 kilo en wordt hij ook ooit 3 jaar..
Ik geloof niet in een paard naar je hand zetten, je hebt telkens weer te maken met zeer individuele karakters en meestal past de mens zich beter aan aan het paard en gaat daarin zoeken naar een wederzijdse samenwerking. Pas dan kun je gezamelijk groeien.

Maak het voor jezelf niet te moeilijk, je bent voor dit paard gevallen en er is helemaal niks verloren en je hebt wellicht ook niet de verkeerde keuze gemaakt. Je bent het gewoon even kwijt nu.
Zoek iemand die jou SAMEN met je paard kan begeleiden. Zoek net zo lang totdat je iemand vindt waarbij jij een goed gevoel hebt, ze zijn er heus.
Ga met Parelli of weetikveel wat aan de slag en volg het programma nauwgezet, dat geeft je steun en de juiste info.
Er zijn Parelli forums en je kunt ook hier je ei kwijt.

Laat je paard even met rust wat betreft nieuwe dingen maar ga terug naar datgene waarvan jij weet dat jullie het goed kunnen : wandelen, spelletjes enzo. Hij is wellicht ook confuus een stukje vertrouwen kwijt en jijzelf bent DE aangewezen persoon om dat wederzijds terug te brengen.
Wanhoop niet, hij is pas drie en nog erg jong.
Weg met de druk van het zadel, er zal toch iets zijn gebeurd : klemmen met je benen, niet goed passend zadel, hij voelde zich overdonderd weet ik veel....

Hou je ons op de hoogte, wij helpen je wel en stel je vragen.
Daar begint het mee!

Groetjes, Pien

www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship-
Natuurlijk Bekappen

hoi sieta
ik zie hier een aantal hulpen al staan ik zou dan noem ik de naam specifiek naar gerard wevers zijn advies luisteren die heeft het hier toch wel erg goed beschreven wat je nou kan doen om je paard toch onder controle te krijgen. en dat is een echte hulp dit soort dingen heb ik ook gedaan met mijn paard om te ontdekken wat ze allemaal wel en niet kan. Neem aan dat een arabier erg leergierig is en het snel onder de knie kan hebben let wel op je eigen humeur naar je paard toe daar schiijnen arabieren toch erg gevoelig voor te zijn.
wens je succes met je paardje zou graag willen weten of het gelukt is
groetjes

Jahoor!

En het begint niet alleen daarmee, maar het groeit alleen maar en wordt steeds waardevoller: Als je denkt dat je genoeg tijd aan jezelf en je paard kunt gunnen is dat het toverwoord! Tijd, geduld en terug DURVEN vallen op datgene wat nog wel goed gaat!

Achteraf had ik destijds ook Foxy niet moeten kopen (zij te jong, ik te groen) maar we zijn nu 2 jaar verder, we gaan door dalen en over toppen samen (zie "éigenwijs paard") maar het wordt wel steeds waardevoller!
De omgeving vindt dat het bij ons veeeeel te langzaam gaat en dat ik haar veeeeel meer moet aanpakken, maar wij doen het op onze manier in ons tempo met vooral een goed gevoel erbij voor beide partijen.

We zullen het ook best allemaal niet even goed doen!
Ikzelf heb ook een periode van angst gehad (door het vallen van een ANDER paard) maar heb ook DAT overwonnen door veeeeeeeel tijd en vooral leuke dingen samen te doen: we zijn immers "maar" recreatierijders en doen het voor de hobby: hou het vooral leuk!

Blijf dus wel kritisch: als je snel naar buiten wilt met een betrouwbaar paard is er maar 1 optie (maar die weet je allang...)

Succes, Bianca

Frans Veldman schreef op maandag 13 februari 2006, 12:20:


Nee, dat begrijp je verkeerd Frans: Michiel wil wel bijvoorbeeld kennis uit een boek van Rashid maar vind dat Rashid dat weg moet geven.

Michiel meldt verder alleen als idee dat je als producent zélf maar gratis moet werken en lekker vaag dat je maar vrijwilligers moet vinden en geeft geen enkele dekking. Liefdewerk-oud papier dus. Dat is exact wat de info markt in voor NL hoofdzakelijk is: vertaald oud papier.

Zelfs met onze eigen inspanning gratis en een zelfbetalende vrijwilliger op de boerderij komen we nog niet beneden de 10 miel voor noodzakelijk in te huren profies en hebben we nog núl kosten voor boekdrukken, DVD-branden of distributie.
Die profies gaan echt niet vrijwillig werken; alleen de huur en verzekeringspremies voor de te gebruiken apparatuur al. Of moeten zij die ook maar gratis ter beschikking stellen en de verzekeraar gratis risico lopen?!

Michiel? Wat kán jij? Welke bijdrage zou jij gedurende zeg een maand met betaling van eigen kost/verblijf kunnen leveren als vrijwilliger?! Of welke apparatuur stel je kosteloos ter beschikking met bedienende expert?
Je mag ook voor het vervoer voor de voorbereiding en uitvoering zorgen; is ruim een maand als auto-met-chauffer zelfbetalend vrijwilliger zijn; krijg je één boek+DVD zonder recht om te kopiëeren want voor eigen gebruik heb je het origineel al

Slechts oud papier behoort dus tot de mogelijkheden en niemand hoeft meer te klagen waarom.

Rody schreef op zondag 12 februari 2006, 20:00:



Tja Rody, zelf ben ik dus ook geen held, vandaar dat toen wij dit paard zouden gaan kopen duidelijk hebben afgesproken dat mijn vriend (die is dus niet bang, heeft wel vaker op jonge paarden gereden) het in eerste instantie eerst gaat rijden. En dat terzijnde tijd ik dan ook het zal gaan proberen. Tja het is altijd moeilijk om een paard in te schatten als je op zoek bent naar een paard daar zijn wij ook wel achter gekomen. We hadden ook niet verwacht dat Baron (ons paard) ook zo druk en zenuwachtig zou zijn. Maar tja het is nu eenmaal zo en we gaan het zeker nog niet opgeven. We gaan nu ook de mogelijkheid bekijken voor ander voer, hij krijgt nu kuil (staat bij een boer die zijn weiland bemest en kuilt in het voorjaar, dus veelste rijk voer), dus we willen waarschijnlijk hooi gaan proberen, misschien wordt hij dan iets rustiger.
Proberen waard lijkt mij. Ik zou nog niet zo snel opgeven misschien een optie om hulp erbij te roepen zodat je er niet alleen voorstaat. En zorg dat je eerst een band op bouwt zodat hij leert je te vertrouwen (heel erg belangerijk).

Groetjes,
Jeanet

Tycho schreef op maandag 13 februari 2006, 9:04:


Wat voor een kleur heeft de uitvloeiing? Geel of wit. Mijn welshengst heeft vorig jaar winter om deze tijd tot november vorig jaar last gehad van uitvloeiing uit zijn rechterneusgat. Ik heb een aantal maal de veearts laten komen omdat het maar aan bleef houden maar die zeiden telkens dat ik me geen zorgen moest maken. De luchtwegen klonken verder goed. Foenegriek kon geen kwaad zeiden ze. Opeens in juli 2005 (nog steeds last van uitvloeiing) werd hij ineens enorm benauwd. Hij klonk alsof hij een enorme verstopte neus had. Zo zielig. Elke ademhaling was zo diep dat je zijn ribben zag bij het inademen. Gelijk weer de veearts laten komen. Die schrokken zich een hoedje. Eerst zat het in zijn longen. Allemaal kapotte longblaasjes. (bleek onzin achteraf)Waarschijnlijk werd hij dampig.(het beestje was pas een jaar toen) Ik verzocht om antibiotica omdat ik een ontsteking vermoedde. Dat vonden ze onzin. Op mijn verzoek toch voor 3(?) dagen antibiotica gehad. Het ging wel beter na een dag maar nadat ik stopte met de medicijnen begon het weer van voren af aan. De volgende veearts zei dat het vanuit zijn keel kwam. Ik zei nee het zit in zijn hoofd of holtes. Kreeg geen antibiotica maar andere rotzooi (ventipulmin e.d.) waar ik niet blij mee was maar ja ik ben geen dierenarts. Na een week ging het nog niet goed en is er weer iemand anders bijgekomen en die heeft geregeld dat er een bronchoscopie werd gedaan. Heel naar voor mijn hengst maar daar kwam eindelijk uit dat zijn holtes verstopt zaten. Na algeheel onderzoek op de kliniek door een specialist werd dit bevestigd. Het rare van alles is dat na de bronchoscopieen het uitvloeiien ineens overging naar het linker neusgat. Hij heeft 3 maanden op de antibiotica gestaan. Op een gegeven moment maar eens geïnformeerd wanneer de behandeling gestopt kon worden. Van de benauwdheid was hij vrij snel af maar het snotteren bleef. Na een bloedonderzoek besloten dat ik kon stoppen met de antibiotica en afwachten. Hij heeft nog doorgesnotterd tot november vorig jaar en heeft nu nergens meer last van. Ik zou bij de veearts navragen of ze misschien problemen heeft met haar holtes. En laat je niet net zoals mij met een kluitje in het riet sturen. Want hij heeft het slecht gehad toen hij zo beroerd was en ik hoop dat hij (en ik) dat nooit meer hoeven mee te maken.

Succes!
Monique

Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 12:20:


Hallo, Rody,
Ik ben namelijk ook een wat angstige ruiter, ik ben serieus met paardrijden begonnen toen ik een fatale judo blessure opliep. Mijn knie is helaas wat stijf gebleven, is niet zo stabiel en werkt vaak niet goed mee. Rare sprongen kan ik niet uitzitten, en dat is best wel eng om te weten!

In eerste instantie wilde ik een wat ouder paard, klaar om leuke buitenritten mee te maken. Toen zag ik mijn huidige paard - 10 dagen oud - en was verkocht. Niet zo verstandig eigenlijk, ik reed nog maar een paar jaar paard, het was mijn eerste paard en ik vertrouwde teveel op een goede vriend die mij zou helpen als ik tegen problemen aan zou lopen, die haar een goede stalling met weiland kon bieden en haar uiteindelijk voor mij zou inrijden. Toen had ik nog geen eigen plek voor mijn paard. Helaas bleek die vriend een ongelooflijke (.........), het verdere verloop van het verhaal heb ik hier al eens verteld.......

Wat ik duidelijk wil maken: "groen" en "angstig/onzeker" is een moeilijke combinatie. De stap van wandelen naar rijden vind ik erg groot als je wat angstig bent. Ik had gelukkig hulp, een goede vriend van mij heeft mij geholpen en mijn paard uiteindelijk ingereden. Mijn paard wordt dit jaar 9, door alle nare dingen uit het verleden (hoefzweren e.d.) is mijn paard nu pas zodanig verkeersmak dat ik het aandurf buitenritten te maken en zeker weet dat ze geen al te rare dingen gaat doen die ik niet uit kan zitten. Mijn trainer is heel vaak meegeweest op de fiets bij buitenritten om aanwijzingen te geven en als voorhoede nonchalant langs enge dingen te fietsen. De zekerheid die mijn paard bij mij zocht kon ik haar eerst niet geven wegens mijn eigen onzekerheid, die zekerheid bood dan mijn trainer op de fiets. Langzamerhand werd dat steeds beter en kon ik zelfs voorop.

Als het klikt met je paard moet je er inderdaad iets van maken! Ik zou zeker kijken of je iemand kan vinden die je op een paardvriendelijke manier met je paard kan helpen. Je paard is nu drie jaar oud? Toen had mijn paard een soort van "vlegeljaar"! Ze deed rare dingen en zat af en toe als een gek te bokken en te steigeren, terwijl ik geen idee had waarom. Daarna werd ze steeds rustiger en heeft niet veel rare dingen meer gedaan.
Monique

epona schreef op zondag 12 februari 2006, 20:38:


Hoi Ina,

Je hebt de verkeerde ik reageerde op het berichtje van Rody. Kijk maar eens goed......

Jeanet Spinder schreef op maandag 13 februari 2006, 13:34:


Ok!
Ina

Super bedankt voor de leerzame reacties. Ik zal het goed overdenken allemaal.
Wat betreft de stukjes over het paard misschien verkopen, wat is wijsheid? moeilijk hoor al deze keuzes maken.....

epona schreef op maandag 13 februari 2006, 15:47:

Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 17:48:


oh neenee verkoop je paard niet
als jij denkt dat het paard bij je hoort! k zou mijn paard nooit verkopen hoe moeilijk ze ook zou gaan doen. dan zou ik een ervaren ruiter erbij halen. en heel veel gaan leren om mijn paard beter te leren kennen!
kom op je kunt het. uitzoeken die hap, neem iemand die juo alles wil leren. en heb zelfvertrouwen. daar moet je mee beginnen.
het is uiteindelijk je eigen keuze.. maar verkopen zou ik echt nooit doen.
groetjes en hou ons op de hoogte!
Marielle

ps k snap sommige wel. luisterd niet - dus verkopen. maar dat is wel erg snel bekeken toch?
kijk ik denk dat je het volgende moet doen: zet em nog een jaar in de wei. wel grond werk enzo maar niet rijden. niet niet. maar ga ZELF rijden. manege of ergens bij iemand. bouw jou vertrouwen op. stap op wildere paarden. en dan heb je nu nog een jaar om het te leren. en dan stap je op juo eigen paard. en wie weet doet hij niet meer zo raar en paniekerig over een jaar! echt kijk nog een jaar verder en leeeerr leeerr leer zelf zo veel mogelijk!
heel veel succes