CooLLady schreef op dinsdag 14 februari 2006, 20:54:

Weerstand tegen de druk. Niet doen, want tegenhouden is niet de bedoelling en laten ervaren dat ze sterker is ook niet.
Probeer het met positief belonen. Inge Teblick heeft daar een uitstekend boek over geschreven en ook haar site verschaft veel informatie.

epona schreef op dinsdag 14 februari 2006, 21:36:


Ik zit ook bij Interpolis. Ik heb ze zelf nog nooit nodig gehad maar ik zit erbij op advies van een buurbrouw. Zij had een paard met koliek en de operatie werd zonder problemen vergoed.

Cassandra

Nick Altena schreef op woensdag 15 februari 2006, 1:12:


nr. 36496 is eigenlijk het bericht waar het omgaat Nick.
Rody is op een goede manier geholpen en een stuk wijzer dan toen ze hier voor het eerst schreef en daar blij mee.

Helaas is het nu eenmaal iets van een openbaar forum dat je bij elke nieuwe naam maar weer moet afwachten hoe diep iemand nog in de """zich niks afvragende en doe maar want we hebben het altijd zo gedaan wereld""""" zit.
Kreten als: "paarden worden ingereden met 2, dat gaat altijd goed en tegen de tijd dat ie wat gaat mankeren heb ik 'm allang niet meer" horen niet hier op't forum- horen op geen enkel forum thuis- want is pure mishandeling en grenzeloze minachting voor het dier.
Als het paardnatuurlijkforum dat accepteert, omdat we niemand af willen stoten, zoals Ina goed bedoelend zegt, zitten we inderdaad binnen de kortste keren vol met tientallen namen die we allemaal iets proberen bij te brengen, omdat andere nieuwe mensen denken "oh, die lui denken helemaal niet zoveel anders dan ik, het is hier nog gezelliger dan op Bokt ".
Je mag verwachten dat mensen eerst de site(s) lezen en van daaruit, mee eens of niet, positieve vragen stellen en zodoende leren.
Dan is er ook nog het forumhandvest, ook nooit weg om dat eerst eens te lezen.
In wezen komt het er allemaal op neer dat wanneer je nog steeds gelooft dat een paard van een millioen euro een beter paardenleven heeft dan het paard van 1500 wat met z'n vriendjes bij een boer op een weitje staat, omdat het dure paard zoveel beter verzorgd wordt, je nog ontzettend veel moet leren.
Daar zijn de sites voor.
Als iemand die kennis op zak heeft kunnen we allemaal wel het geduld opbrengen om iedere keer weer netjes en positief vragen zijn vragen te beantwoorden en krijg jij nooit het gevoel alleen te staan Nick, want dat zou de omgekeerde wereld zijn.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Niki schreef op dinsdag 14 februari 2006, 20:31:


Hallo, Nikki,

Ik kom oorspronkelijk uit een westernwereld waarin het heel normaal is dat een hengst met twee en een merrie met 2,5 jaar ingereden wordt en gelijk daarna aan wedstrijden deelneemt. Vooral de quarters zien er met twee jaar al zo volwassen uit. Ik heb zelf ook de fout gemaakt dat ik achter de massa aangehold ben en meende mijn paard met 2,5 te moeten laten inrijden. Onwetendheid, stom achter de massa aanlopen moet ik helaas bekennen........

Mijn paard kreeg hoefproblemen (hoefzweren wegens verkeerde bekappingen) en een schouderblessure (trap van een ander paard), zodat haar training aangepast moest worden. Achteraf ben ik er onzettend blij om dat we noodgedwongen haar training moesten uitstellen en haar slechts met grote tussenpozen in konden rijden. Een kennis zat mij vaak te stangen dat ze te oud werd om haar naar behoren te kunnen trainen en dat er veel te veel verzet in zou komen. Allemaal geklets! Toen mijn paard vier/vijf jaar oud was, was ze pas lichamelijk en geestelijk in staat om alles uit te kunnen voeren en te bevatten wat diegene op haar rug nu eigenlijk wilde. Het gaat nu eenmaal niet alleen om paardRIJDEN, een paard verzorgen, ermee wandelen, grondwerk doen is toch ook erg leuk en nuttig? Met die dingen verstevig ik nog elke dag onze band. Mijn paard is nu 9 jaar oud en ik hoop dat ik haar nog jaren mag houden. Ze is onverbruikt, zowel lichamelijk als geestelijk. Haar schouder komt helaas nooit weer goed, die blijft iets stijf, maar daar heeft ze nauwelijks hinder van.

Ik vind het erg jammer dat je je zo eigenwijs opstelt en blind achter de grote massa aanrent die het allemaal wel denkt te weten. Je denkt dat je paard het je wel vertelt als hij ergens niet aan toe is. Dat zal hij zeker doen, maar veel paarden trekken pas aan de bel als het echt niet meer kan en dan is het kwaad meestal al wel geschiedt. Maar dan kun je altijd nog een nieuw paard kopen.

Ik hoop dat je er nog over na wilt denken en wens je veel wijsheid toe.
Groeten,
Monique

HELP !!!!

Ik heb een Westfaler ruin van 14 jaar die ik in juni 2003 gekocht heb. Tot november had ik met dit paardje geen problemen. In november begon hij echter rare symptomen te vertonen. Op onregelmatige tijdstippen kreeg hij plotseling schrikreacties die zich uitte in schokken die door heel zijn lichaam gingen. Dit deed hij dan tijdens een uurtje rijden een aantal keer. De eerste keren dacht ik dat hij gewoon wat schichtig was. In januari 2004 werd het echter zo erg dat hij na een paar keer die tic te vertonen plotseling blokkeerde in de achterhand en zelfs door zijn achterhand zakte. Ik tuimelde eraf en hij kwam terug recht en liep zoals een robot verder door de piste zonder zich bewust te zijn van wat rond hem gebeurde, met houterige bewegingen. Toen ik hem te pakken kreeg, reageerde hij op geen enkele stimulans van mij. Na een paar minuten hield dit op en was er niets meer aan te zien. Ik heb onmiddellijk een veearts erbij gehaald die bloed pakte. Hieruit bleek een calciumtekort. Ik heb een maand kalk bijgegeven in de voeding en gedurende die maand niets meer voorgehad. Ik dacht dat het probleem was opgelost. Eind april gebeurde echter hetzelfde. Nu was ik in de buitenpiste, waar hij na gevallen te zijn terug rechtkwam en zelfs recht door een omheining ging en zich tussen bomen vastzette. Ik heb hem toen op aanraden van mijn veearts naar de universiteitskliniek in Merelbeke (België) gebracht. Daar is hij helemaal nagekeken en er werd niets gevonden, zijn calciumgehalte was normaal. Omdat ze niets vonden, werd er gedacht aan een hersentumor en ze raadden mij aan niet meer met het paard te rijden omdat het risico te groot was. Ik heb mijn paard vanaf dat moment op de wei gezet maar wilde toch echt weten wat er aan de hand was. In november ben ik naar de universiteitskliniek van Utrecht gegaan om een hersenscan te laten uitvoeren. Daaruit bleek dat het niet om een hersentumor ging, dus terug naar de kliniek in Merelbeke waar weer een hoop onderzoeken gebeurden, waaronder een hartonderzoek. Weer geen resultaten. In februari 2005 ben ik dan terug begonnen met hem te rijden. Tot in december heb ik niet veel meer gemerkt aan het paard. Af en toe kreeg hij wel eens schokjes maar die bleven beperkt en ik stapte op die momenten gewoon af. De laatste maanden beginnen de symptomen opnieuw en sinds een paar weken escaleren ze zelfs. In november stond er in het Belgische Capmagazine een artikel over magnesiumtekort bij paarden. Toen ik de symptomen hiervan las, dacht ik meteen aan mijn paardje. Ik ben op internet op zoek gegaan en vond ook het artikel van Paard Natuurlijk, waar weer wat dingen uitkwamen die op mijn paard sloegen. Nu vraag ik mij af of er mensen zijn die hier ook mee te maken hebben gehad en mij kunnen doorverwijzen naar een veearts of kliniek met ervaring op dit gebied, ik ben echt radeloos aan het worden.

Monique Meijer schreef op woensdag 15 februari 2006, 10:11:


Wat ik nog vergeten ben, mijn paard is gedurende de inrijdperiode NIET elke dag bereden, dat was maar 1 uurtje per week door haar trainer, de rest bestond uit grondwerk, af en toe longeren en vooral veel wandelen, met en zonder zadel.
Monique