Piet schreef op zondag 19 februari 2006, 20:56:


Haha, dan gaat het vast ook helemaal goed komen met mij!
Ik heb er namelijk ook een keer een kennismaking gehad.
Maarten Abeln is de naam achter deze website.

groet, Petra
www.jovarna.tk
http://jovarna.web-log.nl

Peet schreef op zondag 19 februari 2006, 21:24:


Ja :)
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Piet schreef op zondag 19 februari 2006, 15:40:


Gewoonte, zonder motivator???

Stel: Je hebt een paard dat angstig is voor bijvoorbeeld een trein. Voedsel als motivator haalt niets uit om dat angstige gedrag om te zetten in een meer positief gedrag. De angst voor de trein is (in dat moment van de training) groter dan eender welke motivator.
Zet hem enkele weken op een wei naast de spoorweg. En dan heb je twee mogelijkheden: 1) Het paard is nog steeds angstig. Gaat bij elke voorbijrijdende trein over de rooie of wordt apatisch. 2) Of hij leert zichzelf dat een trein eigenlijk helemaal zo erg niet is en heeft er geen probleem mee naast de spoorweg te grazen.
Ik realiseer mij net dat dit eigenlijk het wegnemen van angst is, omdat de trein wegrijdt. Maar pas het zelfde principe toe op iets dat aanwezig blijft (Een grote enge draaiende windmolen, een lawaaierige fabriek,...), en het is niet het wegnemen van angst maar het verleggen van grenzen van angst.
De waarneming van de zintuigen wordt afgevlakt.
Net hetzelfde principe als wanneer je na een tijd een constant aanhoudend geluid in je omgeving niet meer hoort (zoals het gezoem van de airco). Niet omdat je het niet 'kan' horen maar omdat de waarneming ervan door de hersenen niet als interssante informatie wordt beschouwt en dus ook niet als dusdanig wordt verwerkt.
Net zo zullen de hersenen van het paard na een tijd het object dat voordien de reactie 'angst' uitlokte, de waarneming van dat object afzwakken. Prikkelmoeheid, noemt het, denk ik.

Nou, als ik het helemaal mis heb dan hoor ik het graag :)
Het is maar een ideetje.

groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op zondag 19 februari 2006, 21:46:


Nee hoor, is een mogelijkheid. Het heet systematische desensibilisering en is "uitgevonden" door weer een andere behaviourist, ene Joseph Wolpe. Het is een vorm van klassieke conditionering. Wordt ook wel toegepast om mensen van fobiëen af te helpen.

Groeten, Egon

Idunn schreef op zondag 19 februari 2006, 16:25:


wat lief saskia dat je me zo probeert te paaien,
maar dan vraag ik me af voor wie je nu op pad gaat,
waarschijnlijk ook weer zo'n skinneriaans gedoe
wat wordt het, p++pressure of r++repression
mag ik alleen maar brave adviesjes geven
moet ik zwijgen in de klas
net als alle intelligente dames hier op de site
die door sommige zelfveronderstelde intellektuelen
met een weewarig neerbuiginkje
terug in het hoekje worden gezet ?

ik wacht trouwens nog altijd op een redelijk onderbouwd antwoord
op de gestelde vraag die misschien wel een waardevolle diskussie
had kunnen worden ipv een snerende snoeipartij
van een bedroevende innercircle....
peter

C Klapwijk-Hoffmann schreef op zondag 19 februari 2006, 17:52:


Simpel, gezonde hoeven worden niet aangevreten door bacterieën.
Lees de info op de home page daar staat het uitgebreid verwoord.

Michiel

e m kraak schreef op zondag 19 februari 2006, 21:57:

Frans heeft daar trouwens al lang geleden eens een stukkie over geschreven op PN: http://www.paardnatuurlijk.nl/weetjes/desens.htm

Nogmaals groeten
Egon

Ik heb vorig jaar 2 laboratorium ratjes opgevangen. Normaal gesproken worden deze diertjes gedood na onderzoek. Via een stichting konden ze herplaatst worden. Deze ratjes zouden tijdelijk bij mij logeren, maar na een paar dagen had ik al besloten om deze beestjes bij mij te houden tot het einde van hun leventje. Mensen die langskwamen zagen dat deze proefdieren erg lief waren, en ik ben ervan overtuigd dat velen hun ogen open zijn gegaan, dat labdieren gewoon lieve huisdieren zijn en helaas toch vaak moeten lijdenvoor ons. Helaas waren deze ratjes geleefd. Ze accepteerden alles, toen ze ziek werden moest ik tot mijn grote verdriet ze inspuiten met antibiotica (heb zelf studie gevolgd paraveterinair). Normaal gesproken vinden ratjes dit vervelend, dez ratjes reageerden amper op pijn. Ze hebben nog 1,5 jaar bij mij gewoond en helaas heb ik ze moeten inslapen omdat ze tumoren kregen. Ik vergeet nooit meer hoe gehecht ze aan mij raakten en het vertrouwen wat ze in mij hadden. Ze mochten alles maar hoefden niets. Ze hoefden geen traliekooi, ze durfden niet uit hun kooi. Dus ik had alleen een onderbak. Ik wilde ze vrijheid geven, maar ze durfden niet vrijheid te nemen. Achteraf gezien waren dit traumatische ratjes, er zat weinig leven meer in... uitgeblust, maar het heeft mijn ogen nog meer geopend dat ik voor ben op alternatieven. Ik probeer dierproefvrije producten te kopen. Maar zelfs bestanddelen unox rookworsten worden getest op dieren. Chemische producten, reinigingsmiddelen, Sigaretten !, wetenschap, pijngewaarwording, psychische stoornissen, genetische manipulatie, voedingsmiddelen, cosmetica, geneesmiddelen, verbranding, studie etc.
normaal gesproken staat het ver van je bed, maar als je de lab diertjes in huis hebt, denk je wel nog een keer na als je een product koopt!
Er zijn veel alternatieven, maar deze zijn duur. Ik geef geld aan dierproefvrij, maar betaal belastinggeld wat gedeeltelijk ook gebruikt wordt voor dierproeven. Als ik doneer aan medische wetenschap geef ik mede geld uit aan onderzoek met dierproeven. Dit heb ik opgelost door donatie alleen nog maar over te maken, en te vermelden dierproefvrij onderzoek. Uiteindelijk bepaald de consument in veel dingen. Dat geld overigens ook voor biologisch vlees. Hoe groter de vraag, hoe mee biologische boeren.

Hoi Chantal, (Sky) welkom op deze site trouwens.
Leuk hier he

Ik ga even reageren via de reaktie van José.



Heeft imo alles met traditioneel te maken.
Weet je wel ; Die wereld van zwepen, bitten, sporen, bandages, slofdingesen, neusriemen , stalarrest en ijzers.

De meeste rijders die hier bij mij komen, komen allemaal vanuit de wat ik noem traditionele wereld waarbinnen ze moesten drijven (voorwaarts rijden heet dat toch he) aan de teugels moesten hangen (neerwaarts) om het paardenhoofd omlaag te trekken.
Sturen is dan aan een teugel trekken of, erger nog : De spanning van die teugel afhalen en het paard gaat om. En aansporen met het binnenbeen (ze laten het paard om hun been heendraaien en blijven zitten op dat binnenzitbeen).
Dan blijven ze in de bocht op het totaal verkeerde zitbeen zitten en brengen hun paard zo uit balans waardoor het paard niet anders kan dan naar buiten afwijken en uit zijn stelling vallen.
Met als resultaat voor zoveel onbalans een tik met de zweep want paard is onwillig!
Dressuurles anno 2006. Dit wordt zo aan de mensen geleerd !!!!
Want anders was dit niet beginnersfout nummero uno hier bij bijna alle nieuwe rijders.

Vervolgens:
Denkende dat ze hun paard moeten aansporen ("hij doet niet wat ik wil") en in plaats van hem de tijd en het recht op zijn 3 seconden reageertijd te geven gaan tegelijkertijd met dat aansporen de handen omhoog.
Te vergelijken met de automobilist die achter zijn stuur moet niezen en tegelijkertijd per ongeluk op het gaspedaal drukt.
Of het paard maakt een reuzesprong vooruit door dat aangespoor en zij blijven achter in beweging met als resultaat opgeheven handen en een ruk aan de neus van het paard.
Want ze moeten zich toch ergens aan vastgrijpen, anders lazeren ze d'r af.....
Niet voor niks krijg ik het hier telkens te horen dat de ruiters er erg aan moeten wennen dat ze 'niks' meer in hun handen hebben....
Hoezo onafhankelijke zit?


Ja, mee eens. Maar sommigen krijgen het echt nooit onder de knie, die zouden beter een andere hobby kiezen.
Niet leuk als ik ze dat laat merken. Vandaag nog, verdorie..
Zo'n scheef ruitergewicht belast de paarden zo erg.
En als ik dan vraag of de rijder het niet in de gaten heeft zegt ie doodleuk van wel.
Waarom ga je dan niet gewoon rechtzitten, vraag ik mij af.
Maar blijkbaar is dat niet voor iedereen zo gewoon.
Als je dát al niet voelt....
Hoef ik niet aan te verdienen, dat geld kan toch regelrecht naar de osteopaat. Dan liever zonder, minder rugpijn, minder ergernis en discomfort voor mijn paarden.


Niks balanceren, hij draagt de ruiter niet als een extra gewicht, maar hij moet één worden met dat ruitergewicht.
Een ruiter hoort niet op een paard te zitten, maar erin.
Met zijn zit, met zijn gevoel.
Met heel zijn wezen een verbinding aangaan met dat paard.
Pas dan ontstaat balans. (En dus niet met een omhoogtorenend topzwaar in beweging achterblijvend gewicht bovenop zijn rug).


Mee eens, maar hoevelen blijven hier niet in hangen?
Lees mijn opmerking bij stelling 1.

Naar rechts sturen is bij ons: Focus, sturen met je navel, rechterhand uitsteken naar rechts (jaaaaah, van de hals af , alsof je een deur opent), gaan zitten op je linker zitbeen en linkerkuit aanleggen, knie laten zakken, oftewel vergelijkbaar met wijken voor druk.
In de tradi wereld blijven ze maar op dat binnenbeen zitten, dat drukt je paard dan toch net naar buiten?!.

Ook tegengesteld: Naar voren leunen (is forward motion) om te stoppen.

Hierin ben ik het wel eens met José, die zegt hierbij JA.
In tegenstelling weer tot Nick en HC.

Ja, ik communiceer met minimale bewegingen met een paar van mijn paarden en dat zijn mijn vier meest gevoelige en intelligente paarden : BD, Holly, Diesel en Bombita.
En zij communiceren terug naar mij : Opgetrokken neusje, grimas om de mond, wanneer ruiter teveel druk geeft of teveel van hen wil waaraan zij niet willen voldoen omdat bijvoorbeeld dat contact er (nog) niet is of nooit komen zal.
Op mijn beurt weet ik dan wat mij te doen staat, en dat is een halt toeroepen aan dat wat de rijder bovenop die rug zit te doen, want ik wil geen technische acties van mijn paarden met opgetrokken neusjes.

Als het wel goed gaat laten ze dat ook zien ; een rustig oog, een vriendelijke blik, die ik begrijp, en natuurlijk het willen werken.

Zo communiceert Bombita van een afstand naar ons dat wij haar moeten helpen langs die enge Bay te komen, want zij durft dat niet.
Gewoon : Ze seint. Wij draaien ons om en zij staat achter ons.
Je voelt het in je rug prikken hoor

Onze paarden lopen nu altijd in de paddocks en de bak, de bak is de enig droge plek op het moment.
Ik stuur ze met één lichte vingerwijzing de bak uit.
Ik hoef maar naar de uitgang te kijken en ze weten wat ik van ze vraag.
9 stuks, tegelijktertijd!

Er zijn maar een paar van onze paarden metwie Jack en ik dat hebben, het zijn toch de meer intelligentere onder hun hoor, die dit allen pas ontwikkeld hebben nadat ze vanuit een stalverleden bij ons gekomen zijn. Daar heb ik nooit enig iets voor gedaan, het was er ineens, van de paarden uit.

Rijdend op deze paarden precies hetzelfde, alleen is dat neusje niet zo te zien, maar dan moet je het van je gevoel en verbintenis hebben.

Wanneer ik focus, met mijn navel "kijk' in de richting waarheen ik wil gaan volgt het paard. En het kan nóg minimaler : Door alleen maar te denken.
Dat is er of dat is er niet en het is een samenspel tussen 2 individuen.

Groet, Pien

e m kraak schreef op zondag 19 februari 2006, 21:57:


Als het een mogelijkheid is, dan vraag ik mij wel af of het resultaat blijvend is? Want ergens diep in mijn geheugen, staat het mij voor dat het niet blijvend is. En dat na de verwijdering van het enge object uit de omgeving van het paard de "desensibilisatie" geleidelijk afneemt.
Dat maakt het toch erg ongeschikt als leertechniek?
Komt bij een persoon met een fobie de fobie dan na verloop van tijd terug?

groetjes
Ans