Loes Scheres schreef op dinsdag 28 februari 2006, 18:30:


Ze staan nu bij ons achter in de wei. Deze wei is maar klein en hebben we afgezet met gewoon tuingaas omdat hier ook de honden lopen. Daarvoor staat nog schrikdraad (Badjar loopt daar gewoon onderdoor, maar dat is niet erg).
Begin april gaan ze over naar een grotere wei iets verderop. Deze hebben we gepacht en heeft prikkeldraad. Ik heb boven de prikkeldraad een lijn schrikdraad gemaakt. Dat werkte voor die twee goed, maar nu hebben we Badjar erbij en ik ben er zeker van dat die uit kan breken als ik alles zo laat.
omdat de wei niet van mij is wil (en kan) ik geen fortuin uit gaan geven.

Monique Meijer schreef op dinsdag 28 februari 2006, 16:58:


Het net zo als stoppen met roken
Sommigen stoppen direct en anderen lukt het om
geleidelijk te stoppen.

Wat telt is het eind resultaat.
Ik denk dat dit verschil alleen met de ruiter te maken heeft,
niet met het paard. Het lichaam wil stoppen, de
roker bepaald of dit vanaf vandaag is of geleidelijk.

Beetje zwart/wit?
Natuurlijk is er een gewenning aan een nieuw hulpmiddel.
Het paard kent het halster al zijn hele leven,
nu alleen nog onder zadel, een half uurtje gewenning is
meer dan genoeg, om van onwennigheid naar meer plezier
over te schakelen.

Voor elk paard?
Misschien niet voor elke ruiter.

Michiel

hallo,

Ik ben de dagelijkse verzorger van de 29 jarige arabier.
De echte reden dat ze aanviel weet ik niet.
Als ze in de wei stond en je wilde haar pakken dan viel ze aan,ze jaagde je gewoon weg.
Wat ik nu doe is een beetje in haar buurt bezig zijn ,kijken hoe het gras groeit enzo en proberen steeds dichter in haar buurt te komen zonder haar verder lastig te vallen.
Als ik dicht in haar buurt was gaf ik haar een aai over de bol en liep weer weg,en er is niets aan de hand.
Aanvallen heeft ze tot nu toe ook niet meer gedaan.

groetjes

marsha schreef op dinsdag 28 februari 2006, 20:11:


Hey Marsha!
Jij ook op het forum? Leuk!!! Wat heeft ze ons vaak laten schrikken he? Het is de laatste tijd inderdaad wel wat minder voorgekomen, maar ze staat ook niet veel buiten nu (helaas), maar je weet het nooit he! Jij hebt toch een hele goede band met haar opgebouwd, ondanks haar moeilijke karakter. Ik weet zeker dat als ze zelf mocht kiezen dat ze van jou zou willen zijn!

Groetjes Marjolein

Met schapengaas heb ik niet zulke goede ervaringen, mijn merrie is een keer uitgegleden en schoot met haar benen door het gaas heen, ze heeft waarschijnlijk in paniek geprobeerd los te komen wat niet lukte, 's morgens vroeg vonden zij haar daar liggen en ze moesten ze het gaas rondom haar benen los knippen, ze had twee grote snijwonden naast haar vagina.

Ik zou dus ook aan de onderkant een lijn schrikdraad spannen (of lint).

loes

Michiel schreef op dinsdag 28 februari 2006, 19:38:


Hallo, Michiel,
Wat telt is inderdaad het eind resultaat en zo bedoelde ik het ook! Er leiden immers meer wegen naar Rome.......
Je vergelijking met stoppen met roken vind ik erg treffend. :)
Groeten,
Monique

Huertecilla schreef op dinsdag 28 februari 2006, 15:45:

Wat grappig om zo'n oud bericht terug te zien. Gho we komen van ver! Toen dacht ik echt nog dat ik mijn leven zou laten als ik er bitloos mee van het erf zou gaan
Het is niet vanzelf gegaan, veel geoefend, en vooral mijn eigen grenzen verlegd..maar nu gaat het prima, en mijn hooligan (zo heet hij overigens echt -ik niet gekozen-) is er een stuk rustiger onder geworden
Paar foto's van dit weekend http://www.mijnalbum.nl/Album=QPEITXFJ

Groetjes
E (Bandida)