Nick Altena schreef op vrijdag 3 maart 2006, 18:59:


Owjah, nou zou ik het probleem niet eens goed zien. Nee, ik zie niet wat er aan de hand is hoor, jullie wel (door de comp. heen) jaja...

Ik heb haar niet verkocht, mijn vader heeft haar verkocht.

Op jou (nou ja, misschien wel JULLIE) manier van denken, moet een veulen dus ook het hele leven blijven, waartie is geboren? En zou je nooit eens een week weg kunnen(met paard), want dan haal je het uit de vertrouwde omgeving..
Dat slaat toch ook nergens op? Waar hebben jullie je paarden dan gekocht? Allemaal zomaar aan komen lopen? Jullie hebben je paard toch ook verplaatst om ze thuis te krijgen?

Denk je nu echt dat ik gek ben?!

Aan meer dingen, dan jij ziet, achter een computer.


Ik had ook al wel door dat dit geen bokt is.
Maar jullie doen net, alsof ik niks om mijn meisje geef. En of ik haar aan het mishandelen ben ofzo.. Maar ik kan ook niks meer doen, ik heb nu eenmaal niet de perfecte omstandigheden. Én een koppige vader..
Ik voel me gewoon aangevallen. Je kunt het ook anders brengen (jij brengt het bv. al een stuk vriendelijker dan HC), snap je?

Groetjes Lissy (even King eten geven)

belinda defraene schreef op vrijdag 3 maart 2006, 19:12:


Een dekkende ruín Belinda? In de wínter?
Goh, wat zielug...
Dat is toch het mooiste wat je kan hebben? Een ruin die de dames tevreden houdt!
Maar goed, wat weten wij

Het is weer een fraai voorbeeld van 'doodschieten van de boodschapper'. Eerst was Frans al onaardig, toen ik, toen Nick, die is nu weer aardig en ik nog steeds fout

De Boze Man

Lissy schreef op vrijdag 3 maart 2006, 19:13:


Gossie gossie wat een toestanden allemaal. Als eerste, welkom Lissy.
Ik zal even opsommen hoe ik Lissy heb gelezen:
-Lissy had een pony, Kiss waar ze fanatiek wedstrijden mee reed.
-Kiss was door haar vader voor Lissy gekocht, zoals dat meestal het geval is bij minderjarigen.
-Lissy werd 18, en zoals dat dan gaat als je fanatiek wedstrijden rijdt: er moest een paard komen. (Ja wij vinden dat allemaal raar, ook ik, maar zo is het nu eenmaal gegaan en hoe veel we hier ook over zeuren, dit is niet meer terug te draaien)
-Dus toen had Lissy een pony en een paard, vader vond dit wel wat te veel van het goede, en als koper/eigenaar van de pony besloot HIJ Kiss te verkopen.....NIET Lissy.
-Lissy vond dit vreselijk, heeft de nieuwe eigenaresse zoveel mogelijk proberen te begeleiden.
-Omdat ik denk dat het niet vreselijk goed klikt ook met je nieuwe paard of gewoon omdat je er niet zo'n zin meer in hebt rij je inmiddels geen wedstrijden meer.
-Kiss is duidelijk erg ongelukkig bij nieuwe eigenaren en nu heeft Lissy (of haar vader) Kiss inmiddels weer teruggekocht. (Hoe komt het eigenlijk dat je vader nu van gedachten is veranderd?)
-Lissy is duidelijk op zoek naar een nieuwe manier, is gestopt met wedstrijden, gaat beginnen met Parelli....
Dusse......?

Nu maakt Lissy zich zorgen om de ongewone hengstigheid bij Kiss, want dadelijk komt Kiss weer terug naar huis en wil ze graag dat alles weer leuk en gezellig wordt en dat Kiss weer blij wordt.
Ik denk dat Kiss idd misschien ongewoon hengstig kan zijn vanwege haar ongelukkig zijn, en waarschijnlijk wordt ze bij jullie thuis weer helemaal de oude. Wacht dat nu eerst maar eens even af.... Wel jammer dat je ruin niet wil dekken, want het is juist hartstikke leuk als ze samen lol zouden kunnen hebben, niks geks aan hoor!
Wat doe je nu dan allemaal met je nieuwe paard? Ga je weer op Kiss rijden? Ga je met alle 2 Parelli doen?

Saskia

Lissy schreef op vrijdag 3 maart 2006, 19:13:


Heey Lissy,

Ik denk dat je eerst moet zorgen dat je die pony thuis krijgt waarschijnlijk heb je dan al een groot deel van je probleem opgelost. De mensen die hier paarden hebben halen ze natuurlijk ergens vandaan, maar zij hebben de keuze gemaakt om een paard te kopen met daarbij alle verantwoordelijkheid....het is een dier met gevoelens.....je bouwt een band op met zo`n dier en dat verkoop je niet omdat je er niet meer op kan rijden er zijn nog veel meer leuke dingen die je kunt doen met een paard behalve rijden....maar goed ik heb begrepen dat jij er niks aan kon doen maar dat je vader dat heeft gedaan. Natuurlijk kun je een week met je paard weg....maar wat ze hier bedoelen is dat je een paard niet zomaar voor altijd uit zijn vertrouwde omgeving moet halen. Als je een paard koopt doe je dat ook maar zoals ik al eerder zij je koopt ook een paard niet zomaar....je koopt een paard pas als het echt klikt en als je het beste met hem voor hebt....De vraag was denk ik niet zo bedoeld van zij begrijpt haar paard niet maar gewoon zo bedoeld van kijken wat de signalen zijn die dat paard geeft en dan kijken naar jou gedachte erover om te zien of het klopt.....daar is niks afzeikerigs mee bedoeld want we zijn allemaal mensen en ja we maken fouten ook al ken je het paard al jaren...Ik denk dat iedereen wel eens een fout maakt met het begrijpen van z`n eigen paard ook al ken je hem/haar al 20 jaar ofzo....en daar is niks mis mee zolang het probleem naderhand maar word opgelosd...
Ik ben het met je eens dat het allemaal iets vriendelijker gezegd mag worden maar iedereen probeerd je alleen maar te helpen..

Veel succes ermee en ik hoop dat je het opgelost krijgt

Groetjes Evy

Idunn schreef op vrijdag 3 maart 2006, 19:39:


Nee hoor; ik vind dit volkomen logisch. Verkéérd; niet in het belang van de ruiters en evenmin in dat van de paarden, maar volkomen helder wat het systeem daaraan heeft. Net als de definitie van paard in NL in het verlengde daarvan ligt. Ook verkeerd, net zo begrijpelijk.

HC

Huertecilla schreef op vrijdag 3 maart 2006, 19:31:


Minero moet zich toch IETS doen om zich warm te houden tijdens die berekoude dagen hier, niet?
Belinda

Naar aanleiding van enkele recente discussies zit ik met wat vragen.

Wanneer ben je een paardenmens......wanneer een mens met paard.
Paardentaal kan je makkelijk begrijpen......paardentaal is heel moeilijk te begrijpen.
Ik begrijp mijn paard want ik ken hem al lang.......ik versta nog niet de helft van wat ze me te zeggen heeft al ken ik haar haar hele leven.
Allemaal tegenstellingen die hier op het forum wel voorbij zijn gekomen.

Het woordje paardentaal passeert hier regelmatig....ik zit te denken over mensen en paardentaal ...de combinatie of het overbrengen daarvan dus.

Wij, als 2bener denken het natuurlijk altijd goed te doen waar het onze paarden betreft.

We doen het zeker met de beste bedoelingen...althans de meeste.
Velen hier weten ook dat wij als mens een paard (of ander diersoort) nooit volledig zullen begrijpen, maar slechts een klein stukje van hun communicatie snappen.We begrijpen vaak nog niet eens ons eigen diersoort.

Wat voorbeelden :

Wij als mensen kunnen combinerend denken, praten , schrijven , dingen uitbeelden met gebaren enz. enz. en zelfs daar hebben we al grote moeite en problemen mee.
Als ik alleen al naar dit forum kijk, zie ik mensen die het ene bedoelen met hun schrijven maar ook veel mensen die het geschrevenen totaal anders opvatten.
Vaak wordt ook als reden vermeld dat juist die lichaamstaal ontbreekt.

Mensen schrijven....alleen al met schrijven !!!! ...en dan zijn er mensen die zich aangevallen voelen....of die je vertellen dat je bij een sekte hoort of ze de les wilt lezen, terwijl de doelstelling van de schrijver alleen maar het geven van hem/haar bekende info was.

Dit gebeurd toch zeer regelmatig.....terwijl wij hier allemaal van hetzelfde diersoort zijn en we daarnaast ook nog allemaal de zelfde taal lezen en schrijven en ook nog (meestal) hetzelfde doel hebben of willen bereiken.

Toch onstaat er dus bij ons al zoveel verschil in het opvatten van ons schrijven.
Alleen al door het ontbreken van die lichaamstaal ?

Hoe denken jullie dat je paard, een geheel ander soort dier, deze taal dan wel of niet ontvangt ?
Om het over de lichaams taal van ons 2beners tegenover andere dieren nog maar even niet te hebben...

Natuurlijk kunnen wij paarden commando's leren, korte uitingen, klanken ,geluidjes en als we daaraan dan ook nog iets verbinden zal het paard het nog gaan snappen ook, goed of kwaadschiks.

Omdat ik op een engelstalige site een stukje aan het lezen was over het clickeren met paarden twijfel ik nu aan mijn eigen bezigheden.
Het gaat me niet om de manier van belonen of straffen.
Straffen WIL ik niet...dat staat vast en zal dan ook hoogst zelden gebruikt worden.
Maar dat is ook niet waarmee ik zit.

Wel mijn taal , dus geen lichaamstaal maar gesproken taal.
Als bridge gebruiken velen, ik ook, mijn stem.
Er zijn er echter ook velen die bewust die stem niet gebruiken.

Menig mens dat de stem gebruikt als bridge doet dit , zoals ook vaak geschreven wordt....omdat we daar dan "emotie" in kunnen leggen.
We zouden het paard dus duidelijk kunnen maken of we een beetje blij zijn of heel erg blij.
Natuurlijk dan ook.... een beetje boos of heel erg boos.

Mensen die niet de stem gebruiken doen dit nu juist ......om de hoogte van de toon niet te beinvloeden.
Een droge of eentonige klik zou door het paard veel beter begrepen worden dan een YES of goed zo van bijv. laag naar hoog in toon.
Volgens hen zou dit zelfs verwarrend werken, die emotionele uitingen van ons.

Wij, als mens denken dat we emotie in onze uitdrukking moeten leggen....maar zou het paard dit ook zo zien?
Zou het niet juist verwarrend zijn voor een paard ?

Zo zijn er veel meer dingen waar een mens al snel een oordeel over heeft.
Mijn paard is gelukkig....kan ik zien aan de ogen , houding, oren spel.
Of net andersom....mijn paard is boos, ongelukkig , woest.....want dat zie ik aan zijn oren, houding of andere zaken.

Weten we eigenlijk wel hoeveel standen een paard met zijn oren aan kan nemen om andere iets duidelijk te maken ?
Kennen we ook al die standjes en hun betekenis?

Hierdoor ga ik twijfelen aan mijn eigen bezigheden, mijn eigen denken.
Waar zijn we eigenlijk mee bezig....hoe weten we zo zeker dat we begrijpen of een paard het wel of niet naar het zin heeft.
Snappen we onze dieren wel ?

Vragen die voor mij iig. nog geen antwoord hebben...voor jullie wel?

Nick

Nick Altena schreef op vrijdag 3 maart 2006, 20:52:

Belinda

Frans Veldman schreef op vrijdag 3 maart 2006, 14:42:


ohh nou bedoel je het zo goed
en dan nog voelt iemand zich aangevallen door je.
knuffel Michiel

hey ik ben jelsa
ik heb een new forest ruin tabasco van 6 jaar ! toen we hem kochten beet tabasco fel hij viel aan enzo hij moest van niemand iets weten toen het ik met hem natural horsesmenship gedaan (mischien niet juist geschreven) nu vertrout hij aleen mij maar maar hij valt ni meer aan !! naar niemand meer !!! intussen is hij het bijten al goed afgeleert maar soms in de wei als ik hem ga halen uit de wei of er inzetten of gelijk waneer pitst hij met zijn lippe mijn jas en als ik dan zeg hela da mag ni he dan doe hij zijn hooft omhoog en prest hij zijn lippen super hard tegen elkaar ? wat wil hij zeggen hij doet presies van ik wil je iets zeggen ik wil je eigenlijk niet bijten!!! weet gij wa hij wil bedoelen ? groetjes jelsa

Even een kleine update over Maike ; Hij voelt zich beter in zijn vel , heeft vaker gekke buien en geeft duidelijk aan dat hij zich verveelt door uren met een cementkuip te spelen. Hij staat nog steeds bij Chaser in de wei , het zijn geen echte maatjes maar Chaser hoeft Maike niet overal meer weg te jagen , Maike laat zich ook niet meer continu wegjagen , en dat is een seriues begin.Maike had zichzelf een slachtofferrol aangemeten.
De neurologische verschijnselen zullen nooit verdwijnen maar we hopen echt dat hij aankomend zomer een stuk minder last heeft van de seme.Hoe het gaat aankomend zomer zien we wel...

Nou had ik al een karretje gekocht , Maike zou dat geweldig vinden , maar hij slaat met zijn hoofd , op en neer. Dus had ik het voor een karretje zetten ook alweer uit mijn hoofd gezet.
Ik weet helemaal niet hoe het gaat aankomend zomer met Maike en voor welke beslissing we komen te staan , maar toch kan ik het niet laten om door te blijven hopen , en zo kwam , na het lezen van de site van HC, mijn gedachte op ; mennen met een halstring...
Ik hoef niets , ik moet niets ,maar kan hem weer ergens voor trainen.
Zonder risico zal het niet helemaal zijn want als hij zo loopt te slaan met zijn hoofd , struikeld hij erbij.
Het geeft me een goed gevoel om een nieuw doel gevonden te hebben , en ik weet zeker dat Maike het ook fijn vind om ergens weer seriues mee bezig te zijn..

Groetjes Esther

van lennep schreef op zaterdag 4 maart 2006, 10:41:


Hoi, last but not least..... wil ik graag ook nog wat zeggen over zijn voeten! Het is hier op dit moment stijfbevroren hobbelonialand. En Maike gaat daar steeds beter overheen. Niet, zoals 5 weken geleden, zielig gestrompel. Nee, hij loopt weliswaar voorzichtig, maar niet gevoelig! Wat de slachtofferrol betreft: Chaser gaat hem kennelijk steeds meer als volwaardig beschouwen. Ze voeden elkaar wel op.
Sinds 2 dagen eten ze zo af en toe samen uit een volle speciekuip hooi....
Soms staan ze maantjes te krauwelen, nog maar 1 minuut of zo... maar het gebeurd. En dat is voorlopig al heel wat. Nee, we zijn er nog lang niet... maar er is een begin.
Groet!

Wil.

Natuurlijk kom je er wel!!