Huertecilla schreef op vrijdag 3 maart 2006, 19:31:


Minero moet zich toch IETS doen om zich warm te houden tijdens die berekoude dagen hier, niet?
Belinda

Naar aanleiding van enkele recente discussies zit ik met wat vragen.

Wanneer ben je een paardenmens......wanneer een mens met paard.
Paardentaal kan je makkelijk begrijpen......paardentaal is heel moeilijk te begrijpen.
Ik begrijp mijn paard want ik ken hem al lang.......ik versta nog niet de helft van wat ze me te zeggen heeft al ken ik haar haar hele leven.
Allemaal tegenstellingen die hier op het forum wel voorbij zijn gekomen.

Het woordje paardentaal passeert hier regelmatig....ik zit te denken over mensen en paardentaal ...de combinatie of het overbrengen daarvan dus.

Wij, als 2bener denken het natuurlijk altijd goed te doen waar het onze paarden betreft.

We doen het zeker met de beste bedoelingen...althans de meeste.
Velen hier weten ook dat wij als mens een paard (of ander diersoort) nooit volledig zullen begrijpen, maar slechts een klein stukje van hun communicatie snappen.We begrijpen vaak nog niet eens ons eigen diersoort.

Wat voorbeelden :

Wij als mensen kunnen combinerend denken, praten , schrijven , dingen uitbeelden met gebaren enz. enz. en zelfs daar hebben we al grote moeite en problemen mee.
Als ik alleen al naar dit forum kijk, zie ik mensen die het ene bedoelen met hun schrijven maar ook veel mensen die het geschrevenen totaal anders opvatten.
Vaak wordt ook als reden vermeld dat juist die lichaamstaal ontbreekt.

Mensen schrijven....alleen al met schrijven !!!! ...en dan zijn er mensen die zich aangevallen voelen....of die je vertellen dat je bij een sekte hoort of ze de les wilt lezen, terwijl de doelstelling van de schrijver alleen maar het geven van hem/haar bekende info was.

Dit gebeurd toch zeer regelmatig.....terwijl wij hier allemaal van hetzelfde diersoort zijn en we daarnaast ook nog allemaal de zelfde taal lezen en schrijven en ook nog (meestal) hetzelfde doel hebben of willen bereiken.

Toch onstaat er dus bij ons al zoveel verschil in het opvatten van ons schrijven.
Alleen al door het ontbreken van die lichaamstaal ?

Hoe denken jullie dat je paard, een geheel ander soort dier, deze taal dan wel of niet ontvangt ?
Om het over de lichaams taal van ons 2beners tegenover andere dieren nog maar even niet te hebben...

Natuurlijk kunnen wij paarden commando's leren, korte uitingen, klanken ,geluidjes en als we daaraan dan ook nog iets verbinden zal het paard het nog gaan snappen ook, goed of kwaadschiks.

Omdat ik op een engelstalige site een stukje aan het lezen was over het clickeren met paarden twijfel ik nu aan mijn eigen bezigheden.
Het gaat me niet om de manier van belonen of straffen.
Straffen WIL ik niet...dat staat vast en zal dan ook hoogst zelden gebruikt worden.
Maar dat is ook niet waarmee ik zit.

Wel mijn taal , dus geen lichaamstaal maar gesproken taal.
Als bridge gebruiken velen, ik ook, mijn stem.
Er zijn er echter ook velen die bewust die stem niet gebruiken.

Menig mens dat de stem gebruikt als bridge doet dit , zoals ook vaak geschreven wordt....omdat we daar dan "emotie" in kunnen leggen.
We zouden het paard dus duidelijk kunnen maken of we een beetje blij zijn of heel erg blij.
Natuurlijk dan ook.... een beetje boos of heel erg boos.

Mensen die niet de stem gebruiken doen dit nu juist ......om de hoogte van de toon niet te beinvloeden.
Een droge of eentonige klik zou door het paard veel beter begrepen worden dan een YES of goed zo van bijv. laag naar hoog in toon.
Volgens hen zou dit zelfs verwarrend werken, die emotionele uitingen van ons.

Wij, als mens denken dat we emotie in onze uitdrukking moeten leggen....maar zou het paard dit ook zo zien?
Zou het niet juist verwarrend zijn voor een paard ?

Zo zijn er veel meer dingen waar een mens al snel een oordeel over heeft.
Mijn paard is gelukkig....kan ik zien aan de ogen , houding, oren spel.
Of net andersom....mijn paard is boos, ongelukkig , woest.....want dat zie ik aan zijn oren, houding of andere zaken.

Weten we eigenlijk wel hoeveel standen een paard met zijn oren aan kan nemen om andere iets duidelijk te maken ?
Kennen we ook al die standjes en hun betekenis?

Hierdoor ga ik twijfelen aan mijn eigen bezigheden, mijn eigen denken.
Waar zijn we eigenlijk mee bezig....hoe weten we zo zeker dat we begrijpen of een paard het wel of niet naar het zin heeft.
Snappen we onze dieren wel ?

Vragen die voor mij iig. nog geen antwoord hebben...voor jullie wel?

Nick

Nick Altena schreef op vrijdag 3 maart 2006, 20:52:

Belinda

Frans Veldman schreef op vrijdag 3 maart 2006, 14:42:


ohh nou bedoel je het zo goed
en dan nog voelt iemand zich aangevallen door je.
knuffel Michiel

hey ik ben jelsa
ik heb een new forest ruin tabasco van 6 jaar ! toen we hem kochten beet tabasco fel hij viel aan enzo hij moest van niemand iets weten toen het ik met hem natural horsesmenship gedaan (mischien niet juist geschreven) nu vertrout hij aleen mij maar maar hij valt ni meer aan !! naar niemand meer !!! intussen is hij het bijten al goed afgeleert maar soms in de wei als ik hem ga halen uit de wei of er inzetten of gelijk waneer pitst hij met zijn lippe mijn jas en als ik dan zeg hela da mag ni he dan doe hij zijn hooft omhoog en prest hij zijn lippen super hard tegen elkaar ? wat wil hij zeggen hij doet presies van ik wil je iets zeggen ik wil je eigenlijk niet bijten!!! weet gij wa hij wil bedoelen ? groetjes jelsa

Even een kleine update over Maike ; Hij voelt zich beter in zijn vel , heeft vaker gekke buien en geeft duidelijk aan dat hij zich verveelt door uren met een cementkuip te spelen. Hij staat nog steeds bij Chaser in de wei , het zijn geen echte maatjes maar Chaser hoeft Maike niet overal meer weg te jagen , Maike laat zich ook niet meer continu wegjagen , en dat is een seriues begin.Maike had zichzelf een slachtofferrol aangemeten.
De neurologische verschijnselen zullen nooit verdwijnen maar we hopen echt dat hij aankomend zomer een stuk minder last heeft van de seme.Hoe het gaat aankomend zomer zien we wel...

Nou had ik al een karretje gekocht , Maike zou dat geweldig vinden , maar hij slaat met zijn hoofd , op en neer. Dus had ik het voor een karretje zetten ook alweer uit mijn hoofd gezet.
Ik weet helemaal niet hoe het gaat aankomend zomer met Maike en voor welke beslissing we komen te staan , maar toch kan ik het niet laten om door te blijven hopen , en zo kwam , na het lezen van de site van HC, mijn gedachte op ; mennen met een halstring...
Ik hoef niets , ik moet niets ,maar kan hem weer ergens voor trainen.
Zonder risico zal het niet helemaal zijn want als hij zo loopt te slaan met zijn hoofd , struikeld hij erbij.
Het geeft me een goed gevoel om een nieuw doel gevonden te hebben , en ik weet zeker dat Maike het ook fijn vind om ergens weer seriues mee bezig te zijn..

Groetjes Esther

van lennep schreef op zaterdag 4 maart 2006, 10:41:


Hoi, last but not least..... wil ik graag ook nog wat zeggen over zijn voeten! Het is hier op dit moment stijfbevroren hobbelonialand. En Maike gaat daar steeds beter overheen. Niet, zoals 5 weken geleden, zielig gestrompel. Nee, hij loopt weliswaar voorzichtig, maar niet gevoelig! Wat de slachtofferrol betreft: Chaser gaat hem kennelijk steeds meer als volwaardig beschouwen. Ze voeden elkaar wel op.
Sinds 2 dagen eten ze zo af en toe samen uit een volle speciekuip hooi....
Soms staan ze maantjes te krauwelen, nog maar 1 minuut of zo... maar het gebeurd. En dat is voorlopig al heel wat. Nee, we zijn er nog lang niet... maar er is een begin.
Groet!

Wil.

Natuurlijk kom je er wel!!