e m kraak schreef op donderdag 9 maart 2006, 0:51:


OK, hier moeten we verder over doordenken hoe dat dan precies moet. Want hoe simpeler hoe beter denk ik, toch zeker om te beginnen.
Begin ik lukraak te filmen en zet ik korte filmpjes hier neer ter beoordeling van het op dat moment vertoonde gedrag? bv. Mijn paard en ik benaderen iets engs: hoe gaan we ermee om, hoe lang duurt het eer ze niet meer bang is?(Zal ik eerst nog moeten uitvissen hoe dat gaat: filmpjes plaatsen)
Of geef je een specifieke opdracht (bv. paard in vrijheid ergens over laten springen), ik werk eraan, toon een filmpje van het resultaat en beschrijf wat ik gedaan heb om dit gedrag te bekomen? Dan zal ik bij sommige opdrachten wellicht moeten antwoorden dat het mij momenteel nog aan kennis ontbreekt om die opdracht binnen het jaar te kunnen uitvoeren. Misschien kunnen anderen hier dan juist via het forum mee helpen, wie weet.
Of gewoon schriftelijke beschrijving van een bepaald aangeleerd gedrag (bv. cirkels rond mij lopen) en hoe ik dit aangeleerd heb stap voor stap?
Je zou ook kunnen vergelijken hoe verschillende mensen een zelfde opdrachtje aanpakken (clickeren, parelli, 'normale' dressuur). Misschien kan je ook beoordelen wat de paarden van die verschillende benaderingen vinden (dan zou je om goed te zijn eigenlijk ook de paarden moeten uitwisselen)?
Het lijkt mij dus moeilijk (maar vast niet onmogelijk) om iets te vinden dat simpel genoeg is, waar niet al te veel 'confounding factors' meespelen.
Wat denk je?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Karen schreef op donderdag 9 maart 2006, 13:57:


Neee, geen trekpaard al vind ik het prachtige imposante paarden.

Ik heb een grote Haflinger 1.57 groot (Diesel), ouderwetsig fors gebouwd, was altijd een koetspaard, is nu onder het zadel. En een Haflingerkruising met iets Norikers denken wij (Fanny, 1.54) en dat is die die zo'n last van haar spieren gehad heeft toen ze pas bij ons was, zij was in slechte conditie , kwam uit een paardenmelkerij waar ze letterlijk leeggezogen was (5 veulens in 6 jaar tijd) en onder de eczeem zat van al het prefab voer. Dan hebben wij een Hobbitponnie, Izzy, een kleine Fjord met lange manen van 1.34 waar ook ooit een Ijslander doorheen gekruist is.

Maar al deze paarden zijn van die supertemperamentvolle stoomwalspaarden, die doen niet onder voor de volbloeden.
Dat was nou juist lange tijd 'het probleem'; Ze wilden mee met de renbeesten en gaven veel teveel energie weg en dat gaf problemen in de spieren.

Inmiddels speelt dit niet meer (hadden wij niet verwacht), maar nu ze allemaal in goede conditie zijn gekomen lopen ze net zo goed de langere afstanden als de volbloeden en warmbloeden, zij het dat het verstandiger blijft hun iets meer rustmomenten te geven, niet dat ze het niet kunnen, maar om ze tegen zichzelf te beschermen.

Verder nog quarters een arabier en een bulldog - appaloosa dus.
Mijn grootste paard is Diesel, (ik vind 1.57 echt zo'n max, daarboven zijn het reuzen in mijn ogen) de rest is allemaal kleiner.
Bombita de appie is zelfs maar 1.47 ongeveer, maar zo breed gespierd als ze hoog is.

Groet, Pien

e m kraak schreef op dinsdag 7 maart 2006, 2:54:

Vanmiddag naar t land gegaan en ik dacht ::laat ik de zweep maar eens uit de mottenballen halen!
Toen ik Vera net had ,was ze als de dood voor de longeerzweep.
Heb toen(4 jaar geleden)haar zweepmak gemaakt ,door haar heel zachtjes aan te raken met t ding en in t begin stond ze spontaan te zweten van angst.
Na een paar dagen kon ik de zweep over haar rug en al aaiend haar benen enz zonder al te veel stress.
T longeren(meer spielerij)deed ik toen toch al los met een lijn in mijn hand dus hij ging in de mottenballen.
Nu heb ik voor t eerst op deze site vol bewondering gezien hoe frans t klappen van de zweep over t hoofd en op de grond slaan hanteerde.,maar ik heb t nooit nagedaan..
Vandaag dus! heb vera een lange lijn ,losjes om de hals gedaan en ik vond t heel opmerkelijk,dat de angst bij t zien alleen al ,volkomen verdwenen was.
En nu tot mijn grote vreugde kon ik de zweep net als in t filmpje!! over haar hoofd en naast haar flink op de grond klappen.
ze bleef rustig staan en geen enkele schrikreactie.
Nou is t een pittige tante ,dus t feit dat er zon grote vertrouwen in mij is ,ben ik enorm blij om .
Dit is voor mij althans al een teken ,dat ook al doe je niet veel met je paard,zoals in mijn geval ,er toch een enorm leerproces doorgaat.
Hier was verder dus geen oefening voor nodig.
groet trudy
ps vera is een merrie ,dus ik zal opletten met al deze oefeningen waarin haar sensualiteit zich gaat uiten

Frans Veldman schreef op woensdag 8 maart 2006, 14:04:


kruidensnoepjes?

Jacqueline

jacqueline postmes schreef op donderdag 9 maart 2006, 15:16:


Hondebrokjes. Doet Piet ook altijd.
Pien

Frans Veldman schreef op donderdag 9 maart 2006, 11:34:


Ik blijf vooralsnog bij wat ik vorig jaar hierover al schreef: ruis dus. Maar dat kan ik mis hebben want er zijn andere mogelijkheden.

Juist omdat het ruis is, of ten minste onbedoeld effect, zie ik hier wel een goede mogelijkheid er iets inhoudelijks mee te doen.
Als ik goed heb opgelet zijn er nu Don die zojuist zichzelf heeft wijsgemaakt uit te schachten op Piet's "geklikker" en Khani dito maar "geparellied".
Clicker geeft echter een technisch heel andere sequence dan Parelli. Het lijkt me leuk om beide (en/of anderen, Wil/Chaser? - hoe meer data hoe meer vreugd) een aantal keren (bijv. 12 duidelijke sequences zou handig zijn) te filmen en te bekijken op welk exact moment ze dat doen. Het klinkt denk ik weer makkelijker dan het in praktijk zal zijn - kwestie van camera gewoon de hele tijd laten draaien denk ik.

Er zijn nmm minstens 2 mogelijkheden die als uitkomst interessant kunnen zijn:
1) een directe reactie op reinforcement, in dat geval;
a) vergelijken hoe en op welke momenten clicker cq. parelli bekrachtigend is;
2) geen duidelijke correllatie naar reinforcement momenten. Inge heeft vorig jaar al eens rondgevraagd naar of en hoe (endorfinen) op deze manier meer in algemeenheid effect kunnen hebben bij opwinding o.i.d. maar daar zover ik weet geen antwoord op gehad (vanwege onvindbaarheid van desbetreffende wetenschapper).

Beide mogelijkheden geven aanleiding nmm de sequences volgens clicker en parelli verder te vergelijken. Ik verwacht (noem het maar alternatieve hypothese) dat er veel meer dan iedereen schijnt te denken overlap plaatsvindt, m.a.w. de clickeraar doet meer aan p dan gedacht en de parellier in praktijk meer aan r. Het lijkt me nuttig die dingen duidelijker te krijgen.
Om nu geen te hoog gespannen verwachtingen te wekken wil ik er welbij vermelden dat we geen laboratoriumsituaties bekijken, dus dat eventuele uitkomsten wrsch. wollig zullen zijn. Misschien dat er vervolgens afspraken te maken zijn eenzelfde handeling, maar dan zoveel mogelijk gelijk gemaakt, te testen.

Groeten, Egon

Spirithorses schreef op donderdag 9 maart 2006, 15:59:

Werkt uitstekend om het trekken van rare bekken te clikkeren
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

jacqueline postmes schreef op donderdag 9 maart 2006, 15:16:


Stukjes brood?

Saskia

Frans Veldman schreef op woensdag 8 maart 2006, 9:54:


Wat je toch niet vergeten moet is dat de verhoogde allergie gevoeligheden een wereldwijd probleem zijn. Daar heb ik vorig jaar nog die WHO rapporten over opgeduikeld, weet je nog?

Dat hoeft niets af te doen aan de hypothese van voedsel correllatie.
Van Australië tot Canada worden er, in westerse invloedssferen, vast in toenemende mate dezelfde gekkigheden gevoerd. Leve de mondialisering

Dan ligt het nmm echter voor de hand de verwilderde of zeer extensief gehouden paarden in verschillende gebieden als 0-optie te vergelijken. Zo ondoenlijk is dat misschien niet...
Alleen al IJsland, dat zich altijd beroemde op afwezigheid van seme, heeft er nu ook niet te ontkennen last van. Het moet uit te zoeken zijn of het daar m.n. de (stalgehouden en gevoerde) sportpaarden betreft of ook de extensief gehouden kudden.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op donderdag 9 maart 2006, 16:53:


Ik volg dit onderwerp met belangstelling.

Wat ik me afvraag is dit: hoe ga je om met individuele verschillen in dit soort onderzoeken.
Daar bedoel ik mee: elk paard is anders, elk mens is anders, dan is ook nog eens dezelfde mens maar met een ander paard weer anders, de opvoeding telt mee, de omgeving telt mee en noem maar op.

Hoe ga je om met dat soort factoren? Het lijkt me daardoor zo moeilijk om te kunnen zeggen: als men dit doet, dan gebeurt er dat.

Snap je wat ik bedoel?

jose schreef op donderdag 9 maart 2006, 17:13:


IK denk te snappen wat je bedoelt, maar juist daarom is dit ongevraagd doch blijkbaar tegelijkertijd op een op andere manier wel gevraagd (of in ieder geval bekrachtigd lijkend) uitschachten zo'n prachtschot voor open doel. De vermeende constante (uitschachten) hebben we nml. al.

Groeten, Egon

Esther schreef op woensdag 8 maart 2006, 23:35:


heey,

het is ook toch aangeraden om titanium piercings te dragen...
tenminste zover ik weet.
ik heb ook piercings, maar geen rugpijn

Groetjes,

HAllo ik heb een fjordenpaard van 15 jaar..
Nou heb ik in friesland gewoond maar nu ben ik sinds een aantal maanden verhuisd naar de veluwe...nu ben ik erachter gekomen dat mijn fjord erg schuurd...nou heb ik een verhaal van iemand gehoort die vertelde dat ze haar paard heeft verkocht omdat volgens de dierenarts geen genezing mogelijk was,dat paard had ook erg veel jeuk....
Nou ben ik zo bang dat mijn paard dat probleem ook heeft...Ik kan en zal haar namelijk nooit verkopen...al moet ik haar ergens anders ''stallen''...Weet iemand misschien hoe ik deze ''ziekte'' kan weghalen?!
Veel liefs Liza

Spirithorses schreef op donderdag 9 maart 2006, 0:02:

Ik (en de paarden) ben (zijn) volop aan t trainen voor mijn monstertocht binnen 2 maanden. deze week gemiddeld 4 u gereden dinsdag, woensdag en vandaag. de eerste dag dacht ik dat ik niet meer van mijn paard geraakte. (hoe heb ik in godsnaam die tocht vorig jaar kunnen doen). vandaag ging het al veel beter, t is inderdaad spieren trainen.
Belinda

Hoi Egon

Het zou mij allemaal een heel stuk duidelijker worden als uitgelegd wordt wat P en R en de + en - daartoe in relatie precies betekenen. Zal vast zeer herkenbaar voor mij zijn, maar zoals jij ze gebruikt valt bij mij het kwartje niet met voor mij herkenbare termen.

Groetjes Karin