> Jee.... hoe is het met emancipatie? Waarom jij geen baan voor
> het brood en híj 'iets-met-motoren'??!! Bijvoorbeeld
> Dat mag dan als halve grap opgegooid zijn; het is natuurlijk
> wel realiteit. Hoeveel mannelijke wederhelften spornsoren de
> paardenhobby van vrouwlief? Waarom maken we die grap niet
> andersom? Ligt hier hetzelfde fenomeen aan ten grondslag aan de
> vreemde verhouding vrouwen-mannen aan de basis en top van de
> piramides?
> Let wel: geen antwoord van mijn kant. Alleen de constatering.
> Geef mij dus maar een rijke minnares die mijn
> paardenontdekkingstocht sponsort of een extra médewérkster
> erbij.
Ik kan alleen voor onszelf spreken. Bij ons is het simpelweg dat ik een grote droom heeft en hij niet. Hij heeft nu een baan als postbode en is daar heel gelukkig bij. Hij wil niet per se iets worden of iets zijn. Hij wil gewoon lekker werken, in een fijn team en zelf zijn eer uit zijn werk halen door het goed te doen. Ik daaraantegen loop tijdens elk baantje wat niet met paarden te maken heeft vroeg of laat alleen nog maar te dromen wat ik met die tijd had kunnen doen als ik wél bij paarden was.
Beiden hebben we geen binding met de plaats waar we wonen, beiden willen we graag ergens in een natuurlijkere omgeving wonen (ik bedoel niet midden in de stad, liever iets meer ruimte, groen ed). Dus voor ons is de keuze op die manier duidelijk. En toevallig ben ik het meisje en is hij het jongetje. Als het andersom was, dan had het ook goed geweest. Bovendien maak je hoe dan ook consessies naar elkaar. Ik heb best wel even geduld moeten hebben eer we samen zover waren om dit te gaan doen. Krijg prompt een mail binnen tijdens het schrijven met een afwijzing erin. Ach ja, zij geven tenminste antwoord....Ik ga vrolijk verder en in de tussen tijd ga ik ook nog leuk postbode spelen
Groetjes Karin
------------
