Mijn vorige berichtje is wel even snel en kort omschreven,
Toch denk ik dat als je bezwaren maakt tegen zinloze eisen,
het sterk over komt als je zwaardere eisen wilt, die nodig
zijn voor de verkeers veiligheid! Kijk zolang veel mensen nog moeten
rukken, schoppen, slaan om hun paard in het gareel te kunnen houden,
is dat geen veilige situatie waarmee ze de weg op kunnen.
Strengere eisen waarin zachtheid aan de hulpen geëist word
gekoppeld aan examen doen in het drukke verkeer zelf, niet in de veilige groep, maar alleen. Wel die zwaardere eisen zal de traditionele wereld bang maken, omdat de meeste ruiter/paard combinaties daar niet aan kunnen voldoen. Dus ontstaat er verzet en hevige discussie, met tot gevolg dat het afgeblazen zal worden, schat ik in.

Zo even wat meer onderbouwing.

Ik denk dat, als je enkele goede en simpele eisen opstelt waaraan ruiters moeten voldoen, mensen bang worden, en het hele examen afgeblazen wordt.

Er zijn namelijk heel weinig ruiters die kunnen voldoen aan:
Er wordt met één paard, het eigen paard, door de stad gereden.
Herhaaldelijk schoppen is verboden.
Er mogen geen hulpmiddelen zoals hulpteugels, zweep of sporen mee.

Alleen dit al, zorgt dat de meeste mensen, niet kunnen voldoen aan de examen eisen, dus gaat het hele examen niet door.

Muguet Theelen schreef op woensdag 15 maart 2006, 22:02:


Nee, niet waar. Wettelijk is er géén verplichting.
Ook jij komt nu met een verhaal dat uit de klassieke hoofdstroom komt over 'erkenning' en dergelijke. Dat is alleen maar een mogelijk verzekeringstechnisch punt wat de hippische verenigingen zélf opgegooid hebben.
Als je kinderen laat lessen tegen betaling zonder beschermende kleding en zonder dat jij 'erkend' lesgeefmens bent en er gebeurt een onegluk, dan heb je grote kans dat jouw WA niet dekt want maar strafbaar ben je niet. Lesgeefmens is geen beschermd beroep en een helm níet verplicht.

Dit staat los van of het verstandig is. Je moet echter de risicos ook niet óverschatten: poep gebeurt. Met een jong kind op een paard neem je op zich al een risico. Als je niet wil dat die eraf kukuelt moet je het er niet op zetten. ...en dan breekt lievertje de nek bij over een hek kopje duikelen. Dan ook maar een helm op in de speeltuin?
Wij zijn héél gezegend met een joch dat wel een bikkel is maar niet in 7 sloten tegelijk loopt: hij lijkt net met dát niet op mij maar op zijn moeder gelukkig. Verder een lastig punt: wat laat je hem zelf ontdekken en waar bescherm je hem tegen? De afweging van kans en gevolg.
Wat paardrijden betreft leren we hem vooral om goed en onafhankelijk te zitten. Beter niet vallen dan hopen dat een helm genoeg is...

Minder slim:
http://www.mijnalbum.nl/Foto=7E3NYOTA
en
http://www.mijnalbum.nl/Foto=YDURHHI4

maar meestal zo:
http://www.mijnalbum.nl/Foto=USNNUICV
en zo
http://www.mijnalbum.nl/Foto=XFSYN77S

Maar goed; al met al gooi jij een mooi voorbeeld op van hoe verwarrend de klassiek hoofdstroom 'verplicht' heeft gemaakt.
Bij 'erkende' maneges zijn (of worden) chaps verboden en voor dressuurkursussen in Deurne zijn nu witte bandanges al verplicht. Inherent veilige stijgbeugels echter???? Tja...

HC

Paul K schreef op woensdag 15 maart 2006, 19:41:


Bedankt voor de link.
Meer dan een "intentieverklaring", een voornemen dus, van 2 belanghebbenden is het gelukkig nog niet. De SRR zeurt al 20 jaar om wettelijke erkenning van de door hun bedachte flauwekul....

Zoals HC schrijft lijkt me de juiste weg de NVVR etc. op 1 lijn krijgen als maatschappelijke tegenbeweging.

groeten, Egon

Nog even: in veel boeken en instructies, vooral de engelstalige, wordt dringend tot dwingend aangeraden ALTIJD een helm op te hebben als je met een paard bezig bent. Borstelen, opzadelen, uit de wei halen, noem maar op.
Het paard opvoeden ne inherent veilige handelingen lijken mij een beter advies.
Ook dit is een voorbeeld van niet paardgericht denken.

Ik be nu in Bem Cavalgar (1438) van Dom Duarte (koning van Portugal) bezig en dat is héérlijk: gaat vooral over 'de zwakste schakel': de ruiter, de ruiter en de ruiter. Over motivatie, geen angst en onafhankelijk rechtop zitten.
Zelfs met lichte bewapening en -bepantsering had zo'n ridder op het slagveld een serieus en bijn azeker dodelijk probleem als hij uit het zadel kukelde; bovenop blijven was dus het veiligste advies. Liever minder beschermende kleding en beter in het zadel schrijft hij zelfs en deze man wist écht waar hij over schreef; hij streed in tíg veldslagen aan het front en trainde zijn vaardigheden daarvoor met jagen op weerbaar wild en in échte tournooien nog voor dit woord voor het steekspel gebruikt werd.

Héérlijk boek: 'wie niet vastberaden genoeg wíl zal falen' of 'wie bang is om te vallen zál er ook afvallen'.
Zijn analyse van de verschillende soorten angst is zo mogelijk nóg meer smulen. Ik zal die jullie die vanwege nu verregaande politieke incorrectheid onthouden maar.... hij heeft gelijk. Toen hij dit schreef was hij de koning en dus was dít de maatstaf voor politiek correct

Hij wijdt een heel hoofdstuk aan veiligheid en dat is een meesterwerk. Niet het sterkste stuk van het boek maar nog steeds een meersterwerk, zo goed vind ik dit boek. Zó juist, zó aktueel.

Nog ééntje: 'wie zichzelf te dik laat worden is niet alleen lichamelijk niet fit genoeg maar heeft geen discipline en zal nooit een goed ruiter kunnen zijn'.



HC

Huertecilla schreef op woensdag 15 maart 2006, 23:29:


Wie een dikke duim heeft................is koning!

Es

Frans Veldman schreef op woensdag 15 maart 2006, 13:47:


..... Wat ben ik blij dat in mijn Andalusiërs geen 'chips' zitten!
Whoeeeeeeeeaahaahahahahahahahhahaahha
M uguet.

e m kraak schreef op woensdag 15 maart 2006, 23:08:


Ik heb mijn Koetsiersbewijs 15? jaar geleden gehaald en heb dit nooit een bewijs gevonden dat IK een paard en wagen onder alle omstandigheden veilig zou kunnen mennen. Er zat een leuke mencursus aan vast met een goede instructeur, daar deed ik het voor. Met een Ruiterbewijs in de hand kun je niet zomaar bij een manege een paard huren zonder dat ze je hebben zien rijden, dus daaruit blijkt ook dat zelfs de 'gevestigde orde' de waarde er niet van inziet.
In mijn ogen is de SRR alleen bezig in een verborgen vorm WA verzekeringen te verkopen... (Die je ook iedere 2 jr moet verlengen?)
De opzet van een ruiterRijbewijs moet zeker anders, dus lobbyen jongens! (en meisjes!)
NVVR lijkt me een goede stap, de SRR is gefuseerd? met de afdeling Recreatie van de KNHS, die ook al het FNRS ruiterpaspoort pushen.
Toch weer een centen kwestie... (het chippen heeft de KNHS aardig wat opgeleverd)
Suc7

Grts Annemieke

Wil schreef op dinsdag 14 maart 2006, 20:35:


Hoi Frans en Wil.

Ook mijn paard eet ze graag. Vorig jaar had ik zo'n grote die nét in de bloei stond afgedaan aan de rand van de wei. Radja stond belangstellend toe te kijken. Ik dacht dat ze graag bij me stond, maar nee hoor. Ze stond gewoon te wachten totdat ik het taaie ding de grond uit had. Toen ik even wegliep om handschoenen te halen zag ik dat ze onder de afrastering door via een blaadje de distel pakte en vanaf de wortel het hele geval kauwend naar binnen werkte. (de distel was ongeveer een meter hoog en nog helemaal vers en stekelig) Waarschijnlijk had ze al een hele tijd haar zinnen op de distel gezet. Dit jaar laat ik de distels lekker groeien en "trakteer" ze af en toe op een lekker stekelig hapje.
In mijn hooi zitten ook vaak distels. Ook die pikken ze er als eerste tussenuit. Zekers te weten dus dat mijn paarden het graag eten.

Groetjes nel.

Nel Gommans schreef op donderdag 16 maart 2006, 8:06:


Ik weet niet wat er van waar is, maar ik heb ooit gelezen dat paarden die distels eten last van hun lever hebben,
Bijn mij is carlos de enige van de paarden die ik de koppen uit de distels heb zien eten, Carlos was hoefbevangen toen....
Een distel is een kruid, elk kruid heeft een bepaalde werking, wie weet er meer over de distel?

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Piet schreef op donderdag 16 maart 2006, 8:42:


Bij mij eten de Andalusiërs ook alleen de stekelige kopjes van de distels, van de stengels blijven ze af! Als ze in het hooi zitten de stengels van de distels dan eten ze die wel gewoon op... Ik heb trouwens mijn hooi laten onderzoeken op de aanwezigheid van St.Jacobskruiskruid omdat ik zelf bang was dat die dikke stengels die erin zitten JKK was maar ik heb te horen gekregen dat het slechts distels zijn ..... pfffffffffffffff gelukkig zeg
Groetjes Muguet.

Esther schreef op woensdag 15 maart 2006, 23:37:


Hij was een gróót koning in de voetsporen van zijn nog illustere vader. Samen met pa en zijn broers zette hij Porugal als natie op de kaart. Veroverde ook Ceuta en nog wat Marokko. Moest dat weer opgeven om zijn broer vrij te kopen doch die overleefde de moorse gevangenschap niet.
Kijk op Amazon.
Het laatste hoofdstuk wat hij niet heeft kunnen afmaken begint met: '...en nu leg ik uit waarom rampen gebeuren met mensen die niet goed kunnen rijden.'
Hij is aan de pest overleden.

HC

Annemieke B schreef op donderdag 16 maart 2006, 0:48:


John en ik hebben ons koetsiersbewijs ook zo'n 15 jaar geleden gehaald. Na die tijd hebben nog enkele mensen met onze paarden afgereden, die door John waren "opgeleid".
Wat ik mij van de eisen herinner is dat je voor het koetsiersbewijs wel degelijk verplicht bent om met een beslagen paard te komen en ook oogkleppen zijn een verplichting! (En dat zal een bit ook wel zijn.)
Verder ging de theorie voor een groot deel over rijtuigkennis en dan wel de kennis van benamingen van antieke rijtuigen en hoe je bij zo'n ding de as zou moeten smeren (of zoiets). Lijkt mij ook geen relevante kennis om aan het verkeer te kunnen deelnemen. Tevens was je verplicht om via het "achenbach" systeem te mennen, dit terwijl heel veel mensen ook met het "boeren" systeem (in iedere hand een leidsel) prima uit de voeten kunnen. En er waren wel degelijk kledingeisen, je wordt geacht nette kleding en een hoofddeksel en handschoenen te dragen, een menschort is verplicht of je mag in je "officiele" (wedstrijd) rijtenue. (witte rijbroek, jasje, cap etc.). De dochter van mijn vriendin mocht maar ternauwernood deelnemen, omdat de examinator haar hoedje niet netjes genoeg vond.

Overigens, als er ooit een examen verplicht wordt, zal je mij nooit meer op de weg zien. Ik heb me na mijn laatste (men) examen voorgenomen nooit meer examen te doen wegens ontzettende examenvrees. Wist toen de naam van mijn eigen paard nauwelijks meer. Theorie is geen enkel probleem, maar moet je je voorstellen dat je gierend van de zenuwen op je paard gaat zitten.... Mij niet gezien.

Groetjes, Els.

Piet schreef op vrijdag 10 februari 2006, 10:59:


Zijn er nog meer mensen die een grondonderzoek hebben laten verrichten bij Eijkpunt? Ik heb ze net een mailtje gestuurd omdat ik nog steeds niets gehoord heb.Of ben ik nu ongeduldig?
Ik heb het 13 feb. verstuurd.

Gr Esther