Jaydot schreef op zaterdag 18 maart 2006, 18:15:


Het meest enge van die globalisering is nu juist het ontbreken van degelijke cordons sanitaire! Alle virologen houden hun hart vast - het is niet de vraag van óf maar van wannéér het mis gaat.
O.a. de vogelgriep hysterie is daar gevolg van, dus je kunt wel stellen dat we er al merkbaar veel last van hebben.


Zie vorige post aan HC; natuurlijke selectie is NIET uitgeschakeld.

Groeten, Egon

belinda defraene schreef op zaterdag 18 maart 2006, 12:52:


Thx Belinda en ik bel je wel als ik in de buurt ben... ik vertrek begin mei naar Jerez de la Frontera... (((( ik heb er zin in ))))

Muguet Theelen schreef op zaterdag 18 maart 2006, 19:32:

(((( ik heb er zin in ))))

Doe jij mee op je eigen paard aan die tocht ? GAAAFFFFFF

De ellende breidt zich nu ook al tot de feizeitreiter uit:

'Titelthemen im März
Anlehnung - auch beim Geländereiten?
Die Verbindung zwischen Reiterhand und Pferdemaul sanft und korrekt herzustellen, ist hohe Kunst. Und doch: Auch Freizeitpferde müssen dem Zügel nachgiebig folgen, sonst sind sie weder zuverlässig noch rittig.'

Heel veilig hoor: ¡paard aan de teugel!

HC

Huertecilla schreef op zaterdag 18 maart 2006, 16:31:


Volgens mij geeft Trudy aan dat haar individuele paard zich prima kan handhaven in de geboden omstandigheden. Dat zegt niets over haar mening of je rekening moet houden met de speciale eigenschappen van het ras.

Ik vind je stelling zeer goed en ben het er ook mee eens. Ik vind alleen dat je volledig voorbij loopt aan zaken als individuele verschillen en voorkeur. Sommige zwaar gebouwde paarden vinden het ook gewoon leuk om een keer een sprintje te trekken met baaslief op hun rug. Sommige ongeschikte paarden vinden het leuk om een sprongetje te nemen. En zo kan ik een eindeloze waslijst maken met wat paarden leuk kunnen vinden om te doen ook al past het niet bij hun bouw oid.
De zomerexceem die je bij de ijslanders noemt vind ik trouwens een heel slecht voorbeeld, aangezien ze er op ijsland zelf ook last van hebben. Die mogen dus nergens meer voorkomen?

Hoewel je uitgangspunten naar mijn idee goed zijn, vind ik dat je behalve je rekensommen, wiskunde en natuurkunde ook moet kijken naar het wézen paard. Naar karakter en liefhebberij van het dier zelf. Dat het aan ons mens is dat goed in te schatten en niet, zoals maar al te vaak, tot in extremen door moeten voeren dat is voor mij duidelijk. Maar door elk ras en elk type maar enkel en alleen te mogen gebruiken waar het voor gefokt is of daar te houden waar het oorspronkelijk vandaan komt, dat vind ik iets te kort voor de bocht.

Groetjes Karin

Spirithorses schreef op zaterdag 18 maart 2006, 17:54:


Hangt nog steeds een beetje af van hoé je wil rijden en hoe groot/zwaar je bent, maar voor een normale ruiter die lekkere buitenritten wil maken:
Haflinger, Fjord, Pottok, Garrano, Camargue, Henson en legio landslagen uit Duitsland en het voormalige oostblok. Daar zijn heel 'standaard' rijpaarden bij: zo is de hongaarse pusta-knol feitelijk een robuust alternatief voor een KWPN.
Kijk, ze zijn wat klein, maar zo'n van oorsprong poolse Konik uit NL fokoverschot is natuurlijk wat klimaat betreft ideaal.
Een lichte Tinker is ook een prima paard voor normaal vrijetijdsrijden. Idem lichte Merens. Loopt ook nog zo'n paard bij Burgos maar kan ik de naam nooit van onthouden.
Uiteraard is dit geen uitputtende opsomming en ik heb het bewust binnen europa gehouden. Zo zijn argentijnse Criollos doorgaans ook helemaal geschikt.

In het het hypothetische geval dat ik in NL zou wonen en de mogelijkheden zou hebben een stel paarden te houden volgens wat ik nodig vind, zou ik proberen een familiegroep Camargues te kopen.
Zo'n Camargue heeft veel 'voor'. Is een iberisch type vierkantsmodel en hoewel de Camargue stek versnipperd is, nog steeds uit jaar rond buiten struinende kuddes te koop. De Camargue kent een verrekte slecht klimaat met de mistral, nattigheid en insektenplagen. Doorgaans niet duur ook.
Daarbij is het een echt ríjpaard dat van een pittige snelle rit niet in rook opgaat.

Ik zou echter liever bijvoorbeeld een groep Hensons of Pottoks hebben dan een samengesteld setje. Ik heb van veel en geheel verschillende kanten vernomen dat paarden als ze de gelegenheid hebben vaak op 'eigen' aantrekken en daar zou ik dan ook graag rekening mee willen houden.
Ook krijg je zelfs met geboortemanagement uit een familiegroep een klein aantal veulens en dat is dan uiteraard beter uit een homogene groep.

@Jay: 'tegenhouden' is ook niet de opzet van het poneren van mijn stelling. Wel dat iemand die een paard wil gaan kopen niet met de eigen wens als de enige leidraad over de 'wensen' van het paard heenwalst.
Ik ga er hierbij ook vanuit dat iemand die voor het robuust houden van een paard kiest hiervoor open staat.
Verder is er in mijn beleving zóveel keuze dat het wel erg raar of rigide moet lopen wil je niet een geschikt paard (ras) naar smaak vinden.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Karin schreef op zaterdag 18 maart 2006, 20:19:

Wat was er ook weer met uitzonderingen? en dan is die regel dus??


..en dát is mijn stelling ook niet.
Ik stel NIET; alleen maar koudbloeden voor de kar NOCH; Norikers alleen maar in Oostenrijk.
Ik stel wél: dat rekening houden met de eventuele rasspecifieke eigenschappen onderdeel uitmaakt van paardgericht zijn dus: geen arabier voor de ploeg en geen Norikers onder het zadel zomers Spanje in.
Het verschil lijkt me helder doch Egon verduidelijkte dit volgens mij ondubbelzinnig enneh... uitzondering zijn er uiteraard maar spelen net zo uiteraard geen rol in deze.

HC

Huertecilla schreef op zaterdag 18 maart 2006, 20:35:


Henson:
[img]http://www.noscotes.com/photos/tourmont/tourmont9.jpg[/img]

Huertecilla schreef op zaterdag 18 maart 2006, 20:35:


Nu is een Henson wel een heel slecht voorbeeld, er zijn best goede Hensons,
maar ze hebben dikwijls veel problemen. Als je met de mensen
in Marquenterre, praat zeggen ze zelf dat het eigenlijk nogal wat problemen heeft.Kan je van een echt ras spreken in dit geval? Komt daarbij dat ze heel duur zijn, voor een veredelde, maar zeker niet beter nmm, fjord.

jan.

Hallo luitjes,

Mijn Shetlandpony heeft luizen in haar vacht, ten minste, dat denk ik. De beestjes zijn ca. 1mm groot, lichtgeel van kleur met dwarslopende, grijzige streepjes. Waarschijnlijk geen bloedzuigende luizen want dan waren ze rood geweest (?).
Ze staat dag en nacht buiten met andere ponies, bij een schuilstal. Ze krijgt hooi te eten, enkele plakken per dag. Omdat haar gezondheid te wensen over liet en de signalen op insulineresistentie wezen, krijgt ze tijdelijk magnesium-chelaat-poeder als aanvulling op haar rantsoen.
Ze staat niet enorm te schuren, maar op de binnenkant van haar achterbenen zitten kale plekken van opgedroogd en afgevallen plakkaten bloedplasma, ik denk als gevolg van de beten van de beestjes (?). Haar vacht ziet er verder gezond uit: dik wollig, regelmatig, en glanzend. Ook verder oogt ze niet ziek.
De andere ponies in de groep heb ik vluchtig gecontroleerd op luizen, maar die lijken er geen te hebben (???)

Naast verminderde weerstand kan ook stress een oorzaak van luis zijn. Mijn pony is de laagste in rang, nr 5 in de groep, als een 5de wiel aan de wagen. Ze wordt vaak weggejaagd met eten (krijgt misschien te weinig?) en heeft geen maatje. Zijn er mensen die ervaring hebben met een paard dat daar een lagere weerstand van kreeg?

Mijn vragen aan jullie zijn:
- hoe schadelijk zijn luizen eigenlijk, als de pony niet zichtbaar jeuk heeft?
- gaan ze vanzelf weg als het eerdaags warmer/zonniger wordt en de condititie van de pony weer verbetert?
- wat zijn jullie ervaringen met 'natuurlijke' remedies, zoals tea tree oil en Vee Luis Vrij-poeder? En zijn er andere middelen die bloedzuiverend werken, van binnenuit dus?

Ik heb al vaker met luizinfecties te maken gehad en heb mijn ponies toetertijd behandeld met Sebacil. Ik las dat die troep van de markt is en daar kan ik alleen maar blij om zijn want daar zou ik mijn pony nu nooit meer mee insmeren. Ik heb gelezen over knoflook, maar ben daar niet wildenthousiast over, ook omdat mijn vorige pony aan koliek doodging na het eten van o.m. knoflook en aardappelschillen. Ik las hier ook dat het giftig is voor paarden...

Excuus voor dit lange verhaal. Ik kijk uit naar jullie reacties! Groeten, Femke

Huertecilla schreef op zaterdag 18 maart 2006, 10:43:


Wat heb jij van deze artikelen? Mogelijk me de files te mailen?


Volgens roberts dus wel. Daar gaat het me niet eens om. Al die omhooggevallen coibois en dansleraren schermen met "dominantie". Ik weet dat het een berg onzin is, maar het komt zeer hardnekkig overal aldoor weer terug.

groeten, Egon

Christine Van Cauwenberghe schreef op donderdag 16 maart 2006, 16:53:


eerst heel veel wandelen, in alle mogelijke situaties. en als hij daar goed op reageert eventueel met ervaren paarden onder het zadel. maar
alles rustig aan.

Jacqueline

Leuke knuppel, maar hoe realistisch is 'ie eigenlijk? Als je deze laatste punten namelijk strikt zou doorvoeren dan blijven er in Nederland moerasland weinig paarden over. Van oorsprong denk ik namelijk dat er bijzonder weinig paarden hebben geleefd in deze overwegend zompige contreien. En strikt genomen zou je dan terug moeten gaan tot de 'oerrassen' want die waren nog niet veranderd door de mens. Alles wat daarna kwam is met vooropgeteld doel gefokt, en dus automatisch niet 'raszuiver' meer.

Volgende vraag is dan natuurlijk: is het 'zuiver' houden van rassen wel 'natuurlijk' want als je het aan de paarden vraagt wordt het een fijne mix. Maar hoe erg zou dat nu helemaal zijn?

Groeten, Femke

femke den dubbelden schreef op zaterdag 18 maart 2006, 22:39:


Net als straathondjes he? Vulnisbakkies
Niks mis met een "zomaar-ponnie" hoor!

Sommige "landrassen" zoals ijslanders zou je, zolang er niet teveel ecotoop-vreemde "elitefokkerij" heeft plaatsgevonden (om daar een afweging in te kunnen maken ontkom je er niet aan de fokgeschiedenis van zoiets te bestuderen), kunnen zien als een vormvast geconsolideerd vulnisbakkie. Er zijn natuurlijk veel meer genenpools van dergelijk relatief oorspronkelijk gebleven ponies, bijv. die van de Tsjukstjenen in NO-Siberië (zo rond Oimsjakon), maar die zijn hier in NL niet makkelijk te verkrijgen.

Groeten, Egon

marielle schreef op woensdag 15 maart 2006, 18:32:


Hoi,
Ik heb vroeger weleens een paard mogen verzorgen die een geit als gezelschap had. Zowel in zijn stal als op de wei ging de geit mee.
De geit beschermde op zijn manier zijn grote paard, wat lastig was vanwege zijn horens.
Het was toch een soort van stel die twee.
Gr. Masja