Huertecilla schreef op zaterdag 18 maart 2006, 20:35:


Nu is een Henson wel een heel slecht voorbeeld, er zijn best goede Hensons,
maar ze hebben dikwijls veel problemen. Als je met de mensen
in Marquenterre, praat zeggen ze zelf dat het eigenlijk nogal wat problemen heeft.Kan je van een echt ras spreken in dit geval? Komt daarbij dat ze heel duur zijn, voor een veredelde, maar zeker niet beter nmm, fjord.

jan.

Hallo luitjes,

Mijn Shetlandpony heeft luizen in haar vacht, ten minste, dat denk ik. De beestjes zijn ca. 1mm groot, lichtgeel van kleur met dwarslopende, grijzige streepjes. Waarschijnlijk geen bloedzuigende luizen want dan waren ze rood geweest (?).
Ze staat dag en nacht buiten met andere ponies, bij een schuilstal. Ze krijgt hooi te eten, enkele plakken per dag. Omdat haar gezondheid te wensen over liet en de signalen op insulineresistentie wezen, krijgt ze tijdelijk magnesium-chelaat-poeder als aanvulling op haar rantsoen.
Ze staat niet enorm te schuren, maar op de binnenkant van haar achterbenen zitten kale plekken van opgedroogd en afgevallen plakkaten bloedplasma, ik denk als gevolg van de beten van de beestjes (?). Haar vacht ziet er verder gezond uit: dik wollig, regelmatig, en glanzend. Ook verder oogt ze niet ziek.
De andere ponies in de groep heb ik vluchtig gecontroleerd op luizen, maar die lijken er geen te hebben (???)

Naast verminderde weerstand kan ook stress een oorzaak van luis zijn. Mijn pony is de laagste in rang, nr 5 in de groep, als een 5de wiel aan de wagen. Ze wordt vaak weggejaagd met eten (krijgt misschien te weinig?) en heeft geen maatje. Zijn er mensen die ervaring hebben met een paard dat daar een lagere weerstand van kreeg?

Mijn vragen aan jullie zijn:
- hoe schadelijk zijn luizen eigenlijk, als de pony niet zichtbaar jeuk heeft?
- gaan ze vanzelf weg als het eerdaags warmer/zonniger wordt en de condititie van de pony weer verbetert?
- wat zijn jullie ervaringen met 'natuurlijke' remedies, zoals tea tree oil en Vee Luis Vrij-poeder? En zijn er andere middelen die bloedzuiverend werken, van binnenuit dus?

Ik heb al vaker met luizinfecties te maken gehad en heb mijn ponies toetertijd behandeld met Sebacil. Ik las dat die troep van de markt is en daar kan ik alleen maar blij om zijn want daar zou ik mijn pony nu nooit meer mee insmeren. Ik heb gelezen over knoflook, maar ben daar niet wildenthousiast over, ook omdat mijn vorige pony aan koliek doodging na het eten van o.m. knoflook en aardappelschillen. Ik las hier ook dat het giftig is voor paarden...

Excuus voor dit lange verhaal. Ik kijk uit naar jullie reacties! Groeten, Femke

Huertecilla schreef op zaterdag 18 maart 2006, 10:43:


Wat heb jij van deze artikelen? Mogelijk me de files te mailen?


Volgens roberts dus wel. Daar gaat het me niet eens om. Al die omhooggevallen coibois en dansleraren schermen met "dominantie". Ik weet dat het een berg onzin is, maar het komt zeer hardnekkig overal aldoor weer terug.

groeten, Egon

Christine Van Cauwenberghe schreef op donderdag 16 maart 2006, 16:53:


eerst heel veel wandelen, in alle mogelijke situaties. en als hij daar goed op reageert eventueel met ervaren paarden onder het zadel. maar
alles rustig aan.

Jacqueline

Leuke knuppel, maar hoe realistisch is 'ie eigenlijk? Als je deze laatste punten namelijk strikt zou doorvoeren dan blijven er in Nederland moerasland weinig paarden over. Van oorsprong denk ik namelijk dat er bijzonder weinig paarden hebben geleefd in deze overwegend zompige contreien. En strikt genomen zou je dan terug moeten gaan tot de 'oerrassen' want die waren nog niet veranderd door de mens. Alles wat daarna kwam is met vooropgeteld doel gefokt, en dus automatisch niet 'raszuiver' meer.

Volgende vraag is dan natuurlijk: is het 'zuiver' houden van rassen wel 'natuurlijk' want als je het aan de paarden vraagt wordt het een fijne mix. Maar hoe erg zou dat nu helemaal zijn?

Groeten, Femke

femke den dubbelden schreef op zaterdag 18 maart 2006, 22:39:


Net als straathondjes he? Vulnisbakkies
Niks mis met een "zomaar-ponnie" hoor!

Sommige "landrassen" zoals ijslanders zou je, zolang er niet teveel ecotoop-vreemde "elitefokkerij" heeft plaatsgevonden (om daar een afweging in te kunnen maken ontkom je er niet aan de fokgeschiedenis van zoiets te bestuderen), kunnen zien als een vormvast geconsolideerd vulnisbakkie. Er zijn natuurlijk veel meer genenpools van dergelijk relatief oorspronkelijk gebleven ponies, bijv. die van de Tsjukstjenen in NO-Siberië (zo rond Oimsjakon), maar die zijn hier in NL niet makkelijk te verkrijgen.

Groeten, Egon

marielle schreef op woensdag 15 maart 2006, 18:32:


Hoi,
Ik heb vroeger weleens een paard mogen verzorgen die een geit als gezelschap had. Zowel in zijn stal als op de wei ging de geit mee.
De geit beschermde op zijn manier zijn grote paard, wat lastig was vanwege zijn horens.
Het was toch een soort van stel die twee.
Gr. Masja