Piet schreef op zondag, 9 mei 2004, 15:32:


Ik heb hem gelezen en heb enkele bedenkingen:

1) De onderzoeker heeft het voortdurend nadrukkelijk over sea-SOLIDS, niet over zee-zout. Voor zover ik het heb begrepen gaat het de onderzoeker vooral om alle opgeloste mineralen en zouten (let op meervoud) en neemt hij het "gewone zout" er maar voor lief bij. Wat in de handel verkrijgbaar is als "zee-zout" is hoogstwaarschijnlijk geraffineerd en ontdaan van de sea-solids.

2) De tolerantie voor zout varieert per plant. Planten die in de duinen groeien hebben een hogere zout-tolerantie dan planten hier in Drenthe, om maar eens wat te noemen. Nergens staat wat sea-solids doen met weidegras.
Je zou wellicht eens kunnen informeren in de provincie Zeeland waar bij de diverse watersnoodrampen weilanden zijn overspoeld met zeewater. Ze kunnen je vast wel vertellen of het goed of slecht was voor de weilanden.

3) Nergens is vermeld wat sea-solids doen met de micro-organismen in de grond. Ik kan me voorstellen dat regenwormen e.d. er niet vrolijk van worden.

4) De testen duurden maar een paar jaar. Zout wordt niet afgebroken in de grond. Wat de gevolgen op langere termijn zijn daar kunnen we naar gissen, de bodem zal in ieder geval zouter worden.

5) Zout in oppervlakte- en bodemwater is een ingrijpende ecologische verandering. Met name zout water maakt de waterwinning zo goed als onmogelijk. Het is zeer bewerkelijk en duur om water te ontzilten (daarom dat water zo schaars is in landen als Israel waar ze wel zeewater hebben maar steeds zuinig moeten zijn met water).

6) Gebruik van zeewater in gebieden waar geen zeewater voorkomt lijkt mij ingrijpend voor het bodem- en plantenleven en volstrekt onnatuurlijk.

Groeten,
Frans

Ben ik ook zeker niet van plan, omdat dat volgens mij geen echte oplossing geeft. Alhoewel, wanneer ik het Friesje van een kennis van mij zie, waar wel zweep en sporen worden gebruikt, dan ben ik wel jaloers op dat voorwaarts gaan (dit Friesje was eerst ook niet voorwaarts).


Deze fases heb ik gehad, doe ook (een beetje) aan Parelli.

Ga ik proberen, ik neem aan dat het slaan niet echt slaan is.
Was in ieder geval wel duidelijk!


Groet,
Janet

elsbeth flipsen schreef op zondag, 9 mei 2004, 13:04:
Hoi,
Ik denk inderdaad dat iedereen wel zijn of haar stem gebruikt met omgaan met paarden. En ik neem ook aan dat we allemaal wel weten wat het paard bedoeld met een bepaalde stand van de oren, ogen, neus en staart. Dus daarom ben ik hier nooit op ingegaan. Dat is denk ik ook echt een wezenlijk onderdeel van de paardentaal. Ik zie Isabella altijd even met een achterbenen dreigen en haar oren naar achteren gericht als er een loslopende hond in het bos naar haar achterwerk schiet. Nu snapt die hond dat niet en tja het is al 2x voorgekomen dat ze daarna een klap uitdeelt. Eigen schuld van die hond, echter die had de voortekenen niet begrepen. Een paard of pony had wel beter opgelet (onze waarschuwing werd door de hondeneigenaar in de wind geslagen overigens).

Daarom denk ik ook niet dat we de hele paardentaal dmv lichaamscommunicatie hier moeten behandelen. Waar het mij eigenlijk echt in eerste instantie om ging was dat de mijne gewoon heel veel geluidjes kan produceren. Zoveel heb ik er in al mijn jaren paardenervaring ook nooit gehoord hoor. Vandaag heeft ze ook wel weer verscheidene gehad, waarvan eentje heel magertjes klonk (en ze volop liep te gapen, dus ze sliep kennelijk half).

Als ik haar stoor bij haar slaapje, of als ze me niet heeft horen aankomen en ik roep haar dan terwijl ik al heel dichtbij sta (roep zacht) dan schrikt ze vaak en hinnikt dan heel verontwaardigd. Die is echt heel anders dan wanneer ze mij eerder zag als ik haar.

Voorbeeld. Toen ik in september op stap was met Isabella (hoefschoenen aanmeten), was ze een dikke halve dag niet thuis. Toen we terugkwamen vertelde mijn moeder dat ze blij was dat de pony terug was, want ze had haar zo gemist ... het was zo stil!

Groeten,
Ingrid

Hoi Viola, maar waarom dat handje musli dan ? Waarom geen hooi, voordeel is ook nog es dat ze langer bezig zijn, dus geen verveling.
Pien

jo schreef op zondag, 9 mei 2004, 15:26:

Kruísboog??????? Oh, en mikken is inderdaad niet de goede techniek

Frans Veldman schreef op zondag, 9 mei 2004, 16:07:


even snel , ik zal als het nodig is op al je argumenten reageren, want dat zijn argumenten die te weerleggen zijn, nog zonder experimenten,maar mn PC heeft kuren, daarom even deze link
http://www.championtrees.org/topsoil/DJansen.htm.
Sorry, maar ik word er constant afgegooid
Piet

Piet, Marianne, ik ben ook geinteresserd in de discussie, zou ik ook de mail mogen ontvangen ? Niet om haar af te kraken maar er zijn zeker zaken die mij aan het denken hebben gezet, en daar wil ik meer van weten voordat ik de discussie verder aanga. Pien

Frans Veldman schreef op zondag, 9 mei 2004, 13:17:


Hoi Frans,

Ik was degene die ooit aanraadde om zout op JKK te strooien. Heb nooit gezegd dat dit een "natuurlijk middel" is. Sterker nog, ik raadde strooizout aan omdat keukenzout niet werkt. Daar zit nog veel meer rotzooi in.

Echter nu kun je denken dat je een geweldig voorbeeld hebt gevonden, maar ik denk toch dat als mijn pony per ongeluk wat van het strooizout binnen zou krijgen, dat ze heel wat minder snel klachten krijgt dan dat ze een klein beetje insecticide binnen krijgt.

En dat is toch ook een feit. Als ik met zout bezig ben, gaan mijn handen niet irriteren, nou met het bestrijdingsmiddel trek maar gerust handschoenen aan, en liever nog een mondkapje. Nee geweldig spul, echte aanrader.


Nou zie bovenstaande. Echt sorry, niet om nu weer tegen je in te gaan, dat is helemaal niet de bedoeling, maar ik vind het geen vergelijking. De zoutblok van vele paarden ligt toch ook gewoon in de wei. Nou dan iedereen die dit heeft : weghalen dat ding is erg milieu onvriendelijk. En laat vooral je paard er niet van likken. Want dan plast hij het weer uit en tja op dat plekje ....... enz.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Nou vandaag plots eigenlijk toch kunnen gaan rijden. Maar ze had net hooi staan te eten, dus ik dacht dan maar uitproberen en even rustiger rijden.
Het ging geweldig, ze was niet hongerig en liet de bomen eens een keer voor wat het was. En ze had volop energie.

Dus rijden met een buik vol hooi gaat kennelijk best (terwijl ze nu natuurlijk met koliek in de wei ligt want daarna niet meer wezen kijken eigenlijk).

Ook daarna wat brokjes gegeven. Maar was is direct erna. Je gaat eerst uitspannen, tuig eraf, zweet afvegen, benen afspuiten, droog wrijven, dan wat schuren, dan snoepje geven, dan belonen en knuffelen, dan gaat ze rollen en dan pas krijgt ze brokjes. Ben je al snel 20 min. minimaal verder. Ze wilde daarna zelf ook haar hooi niet, maar gewoon lekker achter ons aansjokken en rollen en nog eens rollen. Later ging ze eens een slokje drinken en toen pas eten. Toen waren we weer 20 min. verder. Ze weet het kennelijk zelf ook wel. Daarbij in de zomer gaat ze ook altijd gewoon na het rijden de wei op, dus eten.

Maar waarom is het eigenlijk niet goed? Direct krachtvoer geven na een rit.

Groeten,
Ingrid

jo schreef op zondag, 9 mei 2004, 13:22:

Hihi, grappig verhaal.

Maar de ruin van de buren schud altijd met zijn hoofd als hij denkt dat er wat lekkers aankomt. Inderdaad ging ik dat al snel overnemen en het gekke is dat ik hem nu kan aansteken. Als ik met mijn hoofd ga schudden, gaat hij hetzelfde doen. Hij verwacht dan wel wat te krijgen.
Ik denk echter dat hij dit ooit eerder geleerd heeft. Het is wel een komisch gezicht omdat zijn lippen dan mee flapperen. Ik kan alleen maar haphap gebaren maken natuurlijk.

Groeten,
Ingrid (die nu moet rennen om even op en neer naar Isabella te schieten).