Cledisa schreef op donderdag 6 juli 2006, 18:46:


Het arme paard dat bij jou op het land staat heeft door onwetendheid van de vorige eigenaar een tikje gehad en dat is verkeerd uitgepakt?!?!? Of heb je het nu over slaan? Is een wereld van verschil. Ik geloof niet dat een veulen verknipt raakt door een tikje.

Christel Provaas schreef op donderdag 6 juli 2006, 19:42:


Het is ook niet de bedoeling dat je het een loeier geeft van hier tot ginder. Even het nekvel beetpakken en knijpen is genoeg. Of een tikje tegen de nek.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 6 juli 2006, 19:05:


Hahahahaha Eddy last van de hitte?? Jij had het toen over elleboogstoten!!
Nu schrijf je iets heel anders. Je schrijft zelfs over omdraaien.
Maarrrrrrrrrr dit gaat over een veulen!
De een heeft het nu over een jaarling of volwassen paard. Wat wordt er nu in godsnaam verstaan onder een veulen? Voor een veulen is het heel normaal om te verkennen met zijn tandjes en lippen. Met een jong veulen ga je niet de picadero in, die laat je lekker bij mams staan, en leert ze een pootje geven en een halstertje om, een veul heeft niets in een picadero te zoeken.

Esther

e m kraak schreef op donderdag 6 juli 2006, 0:58:


Hey leuk om 's zonder woordelijke meppen om de oren iets te kunnen vertellen!
Tja geprik is niet de bedoeling, tenminste als je dat met een tikkende beweging bedoelt, het gaat meer om kontrole denk ik. De gedachtegang is ik wil dat het paard een stap met zijn kont opzij zet, span binnendijbeen aan, wacht reaktie af, geen reaktie? span kuit aan, wacht reaktie af, geen reaktie? spoor is al in de aanslag ivm kuitspanning, leg spoor tegen buik, wacht reaktie af (meestal is dat niet nodig meer, maar er zit ook een stukje spanning bij bij beide denk ik), geen reaktie? druk spoor aan enz. enz. als het nodig is om de spoor te laten rollen is je paard nog niet 'broke', kortom eigenlijk een afgang... Tuurlijk weet het paard dat die spoor niet fijn is als ie gebruikt wordt en dat hebben ze allemaal wel eens gevoeld anders was er geen respect voor. In mijn optiek zijn die sporen ooit bedacht om een machtsmiddel te hebben tijdens het werk zodat met je handen je werk kon doen zonder te moeten corrigeren via de teugels, we kennen allemaal wel paarden die door het been heen drukken, daar hadden ze vroeger geen tijd/geduld voor, luisteren is het devies. De spoor is overigens niet verplicht, in geen enkele klasse. Het is een Amerikaans fenomeen en daar worden ze in de cowboystaten zo'n beetje met sporen geboren, amerikanen vinden het ook maar heel vreemd dat ze hier niet gewoonte zijn net zoals een zakdoek oid. ze gaan er mee uit eten, bij wijze van spreken.

De dralop, Whats in a name, idd achterhand draaft terwijl de voorhand springt. In mijn ogen heeft het met kracht te maken voor een hele langzame galop ben je als paard veel kracht nodig om alles in de benen te houden, ik denk dat het daar aan schort, nu er weer meer elastiek en sprong gevraagt wordt zie je ook alle draloppers het erg moeilijk hebben om dat ze nu die kracht missen, het hoort zo te zijn dat ze de achterhand eronder zetten en dan de voorhand omhoog/vooruit duwen (en niet omhoog springen met de voorhand en achter eronder draven), en dit in slowmotion (ala schommelstoel maar dan vlak hé Wil). Ook de strekkende draf wordt weer steeds meer gevraagd en ook dan vallende de alleen op "beeld" getrainde paarden door de mand omdat ze niet weg kunnen draven uit de achterhand. Grappig is dat het paard op het fotootje, idd die katakalop galop heeft, hij is nog jong en heeft nog niet veel kracht voor de verzameling, maar gaat vrij langzaam, waarschijnlijk is de dralop er vrij makkelijk in te krijgen bij hem door hem steeds langzamer te laten gaan (doen we niet, zonde van de elastiek), ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat het voor quarters ook makkelijker is in te trainen door de bouw, misschien toch het racepaarden bloed??

Heet de 4-takt bij de ijslandse paarden, niet Tölt?
Ina

roweentje schreef op donderdag 6 juli 2006, 16:35:


Roweentje....het is een stuk makkelijker als je tenminste een stukje (de vraag) van de oude tekst laat staan.
Er staan hier en op de andere site dagelijks zoveel berichten dat er weleens eentje ondersneeuwt.
Als we die dan ook nog allemaal op moeten gaan zoeken maakt het dat je misschien helemaal geen antwoord krijgt , of althans minder omdat niet iedereen de tijd heeft om dat allemaal weer op te zoeken.

Nick

epona schreef op donderdag 6 juli 2006, 22:14:


De heden ten dage gewenste 4-takt wel, maar 4-slag galop komt ook vrij kenmerkend voor bij vijfgangers, valhop is iets uit de oude doos, zit lekker maar haast niemand weet er meer van, etc.
Jaar of tien geleden heb ik eens een figuurtje gemaakt van al dat gestrompel, staat op http://home.wanadoo.nl/ifijp/index2/ifijpgan.html

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

Over het algemeen speen ik vrij laat, zo rond de zesde maand, meestal zo rond half oktober. Dan gaat de winter ongeveer in, moet er bijvoer komen, wat niet al. Het veulen is dan reeds vrij zelfstandig, drinkt nauwelijks nog bij Ma, die is dan meer een wandelend colablikje. Tijdens de eerste 6 maanden loopt het veulen regelmatig mee tijdens de (les-)uren, gewoon gezellig samen naar het bos. Daar begin ik al mee als ze ongeveer 2 weken oud zijn. Zo leren ze mensen kennen, situaties inschatten, stukje van de wereld zien. Niets inspannends en als ze willen drinken wacht de hele groep. Eerst 1 uurtje mee, na een maand misschien 2 keer, per week. Zoals dat ook bij mensenkinderen gaat, de lust om mee te gaan om inkopen te doen of gewoon wat wandelen, verdwijnt al spoedig: "laat mij maar thuis...", waarbij 'thuis' wel een wei is waar nog meerdere paarden achterblijven, ook andere veulens. Vaak zie ik ook dat andere moeders het niet erg vinden als 'Truusje óók blijft mee-eten'... Het veulen staat dus nooit alleen, altijd zijn er tantes bij en broertjes of zusjes. Na verloop van tijd kan moeders wat langer wegblijven, zeg 2 uur. Het feit dat Ma uiteindelijk weer terugkomt, legt reeds het vertrouwen vast dat het wel weer goed komt. Moeders kan nu steeds vaker en steeds langer afwezig zijn, veulen maakt zich geen zorgen en kan bovendien elders mee eten. Zo rond de 6e maand dus zet ik moeders, veulens en een oom appart weg. Nu neem ik eerst één moeder mee, ze komt niet meer terug en ze gaat naar een wei kilometers verderop. Na een paar dagen herhaalt zich dit met de anderen, een oom komt erbij, een moeder vertrekt. Goed, er wordt natuurlijk nog wel droef gehinnikt, vergelijkbaar met de heimwee-traantjes, zowel door veulen als door moeder, maar het ebt weg.
Binnen twee weken is iedereen afgespeend, het drinken bij de moeders was reeds een bijzaak, dus daar zijn geen complicaties. Pas als veulen en moeder een paar maanden later opnieuw bij elkaar komen, ja, dan is er even sprake van hevige teleurstelling, want Ma is nu niet meer verknocht als veulen zou willen. Maar ook daar komt het wel weer overheen.
Aldus heb ik ieder jaar gelukkige veulens, die niet getraumatiseerd zijn bij het afscheid, die reeds gewent zijn mee te wandelen, rustig in het verkeer en mak bij mensen. Wat wil je nog meer?

Cledisa schreef op donderdag 6 juli 2006, 13:16:


Ja dat verbaast me ook, vaak zie ik een eenzaam paard/pony ergens staan en 100 meter verder weer eentje alleen in de wei. Dat die mensen die twee dieren niet bij elkaar zetten, om de beurd ieders een maandje. Hoe simpel en hoe veel beter voor die dieren.

Michiel