Spirithorses schreef op donderdag 13 juli 2006, 11:17:


Ik heb een zoon van eenentwintig en hij steekt een kop boven mij uit maar als hij zoiets zou doen met een paard, ook al is het zijn eigen dier (hij moet helemaal niets van paarden weten maar het geldt voor elk dier waarmee hij aan zou komen sjouwen) dat ook maar enigzins gemeen en onvriendelijk is zou hij een draai om zijn oren krijgen die zijn hoofd doet duizelen. Ik heb hem normen en waarden bijgebracht als hij dat nu met voeten treedt heb ik het niet goed gedaan en moet ik opnieuw beginnen. Meerderjarig of niet, eigen dier of niet.

Isabel van der Made schreef op donderdag 13 juli 2006, 14:46:


Gewetensvraag Isabel! Omdat ik NU met SeMe te maken heb, en vroeger toen ik met Quarters en Paint's fokte nooit.... zat ik hierover na te denken. Toch staat de uitkomst voor mij eigenlijk al vast. Ik zou zeker het onderzoek van Wageningen met een definitieve uitslag afwachten. Is dat positief, dus inderdaad erfelijk... ga ik niet nog een ekzeemklant op de wereld zetten. Ik zou er dus niet meer mee fokken.

Ik weet in ieder geval zeker van 1 kennis die met een (Walker) Seme-hengst fokt dat alle nazaten het ook hebben. En ze vertonen dit al op zeer jonge leeftijd...
Ik zal ook never een veulen uit die lijn kopen.

Dus kunnen we stellen: ellende moet je niet fokken, er is al genoeg....

Wil.

Michiel schreef op donderdag 13 juli 2006, 10:43:


Piet en Pien ik heb jullie persoonlijke berichten nog niet verder gelezen, deze brief hieronder post ik alvast.

Lets go deep ... goed en kwaad bestaan niet, er is alleen dat wat is.
Oordelen en veroordelen bestaan uitsluitend in de gedachtewereld.
De realiteit, dat is - wat is. En de realiteit veroordelen, hardop of in gedachten, is oorlog. is spanning, verdeeldheid, lijden, het einde van vriendelijkheid. Dat raad ik Nick zekers niet aan thuis.

Op de stal waar ik ben, zijn bitten, ijzers, stallen, sporen, zwepen,
hulpteugels en rondjagen in de ronde bak, alles realiteit, het is wat is.
Ik ben in staat om onderscheid te maken tussen wat ik denk en wat realiteit is.
De realiteit is altijd schitterend, zonnig, vriendelijk ... gedachten
beoordelen het heel anders, dat is de droom van de toekomst
hoe het zou moeten zijn, ideaal gezien. Letterlijk een wereld
van verschil, goed om die twee uit elkaar te houden en te leven
vanuit die vriendelijk plek.

En net zo als iedereen hier werk ik ook toe naar die toekomst,
voor mezelf, anderen en de paarden. Pien je had het over het hart,
het hart is altijd vriendelijk zonder veroordeling. Heb je wel oordelen
dan weet je zeker dat het van het denken komt, dat je toekomst gericht bent. Alle vormen van sociale actie, toekomstgerichtheid kunnen gedaan worden vanuit veroordeling of vanuit waardering. Vanuit waardering zijn mensen veel sterker bereid hun situatie te veranderen in hun voordeel.

Info geven vanuit waardering mag dan effectief zijn.
Dat wil niet zeggen dat die info daarom zoetsappig zou moeten zijn.
Schokkende opmerkingen en over duidelijkheid horen daar ook soms bij. En dat kunnen er hier op dit forum een aantal heel goed.
Dit zelfde doen vanuit waardering dat is te leren.

Michiel

Isabel van der Made schreef op donderdag 13 juli 2006, 14:46:


Ja


Er zijn méér dan genoeg paarden, net als mensen... we zouden ze ook kunnen gaan opeten, wat dan meteen een uitstekende oplossing is voor het toenemend overschot aan mislukkingen. Doen ze op IJsland e.a. zinniger delen van de aardbol ook al
Het weidverbreid misverstand is dat niet fokken (vermeerderen) selecteert doch de selectie van wat al vermeerderd is.


Daar heb ik geen antwoord op... in laatste instantie lijkt het me individueel af te hangen van de merrie. Er zijn supermoeders, zoals mijn Bleika, die leven voor hun kinderen, daar uiterst zichtbaar van genieten. Er zijn er ongetwijfeld ook die als ze beseften dat van paren baren komt er niet aan zouden beginnen. Ach, dat blijft theoretisch want ze kunnen het niet vertellen en al zouden ze dat kunnen zou niemand zich er iets van aantrekken, toch?


Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein