Er is een niet bijzonder recent boekje van Oakeshott, The Knight and His Horse wat bitten en zadels in de middeleeuwen behandelt.
Het boekje behandelt vooral de ontwikkeling van de pommel en cantle alsook de stijgbeugels.
De panelen en singelbevestiging lijkt door deze periode heen geconsolideerd te zijn volgens het vrij korte model bravante (luxe versie van het euraziatische archetype) met vierpuntssingel.
Een authentiek camargue-zadel met niervormige panelen en de originele singelbevestiging geeft je een perfect voorbeeld.
http://www.mijnalbum.nl/Foto=UNHKY4MAEen ZEER informatief boek uit een totaal andere hoek is The Cheyenne Dog Soldiers Ledgerbook, wat een geillustreerde Cheyenne-versie van een historisch verslag van hun strijd is.
Optomingen en zadels kan je hier in vinden.
Frappant is dat deze archetype prairie-indianen meestal een leren optoming met duits beslag gebruikten en doorgaans een niet bijzonder paardvriendelijk boomzadel met rechte panelen.
Wat verder zoeken leert dat de prairie-indiaan ALTIJD een heel lang touw om de hals van het paard liet zitten. Gevlochten van paardenhaar en grashalmen, ongeveer een vinger dik. Met dit touw werd ook van en naar kamp gereden door het onder de kaak door, om de muil en door de mond te halen.
Een ander opvallend detail is dat de krijgers als standaard minimumuitrusting een pen mee hadden om onderweg hun paard aan dat lange touw vast te zetten.
Maar goed, de zadels dus, werden wel degelijk gebruikt en zijn een zeer eenvoudige uitvoering van de eurazische steppezadels. De singel was een leren of gevlochten strip van circa 3 cm. breed die als oversingel om zadel en buik gesnoerd werd.
Er is aan deze zadels evenmin als voor de singel geen voorziening voor een stijgbeugelophanging.
Zadels waren evenwel erg kostbaar want arbeidsintensief en van voor de steppe-indiaan schaarse materialen zodat deze niet altijd beschikbaar waren en noodgedwongen een dikgevouwen deken als geimproviseerd zadel met het touw vastgesnoerd werd.
De indianen-zadels zijn uiteraard via handige entrepeneurs in replica-uitvoering te ruil voor een stevige stapel dollarbiljetten. Het verhaal dat deze entrepeneurs erbij vertellen is gelukkig wel in lijn met de recente anthropologische- en archeologische kennis.
In deze indianen-richting hoef je geen verlichte ideeen voor een ijslander-zadel te zoeken

HC