sandratien schreef op zaterdag 22 juli 2006, 1:06:
>
>>
>> Waar gehakt wordt vallen spaanders Sandratien en de grens
> Ik zal nooit maar dan ook nooit mijn leven willens en wetens op
> het spel zetten, niet op een paard 1600 m. hoogte in de bergen
> of met een motor op de racebaan. Ik hoef mijzelf niet te
> bewijzen. Ik hoef er alleen te zijn voor de mensen om mij heen.
Sandratien.... tuurlijk heb je verantwoording. En ja, je dieren zijn van jou afhankelijk. Maar je leven op het spel zetten als je de bergen ingaat? Het avontuur lokt toch ook?
Die 1600 m hoogte wil toch niet zeggen dat je b.v. strak langs een gevaarlijke afgrond rijdt? En onnodige risico's loopt? Wat is volgens jou het risico dan?
Als ik naar mezelf kijk en straks misschien in Portugal zit, zal ik toch ook de bergachtige omgeving gaan verkennen, te paard. Als je een terreinvast en betrouwbaar paard hebt is het juist een heerlijke ontdekkingstocht. Nu halen we in Zuid-Portugal de 1600 m. lang niet, maar rotsen, hoogtes en dalen zijn er wel degelijk.
Ruiterpaden nauwelijks of niet. Alleen gesteente. Ik denk dat de risico's van een terreinrit op 1600 m hoogte beduidend lager liggen als b.v. 'recreatierijden' in een bomvolle randstad! En reken maar dat ik daar echt ervaring mee heb.....
Ook met die racebaan trouwens... en neem maar van mij aan dat een flinke (race)snelheid gewoon kicken is. Helaas door diezelfde overbevolking lang geleden al onmogelijk gemaakt.
Het heeft niets met jezelf bewijzen te maken... het is de voldoening dat je weer 'iets' gedaan of bereikt hebt... Iets wat je heel graag wil doen of wil bereiken en waar je lang naartoe geleefd hebt.... De krentjes in de levenspap
)
Wil.
------------
