Frans Veldman schreef op maandag, 10 mei 2004, 10:53:
> Piet schreef op zondag, 9 mei 2004, 23:57:
>
>> Ik moet toegeven dat het nogal om het zachtjes uit te drukken

> naar de plant op en kunnen de wortels niet meer tegen deze druk
> opbotsen; de plant droogt uit. Je moet dus zien te voorkomen dat
> er op welk willekeurig moment dan ook ergens een te hoge
> concentratie ontstaat.
Helemaal mee eens.
Dat is waarom o.a. zeekraal en lamsoren een speciaal mechanisme hebben om toch in zeewater te kunnen groeien
>
> Zout in ruwe vorm lijkt me dan ook ongeschikt, je zal het eerst
> moeten verdunnen. Heel erg verdunnen. En je zal het ook VAAK
> moeten herhalen om de concentratie gelijk te houden. Ideaal als
> je een irrigatie-systeem hebt en/of in kassen. Voor een weide
> lijkt me dit nogal tricky...
Inderdaad is dit ook bij hydro-cultuur zo. Maar je moet niet vergeten dat het hier gaat om een oplossing in puur water, dus zonder welke buffer dan ook. Hierbij moet je inderdaad zorgen dat je een constante lage bemesting meegeeft. Met een electrische geleidingswaarde die maar een paar punten hoger is dan leidingwater.
Het idee achter de zeezout(en) op het land te brengen, is echter dat vele mineralen en spoorelementen in de loop van eeuwen gedeeltelijk uit de bouwvoor zouden zijn gespoeld en dat je door onbehandeld zeezout (en met dat alleen, omdat het volgens de onderzoeker alle stoffen in de juiste verhouding bezit) erop te brengen, je deze tekorten weer aanzuivert.
Ik denk dat je in de volle grond veel minder voorzichtig hoeft te zijn. Als je kunstmest bekijkt kan deze ook verbranding geven als je niet uitkijkt. Je zal dit dus toe moeten passen als er geen gewas op staat of als het gras in geval van een weide in rust is, of inderdaad zo verdunnen dat je het kunt spuiten bij geschikt weer. Maar dat moet getest worden.
Het is misschien wel mede een verklaring waarom zeeklei, naast een veel betere vochtvasthoudendheid, dus met veel minder uitspoeling, zoveel vruchtbaarder is dan zandgrond. Ook meen ik nog te weten dat de jaren na de overstromingsramp in 1953 in ons gebied de boeren prima oogsten hadden.
groeten
Piet