Hallo iedereen!

beleefdheidshalve zal ik mezelf eerst even voorstellen :)
Ik ben een vrouw van 39 en al vele jaren met paarden bezig. Momenteel heb ik aan huis mijn bijna 30-jarige ruin staan en een merrie van 10 met een hengsteveulentje aan de voet, geboren op 19-6-2006.
Hoewel ik me pas gisteren heb aangemeld als lid op deze site volg ik de onderwerpen al een hele tijd .
Ik ben gewonnen voor de algemene aanpak en wil dan ook mijn veulen conform de inzichten van natural horsemanship opleren.
Het boek van Inge Teblick heb ik ondertussen besteld.
Mijn specifieke vraag naar jullie is: wat zijn basiswerken? hoe begin ik me best verder te verdiepen om meteen met het jonge veulen de juiste richting in te slaan? (het wijken voor druk heb ik uitgeprobeerd en lukt fantastisch)

dank bij voorbaat,
Ellen

Ellen B schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 13:13:


Dag Ellen, welkom hier.
Het hangt ervan af wat je wilt met je veulen. Niks mee doen tot zijn derde en dan beginnen met "beleren" ? Of vanaf nu mee gaan werken en geleidelijk alles leren?
Voor mij is Het boek van Inge HET basis boek. maar voor anderen kan dat Parelli, Hempfling, enz. zijn.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Laatst nog een documentaire gezien over de witte haai (die zich heel moeilijk en langzaam voortplant).
De theorie die ze wouden achterhalen was deze: De witte haai heeft opzich maar 2 knopjes eten en voortplanting.
Is het ene knopje uit gaat het andere aan.
Nou hadden ze een kadaver van een walvis bij de 'dead line' uitgelegt zodat de haaien hun werk konden volbrengen.
Na een eindeloze vreetpartij van ongeveer een halve dag konden ze zien hoe de haaien in een soort 'trance' overgingen op voortplanting.
Het bleek eerst dat haaien maar 1á2 keer per jaar zich voortplanten en dat op een speciaal seizoen.
Nu blijkt dat als haaien zich zo volgevreten hebben dat ze niks meer anders weten te doen zich gewoon gaan voortplanten.
Komt ook nog een vervolgonderzoek van.

Cheers

Sky schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 13:31:

oeeeee, helemaal geweldig! wat een leven !! :)
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Piet schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 13:29:


Dag Piet

bedankt voor je snelle reactie!

Bedoeling is dat ik op een verantwoorde manier en aan paard aangepast tempo al zo veel mogelijk met veulen bezig ben ; het lijkt me niet zinnig om te wachten tot hij drie is om dan een samenwerkingsrelatie te gaan installeren als je dit mijns inziens al veel vroeger kan. Ik heb een veulen voor iemand opgeleerd op de traditionele manier (merrietje had tot drie jaar op de wei gestaan, niets mee gedaan) en ben van mening dat veel kostbare ervaringen gemist zijn. Zelf wil ik het dus anders.

Momenteel ben ik aan het profiteren van de goede band die ik met de merrie heb: hij ziet me met haar vanalles doen en is niet liever dan nieuwsgierig overal met zijn neusje bij... wat ik bij haar doe doe ik ook bij hem als hij interesse betoont... zo is hij nog erg jong maar geeft al zonder problemen de vier voeten, ik kan met de handpalm de voetzolen 'beslaan', ik kan hem echt overal betasten... Soms tracht hij eens te bijten (is al iets minder dan in begin maar toch), dan duw ik hoofd van me weg, zeg 'neen' en tracht hem te negeren door een eind verder weg te gaan , meestal komt hij dan zelf terug naar me toe... Graag had ik dus advies verder onder het moto: beter de dingen direct goed aanleren dan later dingen te moeten afleren.

groeten
Ellen

Ellen B schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 14:24:


Hoi Ellen, welkom! Je hebt meteen al antwoord van Piet gekregen, onze master-clickeraar, haha...
Een veulen opvoeden is echt een gevoelskwestie. Aangezien je ervaring hebt met paarden denk ik dat je al een heleboel instictief weet. Dat blijkt al een beetje uit je verhaal. Je kunt boeken lezen en lezen en lezen...... Inge Treblick is een superboek!
Maar toch is iedere situatie anders, elk dier geeft een andere reactie.

Als jij het nu goed vind dat ie in je schoenen bijt.... krijg je dan b.v. op 3-jarige leeftijd er heel moeilijk weer uit. Je hebt dus gelijk dat je het beter meteen goed kunt aanleren.
Ik vind echt dat opvoeden een kwestie is van heel consequent zijn.
Dat is het grote sleutelwoord. Dat bijten van hengsten kan een groot probleem zijn.
IK doe precies hetzelfde als jij... echt hard: NEE!! en hem even negeren of ineens druk met iets 'anders' bezig zijn.... gras bestuderen of zo )
Of ook erg: ander paard aanhalen waar hij zich dan niet mee mag 'bemoeien'...
Ik stuur hem dan weg. Mijn hengst is trouwens 3,5 jaar.... Ik heb hem net weer teruggekocht en mis dus meer dan 2 jaar 'opvoeding'...

Als ik op zijn hals kriebel heeft hij ook de neiging om te kriebelen... bijten dus.
Ik stop meteen met kriebelen hoor! En zodra hij het hoofd afwend... ga ik weer verder met kriebelen.... Dat hebben ze heel snel door.

Nog iets: als je in het weiland komt en hij staat b.v. voor het hek.... Ik loop gewoon door, net alsof hij er niet staat. Dan MOET hij wel opzij stappen.... meestal ben ik natuurlijk 'zwaar gewapend' met kruiwagen, schep + mestharkje...
Maar het gaat erom dat hij opzij stapt (wijkt) voor mij, en niet ik voor hem.
Hij mag ook naast de kruiwagen meelopen want dat is machtig interessant.
Maar niet strak achter mij in mijn nek hijgend....
Het is en blijft een hengst, ik behandel hem echt niet anders als de ruin, maar ik heb ogen in mijn achterhoofd. Veiligheid voor alles he?

En je kunt zeker gebruik maken van je goede band met de merrie... Hij ziet nl. dat het allemaal interessant is wat je doet... en hij is nieuwsgierig. Daar kun je mooi gebruik van maken.

Succes!

Wil.

Ellen B schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 14:24:

Ellen ik heb je gemaild, vanavond superkans!
Kan niet op je antwoord wachten, want ik moet weg, maar als je kunt, zie ik je wel !

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk