Nick Altena schreef op dinsdag 19 september 2006, 16:37:
> Edith Hartog schreef op dinsdag 19 september 2006, 11:14:
>
>> Nick Altena schreef op maandag 18 september 2006, 14:53:
> Dat zijn de meeste nml. niet omdat ze het bit niet meer hebben
> en vaak toch de zaak niet echt vertrouwen zo.
>
> Nick
Sja, aan dressuur doe ik wel, dan moet ik dat hoge hoofd naar beneden vragen door te "sponsjeknijpen" in de teugels. Daar hoef ik nu niets meer aan te doen, gaat vanzelf, ook bij enge dingen, zakt vanzelf weer naar beneden. Terwijl mijn paard een overtuigde "sterrenkijker" was toen ik haar kreeg, die kon niet eens haar hals strekken. Ik kan haar ook heel goed aan de teugel rijden maar dat vind ik bij ritjes die voornamelijk ter ontspanning zijn niet zo belangrijk. Ik doe het wel, buiten op het fietspad, gewoon om te oefenen of even de aandacht te vragen.
En ja, ik kan alles, feit is wel dat dat wat minder subtiel gaat (en soms aardig grof naar mijn gevoel doordat je in panieksituaties bijvoorbeeld het halster aan de zijkant van het hoofd moet pakken om het paard toch maar vooral om te laten keren) dan met bit maar dat zal voornamelijk gewenning voor ons beiden zijn.
Ik vond het in het begin maar niks omdat dat paard verschrikkelijk slingerde en iedere keer het hoofd draaide om alles eens even goed te kunnen bekijken. Nu loopt ie aardig recht en het gaat eigenlijk wel goed.
Mijn paard loopt niet op de voorhand, maar juist lekker relaxed als we aan het klossen zijn en als we gaan doorstappen of draven of galopperen dan gebruikt ze de achterhand gewoon zoals het zou moeten. Moeilijke zaken kom ik zat tegen maar we hebben iedere week hele degelijke ouderwetse dressuurles (prive en aan huis oh weelde). Ik heb al een keer rugpijn veroorzaakt bij dat beest door onwetendheid (idd. lekker laten klossen op de voorhand, rijtechnisch probleem numero een), en dat wil ik zo proberen te voorkomen.
Ik denk zelf dat ik eerst te vroeg was begonnen met het weglaten van het bit, dat geslinger vond ik niks, en iedere keer proberen om hapjes gras te nemen, dat is niet leuk als je aan het galopperen bent en je paard stopt opeens omdat er een fijne pol gras staat, dan word je dus gelanceerd! Ik ben er al zovaak afgedonderd door dit soort grappen... Dat ik niks heb gebroken is een wonder.
Toen heb ik het
bitloos rijden een tijdje naast me neer gelegd en ben toch maar weer begonnen omdat ik vond dat als zoveel anderen het kunnen moet het bij mij ook mogelijk zijn. In het begin heb ik wel een zweepje meegenomen en iedere keer als die kop naar beneden ging om een hap te nemen een tikje gegeven, dat was dus na drie ritjes over!
Dus, in mijn geval is er wel degelijk een verschil merkbaar. Mijn paard heeft dondersgoed in de gaten dat er bij een bitloze optoming ruimte is om te proberen zekere vrijheden te nemen en weet kennelijk heel goed dat een bit pijn kan doen omdat ie het dan uit z'n hoofd laat. Dat op zich zou al een argument moeten zijn om geen bit te gebruiken, zeker niet bij beginnende ruiters (zoals o.a. ik).
groetjes van Edith
------------
