sandratien schreef op maandag 2 oktober 2006, 14:10:


Lees nog eens mijn simpele verhaaltje. Grote kans dat er bij jou net zoiets aan de hand is.
Shiny schrikt van het touwtje onder zijn voet omdat ik me omdraai en hem ineens aankijk, met een gezichtsuitdrukking van ohooow !!
Ik heb dus al aangegeven dat er iets komt om van te schrikken, hij voelt de spanning van het touw en hoppa, schrikt zich dus inderdaad wezenloos.
De kans is groot dat jij denkt, oei, auto, als ie maar niet.....
Misschien doe je dat met bit veel minder , of niet, omdat je "weet" dat hij doorloopt en er niks aan de hand is.
In het eerste geval heb je allang geseind dat er iets staat te gebeuren en of ie dus maar raar wil gaan doen?
Mogeljke oplossing is om een halster en een bit aan te doen, met een extra teugel..
Als het gaat met je teugeltje op het halster, de eerste keren net voordat het niet gaat, neem je ongemerkt de teugel aan het bit.
Pardon,het is een merrie, dus een zij :)
Piet

Piet schreef op maandag 2 oktober 2006, 14:41:


Jullie typen veel sneller dan ik :)

epona schreef

Nee, ik zei dat mensen van de teugels af moeten blijven tenzij....
of dat nu met of zonder bit is (liefst zonder natuurlijk).


Snap ik niet precies. Waarom schouder wél optillen met bit, maar de rest zonder? Wil je daarmee zeggen dat schouder optillen een zwaardere oefening is ofzo? Dat ze je anders niet snapt? Ik doe dat soort dingen allemaal zonder, kom niet eens op het idee dat je het een wel en het andere zonder bit moet doen.
Je paard is fine getuned of hij is het niet.
Ik begrijp ook niet dat je 'recreatief' (wat dat dan ook moge zijn) wel zonder rijden kunt, maar zodra er gewerkt of getraind moet worden het bit ineens heel belangrijk wordt.
Ik rijd uitsluitend recreatief, maar daar horen wel wat gymnastiserende oefeningen bij.

Wie kan mij dat uitleggen?

Groet, Pien

Hallo allemaal.

Ik zoek een tijdelijke opvang voor mijn Welsh Atje. Door familieomstandigheden (zieke voor wie ik zorg) kan ik hem momenteel niet de aandacht geven die hij verdient.

Nu zoek ik op paardenpensions maar alles is stalarrest en dat wil ik niet.
Momenteel leert hij bitloos rijden en mennen en beiden gaat goed maar momenteel is het voor mij een ramp. Ik slaap nog maar 4 uurtjes per nacht om tog maar met m bezig te kunnen zijn.
Voor hem geen ramp natuurlijk maar voor mij.. t breekt me op.

Deze situatie kan nog een paar maanden duren. De zieke heeft niet lang meer. Het is rot om te zeggen zo natuurlijk, maar zo is t nu eenmaal.

Wie weet een plekje voor 'm ? Natuurlijk tegen betaling. Of wie wil hem een poosje ? hij is sociaal, geen held.

Pien? kun jij een poosje een kleintje kwijt? je mag hem gebruiken voor lessen. In jouw handen vertrouw ik het wel.
Hij 5 1/2 jr. 1.18m , roodschimmel, pittig geval, maar wel lief.

Bedankt,
Groetjes
Cindy

Spirithorses schreef op maandag 2 oktober 2006, 14:27:


Het zit ALTIJD tussen de oren van de mens. Tussen de oren van onze paarden zit naar mijn ervaring vooral veel ruimte. Heerlijk gewoon!
Maar daarom kunnen er nog wel eens grenzen aan het praktisch mogelijke zijn. En het accepteren van een grens (omdat het verleggen ervan enkel de spanning vergroot) kan alle spanning oplossen. Soms blijkt dan na enige tijd dat er toch wel verder te borduren (punniken!) valt.

Moniek

Moniek schreef op maandag 2 oktober 2006, 14:47:


O ja, en het schiet mij ineens te binnen dat ik dit geleerd heb van een centered-riding instuctrice. Met dank aan haar.