van lennep schreef op woensdag 4 oktober 2006, 14:23:

O Esther! Als ervaringsdeskundige kan ik je vertellen dat je nog niet verloren bent hoor.
Sterker nog, deze vragen bewijzen dat je al aardig op weg bent.
Es kijken... controle freak? Perfectionist? Wellicht een beetje op weg richting algehele uitputting? Of loop ik nu te hard van stapel? Dat zou mooi zijn en dat hoop ik voor je.

Je moet niet verdrietig worden, je moet leren loslaten. Voelen en daarnaar luisteren en er op vertrouwen is ook een kwestie van oefenen. Voor linkerhersenhelfterige types zoals jij en ik dan he.
Heb je niet al vaak gehad dat ondanks al je goede voorbereidingen, acties en doordachte keuzes de zaak toch hopeloos in de soep liep? Kijk. Daar heb je het al!

1001 tips of voorbeelden kan ik je niet geven, maar gewoon gedud met je zelf hebben. Gewoon es proberen alleen maar te voelen. Laat die hersens hun gang maar gaan hoor, dat geeft niet, ze moeten nog wennen. Maar steeds vaker doe je gewoon eens iets dat alleen maar goed VOELT. Je stuurt je beredenerende zelf als een nog op te voeden maar lief veulen gewoon even terug met de mededeling dat je het nu eens even anders gaat doen. En of dat nou verstandig is, het allerbeste, het efficiënste... dat is even niet van belang. En dan mag je daarna het eindresultaat evalueren. Wedden dat het precies het goede was? Probeer 't eens.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 4 oktober 2006, 15:13:


Op het goede pad?
Sorry jij hebt het nu over het eindDOEL. De weg ernaartoe zijn de meesten gewoon mee bezig. Het einddoel is slechts een kleine categorie paardenbezitters mee bezig. En is ook niet erg. Verzameling is niet het doel op zich. Alleen maar verzameld en opgericht gaan is ook absoluut niet goed!

Geertje schreef op woensdag 4 oktober 2006, 14:27:


Een bijzet-ding dus? Weidedecoratie? Of dit paard was misschien ooit gezelschapsdier en is daarom zo genoemd? Net als mijn buurpony die Cadeau heet?

marielle schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 23:46:


Ja logisch natuurlijk! Om z'n been te ontlasten gebruikt het een andere manier van bewegen en gaat dus andere spieren overbelasten. Goed dat je geprobeerd hebt 'm te laten ontspannen, dan verlicht je ook wat van de pijn en kan het paard beter herstellen van de blessure.

Grts Annemieke
- helping horses by educating people -

marjolijn schreef op woensdag 4 oktober 2006, 15:26:


Esther,
De beste manier om je gevoel boven je verstand te laten prevaleren is nergens aan denken. Ook niet: ik wil iets voelen! Of: Ik schakel mijn verstand nu uit!
Ik ben zelf een chaoot en een dagdromer, dus ik heb weinig moeite met gedachtenloos ins Blaue hinein te fladderen. Toen ik een cursus "communiceren met dieren" volgde, merkte ik dat allerlei informatie "tot mij kwam" juist doordat ik geestelijk ins Blaue hinein fladderde. Op het moment dat ik mij concentreerde op dat er IETS mijn brein zou passeren, gebeurde er juist niets! terwijl ik er zo ontzettend voor open stond!
Ik heb gemerkt dat het loslaten van alle gedachten en het jezelf toestaan dat je geest vrijelijk mag rondwaren zonder aanknopingspunt, de meeste 'berichten' oplevert. Het zijn flarden die voorbij komen, en je moet echt léren ze te duiden, maar ze komen razendsnel en veelvuldig, echt!
Probeer die staat van mentale niksigheid vast te houden, dat moet ook een inks-gehersende lukken!

Eva Saegerman schreef op woensdag 4 oktober 2006, 13:54:


Door voorwaarts neerwaarts rijden wordt er helaas geen achterbeen gestimuleerd; het paard gaat er juist meer door op de voorhand lopen. Door overgangen, zijgangen en tempowisselingen wordt de motor achterin aangesproken, waarbij je moet verhinderen dat het paard op je hand gaat hangen zodra hij die extra energie moet leveren. Dus achterhand aandrijven en aan de voorkant iets opvangen, anders blijf je stofzuigen. De mate van opvangen wordt vanzelf minder naarmate het paard sterker wordt.


Die vergelijking gaat mank, want hij betreft een paard dat wel neerwaarts maar niet voorwaarts is; hij staat immers voor de omheining met de buren. Een dravend paard op de voorhand valt niet zomaar op zijn snufferd omdat hij immers naar voren kan.

jose schreef op woensdag 4 oktober 2006, 15:35:


Als je je paard kan

Met de nadruk op "kan" dus . Mijn paarden lopen nooit langer verzameld dan enkele minuten , net omdat dit voor het paard zo vermoeiend is . En nee voor mij is dit niet het einddoel kzou zelfs meer zeggen , voor een groot deel van ons een goed bereikbaar doel mits de juiste begeleidingstechnieken.

Edith Hartog schreef op woensdag 4 oktober 2006, 14:35:


Vanavond gelest met bitloos hoofdstel. Paard was na 15 minuten zoeken en muiten zeer actief aan het lopen, zelden meegemaakt! Ook ging het hoofd eigenlijk meteen al omlaag (en het bleef daar). Ik kwam er wel achter dat ik drie keer zo hard moest werken dan normaal (ik zit nou nog te puffen). Om haar op de hoefslag of de volte te houden, omdat het in een veel hoger tempo ging en omdat het met veel meer weerstand ging. Het inbuigen en met stelling lopen ging zwaar en daarbij probeerde mijn paard steeds de teugels uit m'n handen te trekken. Of doodleuk naar de uitgang te lopen. Voor m'n paard was het ook meer belastend dan normaal. Ze wilde vaker haar hals strekken (vandaar dus die teugels uit m'n handen jatten).

Mijn instructeur vond dat ik nu moet kiezen voor een systeem omdat het anders te verwarrend wordt. Of helemaal met of helemaal zonder. Zij denkt dat mijn paard met de tijd net zo licht op dit hoofdstel wordt als op het bithoofdstel.
Ik heb ook gevraagd hoe dat nou zit met dat achterhandactiveringsverhaal. Zo ver ben ik dus nog niet haha. Ik zit nog in het stadium dat het paard op vier benen gaat lopen en daarna kunnen we ons pas met die achterhand bezighouden. Overigens heb ik vanavond voor het eerst een actieve stop op de achterhand gemaakt. Tja, dan ben je dus al dik twee jaar aan het lessen!

Nou ja, het begin is er in ieder geval. Bedankt iedereen voor het enthousiast vertellen over bitloos rijden, zonder jullie was ik niet eens op het idee gekomen!

Groetjes Edith

Edith Hartog schreef op woensdag 4 oktober 2006, 20:39:


Niet opgeven!

Edith Hartog schreef op woensdag 4 oktober 2006, 20:39:


Zoek de oplossing van dat zgn" halsstrekken " eens in je zit en je houding
Is meestal een reactie op "te" strak gehouden teugel of een "te" veel naar voren hangen gecombineerd met benen optrekken en naar achteren dit zou ook een reden kunnen zijn waarom je paard zo "vooruit" staat . Als je nu eens vanuit de "ontspanning" zou werken met teugel aannemen en zachtjes lossen , oefening rijden EN onmiddelijk teugel lossen erna, licht rijden en vooruit laten gaan . Terug teugel aannemen en oefening rijden vanuit arbeidsdraf(teugels samen en omhoog) naar licht rijden en teugels naar voren en breed naar beneden enz... Binnen 15 min tekt je paard niet meer en luisterd ze perfekt naar de benen . Keep up the good work je komt er wel.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 4 oktober 2006, 21:08:


Ik weet wel zeker dat het hem daar in zit. Zo ging het in het begin met mijn bithoofdstel ook en dat gaat al een heel lange tijd goed. Ik moet nu gewoon een hele stap terug in mijn opleiding doen en weer overnieuw beginnen.
Geef me een paar maandjes en dan kom ik hier opscheppen over mijn dressuurlesjes op de halsring haha.

Edith Hartog schreef op woensdag 4 oktober 2006, 21:16:


THAT'S the spirit .