e m kraak schreef op zondag 8 oktober 2006, 2:03:


We zijn het weer eens een keertje HELEMAAL eens!
Hier zijn van de zomer ook 2 tienerachtige kids aan komen lopen en ik dacht in al mijn naïviteit dat het wel handig zou zijn... Wel, als je niet dol op kinderen bent en absoluut geen zin hebt om als een surrogaatmoeder of schooljuf je toch al schaarse tijd continue corrigerend bezig te zijn, is het dat dus niet.
Ze luisteren absoluut niet naar wat je zegt, beloven vanalles en doen uiteindelijk toch alleen wat ze leuk vinden, lopen de paarden vanalles aan snoep te voeren en laten deuren en hekken openstaan tot groot plezier van onze vraatzuchtige maar helaas op dieet staande shettebel.

Toen kwamen hier 2 meiden van in de 20 - dat leek me dan handiger - nota bene via een advertentie op dit forum. Dus ik blij, dacht: die hoef ik niks uit te leggen. Helaas, ze hadden hier geadverteerd omdat op bokt zo weinig reactie kwam.... dus, ik de lulligste niet, heb ze het voordeel van de twijfel gegeven en een CD van Parelli. Level 1, dat mochten ze van mij gaan doen. Ik zou er 20 jaar geleden een moord voor gedaan hebben, maar nee... de dames wilden toch liever een paard verzorgen waar ze veel op mochten rijden. Dat versterkte de band namelijk. .

Tot zover de "verzorgmeisjes".

Mocht er overigens een meelezen die Shires, een fjord en een boze shet leuk vindt en mij het tegendeel wil bewijzen, hou ik me toch nog aanbevolen. Een verzorgjongen lijkt me trouwens ook wel eens leuk.

Isabel van der Made schreef op zondag 8 oktober 2006, 12:01:


Hallo Els,

Aan mij heb je ook niet veel.
Maike is vaak ziek van een enting , hij heeft een keer een enting van de firma Hoechst Roussel Vet gehad [Prevacun], en daar is hij echt een paar dagen heel erg ziek van geweest. Koorts, en erg sloom.En een enorme bult op de plaats van de enting , een volwassen e cup!
De paarden worden hier nu geent met Duvaxyn van Fort Dodge.
De een na laatste keer dat Maike ermee geent is , was hij ietwat sloom , geen koorts ,en hij word standaard in zijn bil geprikt , omdat ik dat wil[ voelt hij toch niet!!] vanwege die bult van vroeger.
Tot nu toe dus niet echt slechte ervaringen met Duvaxyn.
De laatste keer geent met Equillis Eqeunza T , van Intervet. Weinig van gemerkt bij Maike , en dat was in 2004 , tevens de laatste keer dat hij geent is. Maar Maike is altijd na de enting een paar dagen niet zoals hij normaal is.
De Dames hebben geen problemen tot nu toe met de entingen.

Gr Esther

Els Kleverlaan schreef op zondag 8 oktober 2006, 11:50:

Nee gelukkig niet (ervaring).
Raar dat allebei je paarden er nu ineens last van hebben. En Willem in zo'n ernstige mate.... ik hoop dat het inderdaad een "onschuldige" (?) bijwerking is en gauw weer over.
Sterkte!

marjolijn schreef op zondag 8 oktober 2006, 12:22:


Ik ben het hier wel gedeeltelijk mee eens
De verzorgstertjes die hier rondhuppelen hebben standaard cap op, laarsjes aan en zweep in de hand.
Mijn buurmeisje is precies zo, ik probeer haar dan ook hard het andere aan te leren maar op de manege word ze gedwongen het paard te slaan anders loopt hij niet vertelde ze. Ze vondhet wel wat zielig. Maar dan denk ik, ze zijn nog zo klein,ze kúnnen nog niet echt een eigen keuze maken. Ik bedoel, mama wil graag dat ze paardrijd, dit kan alleen op de manege. Mijn paard rijd nog niet, anders had ze zo meegemogen, de andere ponys in het dorp zijn allemaal al bezet.
De pony die naast ons staat, word ook fel bereden door verzorgstertjes, galloperen galloperen das het leukste.
MAAR, ik weet nog heel goed dat ditzelfde paard, ook mijn verzorgpony was jaren geleden, en IK daar ook het liefst mee deed rijden. Na een tijdje heb ik geleerd dat het uitmesten..verzorgen etc ook leuk was. Als kind denk je nog niet aan alles, maar wel vooral aan het léúke, toch? Niet dat ik ze goed wil praten, maar wel dat ze begeleiding nodig hebben! Wij waren daar altijd alleen.
Op dit moment zou ik het niet eens meer erg vinden om níét te rijden. Mijn paardje rijd ik (nog) niet mee, alleen andermans paarden, en dit is zo af en toe een fries, en 2 keer per week onze oude sok (hihi). Ik heb wel zin in volgend jaar daar niet van, om te gaan rijden, maar ik zou het ook niet erg vinden, om misschien nog een jaar te wachten. Ik heb een gek gevoel, dat ik op mijn Fahya niet wil rijden. Dat dat niet hoort! Maargoed, misschien dat dat overgaat, en misschien niet, dan blijf ik lekker lopen haha ook goed voor mij.

Maar over de tienermeisjes en jonger... of zelfs nog ouder...... De typische manegelui die zijn gewoon zo.. ook die 20jarigen.. als die niet anders gewend zijn, en het niet in zich hebben om normaal met een paard om te gaan
Ik kan je het tegenovergestelde bewijzen Marjolijn,als bíjna 20jarige haha, graag zelfs, helaas woon ik niet in de buurt
Ik snap hier de mensen die GEEN kinderen over het erf willen, mijn paard is al meerdere keer bekogeld met stenen !! wondjes op dr lijf. Dit was voor mij de druppel, die meisjes durven ook bijna niet meer in mijn buurt te komen. net goed.
Ze gooide stenen naar haar, "want dan liep ze zo mooi" . Ik was woest gelukkig kon ik mijn verstand nog nét een beetje gebruiken.... ik word nog hels als ik er aan denk.
Helaas heb ik nog steeds geen eigen erf, en rent iedereen langs de weien... maar heb wel bordje op hangen niet voeren. en bijna elk kind, uit dit dorp, weet donders goed dat dat het paard van marielle is hoor... Alleen die stomme vakantiegangers he?En dan zijn ze nog duits ook, "kunnen ze t bordje nicht lezen" jaja...

Marielle

Spirithorses schreef op zondag 8 oktober 2006, 11:21:


'k WIST HET 'K WIST . Het veschil moet toch ergens vandaan komen hé

marielle schreef op zondag 8 oktober 2006, 13:14:


De oplossing is natuurlijk dat je geen kind aan moet halen als
je er geen zin aan hebt. Doe je het wel, wees dan selectief,
al heel snel kun je zien of het leuk kan worden.

Mijn jeugd was meer het trieste jongetje dat heel graag wou,
maar er nooit aan toe gekomen is. Ouders die me er niet mee in contact
brachten en vriendjes die me alleen maar lieten toekijken. Voor mij verjaardag had ik echt gehoopt dat de super kleine paddoc die ik afgetimmerd had, beloont zou worden met een pony, niet dus. Een jaar later kreeg ik een bokje, satan noemde ik hem, na zijn kastratie enkele weken later is hij overleden aan een ontsteking daaraan. Ik hoor hem nog mekkeren als ik naar school ging en zijn naam riep.

Het enigste wat ik ooit voor elkaar gekregen had, was geld mee voor
1 rijles, 12 km fietsen in de middel of nowere, en toen gehobbelt op een hoog zwangere merrie. En dat is dat.

Michiel

marjolijn schreef op zondag 8 oktober 2006, 13:03:


Nou, in ieder geval bedankt voor de steun!

Willem wordt inmiddels weer wat actiever. Staat niet meer vastgeroest op één plaats. Hij blijft nog steeds stijf in zijn achterhand. Loopt met zijn voorbenen heen en weer om te grazen en laat zijn achterbenen zoveel mogelijk staan. Is een heel raar gezicht, dan hangt hij helemaal voorover en dan weer achterover. Doet met zijn achterbenen ook nog steeds heel kleine stapjes.

Dat paarden wat koortsig en sloom zijn na een enting heb ik wel vaker meegemaakt, zou ik niet zo van geschrokken zijn. Maar de symptomen die Willem heeft lijken voor mijn gevoel het meest op een tetanus-besmetting. En dan zou het, weer volgens mijn gevoel, dus het tetanus-deel van de enting zijn waar hij last van heeft. Niet tegen griep enten lijkt mij niet zo'n probleem, maar om nou ook niet tegen tetanus te enten... Ik weet het niet. Vooral nu ik meemaak hoe Willem eraan toe is en dit zal nog lang niet zo erg zijn als een échte tetanusbesmetting. Zal van de week de veearts maar eens bellen en e.e.a. met hem bespreken. Maar helaas staat die niet zo heel erg open voor een eigen inbreng en ben ik mijn vertrouwen in de reguliere medici al jaren een beetje kwijt. Zal ook nog weer eens gaan googelen om te zien of ik nog meer over tetanus te weten kan komen.

Groetjes, Els.

Michiel schreef op zondag 8 oktober 2006, 14:00:


Ik ben blij voor je Michiel, dat je als "wat ouder jongetje" wel je dromen hebt kunnen waarmaken.

Zo iemand, als jij vroeger was, zijn een zeldzaamheid tegenwoordig.

Hier in 't dorp crossen ze als 11 jarigen liever rond op brommers, of op de tractoren van hun pa, hebben een grote mond, en steken rotjes af in de buurt van je paarden, vér voor nieuwjaar. Mijn paarden noemen ze rotknollen, omdat ik ze gebaar om aub met wat minder vaart en herrie voorbij te komen als ik buitenrijd.

Volgens mij is de wereld veranderd.

Trea

trea hoex schreef op zondag 8 oktober 2006, 15:03:


Ha, we kunnen een "over de jeugd van tegenwoordig" klaaglijn maken.
Hoewel, toen ik een jaar of zeventien was (en da's héél lang geleden) mijn buurjongens ook al met rotjes naar mijn paard gooiden. Pal onder haar buik! Nou schrok die Jolah nergens van, deed een luchthopsje en liep weer rustig verder, fantastisch beest wat dat betreft.
Stenen gooien heb ik hier twee jaar terug nog meegemaakt. Vanaf de in aanleg zijnde nieuwe weg achter ons. Stond een zootje van dat tuig met bakstenen naar Froukje te gooien, en die was toen toch al zo van streek doordat mijn ruin kort daarvoor doodgegaan was. Toen ze mij zagen, gingen ze er als een haas op een paar brommertjes vandoor. John gauw een helm opgezet en d'r op zijn motor achteraan. Nou, ze zweetten peentjes, hoor! Doodeng, zo'n boze man op een oude zwarte BMW die ze klemreed. We hebben ze nooit meer gezien.

Groetjes, Els.

Michiel schreef op zondag 8 oktober 2006, 14:00:


Toen Cadiz er nog niet was, stond er een eigenwijze shet bij Buck, Arthur, omdat een paard niet alleen hoort. Een GE-WEL-DIG lief kind van 10 verzorgde hem op zaterdag. (Ik heb zelf geen kinderen). Thuis punnikte ze hoofdstellen, tuigwaren en zadeldekjes en als ze op zaterdag stipt op tijd kwam, werd Tuur uitgebreid gepoetst (ook al ging hij erbij liggen) en bereden, gelangeteugeld, mee gewandeld en 'beleerd' als springpony. Het meisje was bloedserieus en gaf geen kik, kwam alleen, vroeg geen aandacht, hield zichzelf bezig, vroeg nooit om uitbreiding van haar privileges, deed deuren en hekken keurig dicht, ruimde mest op, vulde zelfstandig de waterbak bij en stond om kwart voor 3 weer klaar om mee terug te rijden: pony in de wei, stroom erop, hek dicht.
Mijn hart bloedde toen ze een eigen (verdiende) pony kreeg en ze de tijd voor Tuur niet meer kon opbrengen. Ze probeerde het nog een tijd, maar raakte oververmoeid van de dubbele verantwoordelijkheid, dus we -ik- hebben besloten ermee te stoppen.
Die kinderen zijn er dus ook! En Nederlands nog wel! Ik heb er daarna nooit meer een van dit zeldzame kaliber ontmoet en ik weer nu eventuele verzorgkinderen van mijn erf.